เย่เฉินพูดอย่างราบเรียบ: “ก็คือเรื่องราวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ พวกเขาทั้งสองก็กำลังทำอะไรอยู่”
หลังจากนิ่งไปชั่วครู่ เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “มีความเป็นไปได้ว่าสิบวินาทีก่อนเกิดอุบัติเหตุ คุณเพิ่งจะเดินผ่านริมถนนพอดี คนขับรถคนนั้นเพราะว่าถูกความสวยของคุณดึงดูด ดังนั้นเสียสมาธิ จึงก่อให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์”
“ก็มีความเป็นไปได้เช่นกันว่าสิบนาทีที่แล้ว คุณเรียกรถนั่งแท็กซี่พร้อมกับคนอื่น แต่คนขับรถคนนั้นเพราะว่าเห็นรูปร่างหน้าตาคุณสวยกว่า ดังนั้นเลือกที่จะหยุดรถตรงหน้าของคุณ และหลังจากที่คุณขึ้นรถ ให้เขาขับรถไปที่บริเวณเกิดเหตุ ดังนั้นเขาถึงได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น”
“ยังมีความเป็นไปได้ว่าสิบชั่วโมงก่อนหน้านี้ คุณได้อัปโหลดวิดีโอของคุณลงบนแพลตฟอร์มวิดีโอสั้น เพื่อนของคนกลุ่มนี้เห็นเข้า ก็ส่งวิดีโอนี้ให้กับเขาอีก หลังจากที่เขาดูจบก็รู้สึกว่าคุณสวยมาก ดังนั้นในหัวก็ลืมคุณไม่ลงตลอด ถึงขนาดตอนที่ข้ามถนน ในหัวก็ยังคิดถึงวิดีโอสั้นนั้นของคุณ ดังนั้นถึงได้ทำให้เขาละความสนใจ และถูกรถชนตาย”
พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินยักไหล่ และพูดว่า: “นี่ก็คือโชคชะตาที่ผมพูดถึง แต่สถานการณ์จริงอาจซับซ้อนมากกว่าที่ผมพูด ตัวอย่างเช่น ตอนนั้นถ้าผมไม่รับเงินของตระกูลเย่ ผมอาจจะซื้อรถบีเอ็มดับเบิลยูมอบให้กับภรรยาผมไม่ได้ ถ้าหากผมไม่ได้ซื้อรถคันนั้น พ่อตาของผมก็ไม่มีทางยึดครองรถคันนั้น ถ้าหากเขาไม่ได้ยึดครองรถคันนั้นไป เขาก็ไม่มีทางให้ผมเป็นคนขับรถของเขา ให้ผมขับรถพาเขาไปดูแจกันโบราณราคาแพง……”
เมื่อพูดเช่นนี้แล้ว เย่เฉินก็ส่ายหน้ายิ้ม ก็ย่อมละเว้นเรื่องที่ได้รับตำราเก้าเสวียนเทียนโดยบังเอิญในจี๋ชิ่งถัง และพูดต่อไปว่า: “ถ้าหากไม่มีสิ่งเหล่านี้ ตลอดชีวิตนี้ผมก็ไม่มีจุดตัดอะไรทั้งนั้น ก็เป็นไปไม่ได้ที่ในขณะนี้ จะนั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน”
ในความคิดของเขา โชคชะตาก็วิเศษขนาดนี้
เฮเลน่ามึนงง แต่กลับมองเย่เฉินอย่างเขินอายเล็กน้อย และรวบรวมความกล้าถามเขา: “คุณเย่ ตัวอย่างทั้งสามข้อเมื่อกี้นี้ของคุณ ทุกข้อก็เหมือนกับเป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของฉัน ถึงได้ก่อให้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น……คุณคิดว่าฉันสวยมากจริงๆเหรอ?”
เย่เฉินไม่ได้คิดมากนัก และพูดอย่างเป็นกันเองว่า: “ใช่สวยมากนะ ไม่ว่าความสวยงามแบบตะวันตก หรือว่าความสวยงามแบบตะวันออก คุณน่าจะถือได้ว่าสวยมาก”
เฮเลน่าหันข้าง จับจ้องมองเย่เฉินที่อยู่ในระยะใกล้ ดวงตากลมโตคู่หนึ่งเป็นประกายในตอนกลางคืน รวบรวมความกล้าถามเขาเสียงเบาว่า: “คุณเย่……ถ้าหาก……คุณคิดว่าฉันสวยมากจริงๆ งั้นคุณ……ยินดีที่จะ……จูบฉันมั้ย?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...