ก็เหมือนกับเส้นตรงสองเส้นที่ตัดกัน เพียงแต่บรรจบกันที่จุดตัดเดียว ต่อจากนั้นก็ต่างคนต่างเดินในทิศทางของตัวเอง ยิ่งเดินยิ่งไกลขึ้นเรื่อยๆ
เธอต้องการทำให้เส้นตรงแห่งโชคชะตาของตัวเองนั้น อยู่ในเปลี่ยนแปลงทิศทางตรงจุดตัดนี้พบเจอกับเจอกับเย่เฉิน ทางที่ดีคือสามารถที่จะเริ่มต้นจากจุดนี้ และพันเส้นตรงนั้นของเย่เฉินให้แน่นขึ้นมา ให้ชีวิตในอนาคตของเย่เฉิน ก็มีตัวเองคอยเคียงข้าง
แต่ว่า คำพูดแบบนี้ก็อยู่ติดในลำคอของเธอโดยตลอด ความคิดที่เสมือนจริงมากหลายครั้ง แต่ก็ถูกเธออดกลั้นกลืนกลับไป
ไม่ใช่ว่าเธอไม่กล้าสารภาพรักกับเย่เฉิน เพียงแต่เธอกลัวว่าจะถูกเย่เฉินปฏิเสธ
ถ้าหากเก็บรักษาความคิดนี้ อย่างน้อยในอนาคตก็ยังความหวังริบหรี่ที่สามารถคาดหวังได้
แต่เย่เฉินกลับไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริงที่เธอไม่กล้าออกมาเผชิญหน้ากับความเป็นจริง
เขามองไปทางเฮเลน่า และพูดด้วยอารมณ์ว่า: “อันที่จริง ผมในเมื่อหนึ่งปีกว่าที่แล้ว เหมือนกับคุณในตอนนี้ ก็อยู่ที่จุดต่ำสุดในชีวิต ในเวลานั้น ตระกูลเย่มาหาผมอย่างกะทันหัน จะมอบบริษัทที่มีมูลค่าทางตลาดหนึ่งแสนล้านให้กับผม ในขณะเดียวกันก็ให้เงินสดกับผมหนึ่งหมื่นล้าน ในเวลานั้น ผมก็เคยไม่กล้าเผชิญหน้ากับความจริงมาก่อน……”
เฮเลน่าพยักหน้าเล็กน้อย และพูดเบาๆว่า: “ฉันเคยได้ยินเย่เฟิงพูดถึงเรื่องนี้ เขาโกรธมากทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้……”
“ใช่……”เย่เฉินยิ้มอย่างราบเรียบ: “เขาคงจะโกรธมาก ไม่อย่างนั้นก็ไม่มีทางที่จะเต็มไปด้วยความเป็นศัตรูกับผม”
จากนั้น เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “คุณเคยคิดบ้างมั้ยว่า การตัดสินใจเล็กๆน้อยๆตามปกติของคุณ มีความเป็นไปได้ว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวของคุณเอง หรือว่าชีวิตของคนอื่นอย่างซึมซับอิทธิพลจากสภาพแวดล้อมและสิ่งอื่นๆเข้าไปโดยไม่รู้ตัว?”
เฮเลน่าพูดอย่างมึนงง: “คุณเย่ ฉันไม่ค่อยข้าใจโชคชะตาและชะตาลิขิตเท่าไหร่……”
เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบว่า: “ถ้าหากคุณเห็นคนคนหนึ่งข้ามถนนถูกรถแท็กซี่คันหนึ่งชนตาย คุณสามารถลองย้อนวงโคจรชีวิตของคนที่ถูกชนเสียชีวิต และคนขับรถที่ก่อให้เกิดอุบัติเหตุไปก่อนหน้านี้สิบวินาที สิบนาที สิบชั่วโมง หรือว่าหนึ่งวัน”
เฮเลน่าถามอย่างไม่เข้าใจว่า: “คุณเย่ ย้อนวงโคจรชีวิตของคนไปก่อนหน้านี้หมายความว่ายังไง?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...