ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 338

บทที่ 338

เมื่อได้ยินเย่เฉินด่าตนว่างอแต่ยืดไม่ได้ ก็กัดฟันกรอดๆ!

“นายอย่าหยิ่งยโสไปหน่อยเลย!”เซียวอี้เฉียนกัดฟันแล้วด่าทอว่า “ฉันจะฟื้นคืนในอีกไม่ช้า นายวางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายเด็ดขาด!”

ซือเทียนฉีตำหนิด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เซียวอี้เฉียน ฉันเตือนนายหลายครั้งแล้วนะ คุยกับท่านอาจารย์เย่ต้องเคารพเกรงใจ ห้ามทำให้ขุ่นเคือง หากยังหาเรื่องท่านอาจารย์เย่อีกล่ะก็ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ!”

เมื่อเห็นซือเทียนฉีพูดแทนเย่เฉิน สมองเซียวอี้เฉียนก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมด

แม่แท้ๆของตนก็พยายามพูดโน้มน้าว ให้พยายามทำให้ความสัมพันธ์กับซือเทียนฉีนั้นดีขึ้นแล้วเชิญซือเทียนฉีไปงานวันครบรอบแปดสิบสี่ปีของเย่นจิง

แต่ซือเทียนฉีดื้อรั้นเสียจริง

อยู่กับเย่เฉินทั้งวัน เขาตอนนี้นั้นเป็นอะไร?

อย่างไรก็ตามเซียวอี้เฉียนไม่กล้าฝ่าฝืนซือเทียนฉี ได้แต่พูดอย่างโกรธๆว่า “ลุงซือ ท่านต้องลืมตา ปีนี้นักต้มตุ๋นมันมีมากมาย ผู้สูงอายุจำนวนมากถูกหลอกลวงโดยคนโกงเหล่านั้น ด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้น บางทีก็ให้ท่านซื้อของปลอมมา ตามติดตูดท่านราวกับเป็นพ่อทูนหัว บางทีก็เอาของปลอมๆห่วยไปหลอกขายคนแก่ว่าเป็นยาครอบจักรวาล คุณน่ะ แก่และฉลาด อย่าเป็นคนฉลาดที่พลาดพลั้ง!”

เว่ยฉางหมิงที่อยู่ด้านข้างยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “ไอ้คนไร้ประโยชน์ขี้โกหกแบบนี้ ก็อยู่ได้แค่ในจินหลิง กระโดดโลดเต้นไม่ได้กี่วันหรอก หากได้มาอยู่ในสถานที่ใหญ่ๆ เขาไม่ตกใจตายเลยงั้นเหรอ?ก็แค่สถานที่เล็กๆไม่เคยเห็นของจริงบนโลก ก็เลยถูกหลอกและบีบบังคับแบบนี้!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน