ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 338
บทที่ 338
เมื่อได้ยินเย่เฉินด่าตนว่างอแต่ยืดไม่ได้ ก็กัดฟันกรอดๆ！
“นายอย่าหยิ่งยโสไปหน่อยเลย！”เซียวอี้เฉียนกัดฟันแล้วด่าทอว่า “ฉันจะฟื้นคืนในอีกไม่ช้า นายวางใจเถอะ เรื่องนี้ฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายเด็ดขาด！”
ซือเทียนฉีตำหนิด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เซียวอี้เฉียน ฉันเตือนนายหลายครั้งแล้วนะ คุยกับท่านอาจารย์เย่ต้องเคารพเกรงใจ ห้ามทำให้ขุ่นเคือง หากยังหาเรื่องท่านอาจารย์เย่อีกล่ะก็ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ！”
เมื่อเห็นซือเทียนฉีพูดแทนเย่เฉิน สมองเซียวอี้เฉียนก็รู้สึกเจ็บปวดไปหมด
แม่แท้ๆของตนก็พยายามพูดโน้มน้าว ให้พยายามทำให้ความสัมพันธ์กับซือเทียนฉีนั้นดีขึ้นแล้วเชิญซือเทียนฉีไปงานวันครบรอบแปดสิบสี่ปีของเย่นจิง
แต่ซือเทียนฉีดื้อรั้นเสียจริง
อยู่กับเย่เฉินทั้งวัน เขาตอนนี้นั้นเป็นอะไร？
อย่างไรก็ตามเซียวอี้เฉียนไม่กล้าฝ่าฝืนซือเทียนฉี ได้แต่พูดอย่างโกรธๆว่า “ลุงซือ ท่านต้องลืมตา ปีนี้นักต้มตุ๋นมันมีมากมาย ผู้สูงอายุจำนวนมากถูกหลอกลวงโดยคนโกงเหล่านั้น ด้วยแรงจูงใจที่ซ่อนเร้น บางทีก็ให้ท่านซื้อของปลอมมา ตามติดตูดท่านราวกับเป็นพ่อทูนหัว บางทีก็เอาของปลอมๆห่วยไปหลอกขายคนแก่ว่าเป็นยาครอบจักรวาล คุณน่ะ แก่และฉลาด อย่าเป็นคนฉลาดที่พลาดพลั้ง！”
เว่ยฉางหมิงที่อยู่ด้านข้างยิ้มอย่างดูถูกและพูดว่า “ไอ้คนไร้ประโยชน์ขี้โกหกแบบนี้ ก็อยู่ได้แค่ในจินหลิง กระโดดโลดเต้นไม่ได้กี่วันหรอก หากได้มาอยู่ในสถานที่ใหญ่ๆ เขาไม่ตกใจตายเลยงั้นเหรอ？ก็แค่สถานที่เล็กๆไม่เคยเห็นของจริงบนโลก ก็เลยถูกหลอกและบีบบังคับแบบนี้！”
แต่เสียอะไรก็ไม่ยอมเสียหน้า เขากัดฟันแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “สูญเสียซัพพลายเออร์ของตระกูลฉินของคุณ ตระกูลเว่ยของเราก็ยังคงสุขสบายดี แต่ตระกูลฉินของคุณ ถ้าตัดขาดกับเรา เกรงว่าอนาคตคงจะลำบากน่าดูเลยใช่ไหม？”
ใบหน้าของฉินกางยังคงปกติและกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “วัสดุยาของตระกูลฉินเป็นที่รู้จักไปทั่วประเทศ แม้ว่าจะไม่ได้ร่วมมือกับนาย ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับเรา กลับกันตระกูลเว่ย หากไม่ได้รับวัสดุยาจากตระกูลฉิน ฉันก็อยากจจะเห็นคุณภาพยาของนายเหมือนกันว่าจะรับประกันได้ไหม！”
ชายวัยกลางคนที่อยู่ด้านหลังของเว่ยฉางหมิง ได้กล่าวขอโทษฉินกาง “ท่านฉิน โปรดอย่าใส่ใจ เมื่อกี้พี่ชายของผมล้อเล่นน่ะครับ เราทั้งสองตระกูลก็เป็นพันธมิตรกันมาตั้งนาน หากยุติการร่วมมือกัน ผมว่ามันคงไม่ดีกันทั้งสองฝ่าย... ”
ยังไม่ทันพูดจบ เว่ยฉางหมิงก็หันกลับมา เตะไปที่ร่างกายของเขาแล้วพูโอย่างเย็นชาว่า “เว่ยเลี่ยง！นายมีสิทธิ์พูดที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?ฉันจะทำอะไรต้องให้นายสอนรึไง？เจียมตัวไว้ นายมันก็แค่ลูกนอกสมรส ถ้ายังจะมาพูดกับฉันอีกล่ะก็ ไสหัวกลับไปที่ภูเขาฉางป๋ายเลยไป！”
---------
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...