ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 337
บทที่ 337
ในขณะนั้น เย่เฉินก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังมาจากข้างหลังเขา
ชายคนหนึ่งพูดว่า “เซียวต่ง ท่านไม่ต้องกังวล ขอเพียงครั้งนี้เราได้โสมม่วงชั้นเลิศที่อายุสามร้อยปี วัสดุยาแบบใหม่ของเราจำเป็นต้องใช้กับตำรับยานี้ เมื่อถึงเวลานั้น อาการของท่านจะหายขาดแน่นอน！”
พูดแบบนี้ คือเว่ยฉางหมิงจากตระกูลเว่ยนี่เอง
ซึ่งนั่นก็คือคนที่ถูกให้เลยโถส้วมเมื่อสองสามวันก่อน
ขณะนี้เอา เซียวอี้เชียนจากตระกูลเซียวก็พูดขึ้นมาว่า “อั๊ยยะ งั้นก็ต้องขอบคุณพี่เว่ยล่วงหน้าน่ะสิ รอให้ฉันรักษาหายดีแล้วก่อน ฉันจะกระชับความสัมพันธ์กับตระกูลเว่ยเป็นแน่ เมื่อถึงเวลาที่ฉันและครอบครัวได้ทรัพยากรจากตระกูลเว่ยแล้ว เราั้งสองตระกูลจะกลายเป็นพันธมิตรที่แข็งแกร่งและแน่นแฟ้นที่สุด!”
เว่ยฉางหมิงรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก จึงพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็อยากจะขอบคุณเซียวต่งล่วงหน้าด้วยอีกคน ฮาฮาฮาฮา”
เย่เฉินหันกลับมา มองเห็นเว่ยฉางหมิงแลัะเซียวอี้เฉียนจากไกลๆ
โดยมีเซียวเวยเวยตามสองคนนั้นมา
เซียวเวยเวยก็เป็นอีกคนที่ไม่ได้รู้สึกลำบากใจที่ต้องเลียโถส้วมในวันนั้น เธอถือกระเป๋ารุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นแอร์เมส มืออีกข้างคล้องแขนของเว่ยฉางหมิง เดินด้วยท่าทีที่ดูสง่างาม ดูแล้วเป็นท่าทางของหญิงสาวที่ร่ำรวยเลยทีเดียว
ด้านหลังสองสามคน มีคนดูหน้าตาคล้ายกับเว่ยฉางหมิงตามมา เย่เฉินไม่รู้จักชายคนนี้ ดูเหมือนจะเป็นน้องชายนอกสมรสของเว่ยฉางหมิง เว่ยเลี่ยงผู้ซึ่งจะโดนรังเกียจในตระกูลเว่ย
เซียวอี้เฉียนได้ยินเช่นนั้น ก็กำมือแน่นด้วยความเกลียดชัง
เหตุการณ์นั้นทำให้เขาเสียหน้า อีกทั้งยังสูญเสียความเป็นผู้ชายไปอีก นับเป็นสิ่งที่น่าอัปยศที่สุดในชีวิต！
แต่เขาก็รู้ว่าไม่สามารถเอาชนะเย่เฉินได้ จึงไม่กล้าทำอะไร ได้แต่ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดว่า “เขาเรียกว่าคนฉลาดที่รู้จักเวล่ำเวลาต่างหาก คนไร้ประโยชน์แบบนายจะไปรู้อะไร？แค่ต่อสู้ได้ ก็เป็นแค่ตัวละครหนึ่งเท่านั้นแหละ！โลกนี้มันมืดมากนะ อนาคตเดินก็ระวังดูตาม้าตาเรือบ้างล่ะ ”
เย่เฉินหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “ฉันเห็นว่าตอนนี้นายดูงอๆนะ ยืดหน่อยไม่ได้ใช่ไหม ช่วงนี้ นายฝึกความเป็นชายได้บ้างรึยังล่ะ？”
---------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...