ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 34

บทที่ 34 เสแสร้งใส่ผมเหรอ

เห็นเรื่องที่เย่เฉินตอบตกลงเพื่อนร่วมคลาส เซียวซูหรันจึงเตือนเย่เฉินว่า “หวังเต้าคุนเขาเปิดร้านอาหาร เราต้องเตรียมของขวัญ ไม่สามารถไปมือเปล่าได้”

เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า “พรุ่งนี้เช้าผมจะไปซื้อของขวัญให้เขา”

“โอเค” เซียวซูหรันบอกว่า “พรุ่งนี้เช้าฉันต้องไปตี้เหากรุ๊ปพอดี”

ต่งรั่งหลินถามด้วยความประหลาดใจ “พรุ่งนี้เช้าเธอจะมาตี้เหาเหรอ งั้นถ้าเธอเสร็จงานแล้วมาหาฉันนะ พอดีเลยตอนเที่ยงฉันจะติดรถเธอไปร้านอาหารของหวังเต้าคุนด้วยกัน”

เซียวซูหรันพูดด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นความปรารถนานี้ของเธอก็คำนวณผิดเพี้ยนแล้วล่ะ! ฉันไม่มีรถ ปกติจะนั่งแท็กซี่หรือรถประจำทาง บางครั้งเย่เฉินก็ขี่จักรยานไฟฟ้ามารับฉัน”

“ฮะ?” ต่งรั่งหลินอ้าปากลั่นว่า “เธอเป็นผู้อำนวยการแล้ว ยังไม่ซื้อรถอีกเหรอ!”

เซียวซูหรันบอกว่า “ฉันไม่ได้ทำงานมานาน จึงไม่ได้ทำเงินเลย ปกติฉันกับเย่เฉินใช้เงินด้วยกัน และต้องจ่ายค่าครองชีพให้แม่ฉันด้วย เดือนหนึ่งเหลือเงินไม่กี่พันหยวน จะพอซื้อรถที่ไหน”

เมื่อพูดอย่างนั้นแล้วเซียวซูหรันก็พูดว่า “บอกตามตรงนะ ฉันรู้สึกว่ารถเมล์ก็สะดวกดี ถ้าสภาพอากาศดี นั่งรถจักรยานไฟฟ้าของเย่เฉินก็ไม่เลว”

ต่งรั่งหลินพูดอย่างจริงจัง “เธอนี่ บางครั้งก็ต้องใส่ใจกับการสร้างภาพโอ้อวดบ้างนะ ตอนนี้เธอเป็นผู้อำนวยการของบริษัทเซียวซื่อ แถมยังเป็นพันธมิตรในการร่วมมือกับตี้เหา ถ้าแม้แต่รถสักคันก็ไม่มี จะถูกคนซุบซิบนินทาเอาได้”

เย่เฉินก็รู้สึกว่าต่งรั่งหลินพูดถูก

ภรรยาเป็นคนที่ประหยัดเกินไปมาตลอด และเงินที่หาได้ส่วนใหญ่ก็ส่งไปให้แม่สามี ดังนั้นตลอดมาจึงบกพร่องกับตัวเธอเอง

แม่สามีเป็นแค่ปี่เซียะที่เอาแต่กินแต่ไม่ยอมทำอะไรเลยตัวหนึ่ง ตัวเองเก็บเงินได้มากกว่าหนึ่งล้านแล้วเอาเงินไปลงทุนทางการเงินที่ไม่น่าเชื่อถือ ไม่ต้องพูดถึงการเอาเงินสองสามแสนออกมาซื้อรถให้ลูกสาวขับเลย

คิดมาถึงตรงนี้เขาก็รู้สึกว่าตนต้องซื้อรถให้ภรรยาสักคัน ถ้าเป็นแบบนี้ ต่อไปเธอก็จะออกไปทำงานได้สะดวกขึ้น เมื่อไปคุยธุรกิจกับคนอื่นก็มีหน้ามีตา

ตัดสินใจแล้ว เขาตัดสินใจว่าพรุ่งนี้เช้าจะไปดูที่ร้าน4S

......

เมื่อทานเสร็จแล้ว หลังจากที่คู่สามีภรรยาบอกลาต่งรั่งหลิน ก็ขึ้นรถแท็กซี่กลับบ้านด้วยกัน

ในวิทยุบนรถแท็กซี่ ทั้งหมดล้วนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ถึงเรื่องที่สวนดอกไม้กลางอากาศในแชงกรีลาถูกจองเหมา

พิธีกรทุกคนล้วนประหลาดใจ แชงกรีลาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เป็นครั้งแรกที่สวนกลางฟ้าถูกยกเว้นให้เหมาไป เขาเองก็แปลกใจเหมือนกัน ว่าใครกันที่มีหน้ามีตาที่ใหญ่โตเช่นนี้

คนขับรถแท็กซี่ก็พูดตามว่า “ผมว่านะ คนนั้นที่เหมาสวนดอกไม้กลางอากาศต้องเป็นมหาเศรษฐีระดับเทพที่อยู่ในคลิปวิดีโอในติ๊กต๊อกแน่ๆ!”

เย่เฉินไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่ในใจก็อดไม่ได้ที่จะค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน!

ดูเหมือนว่าข่าวที่สวนดอกไม้กลางอากาศชั้นบนสุดของโรงแรมแชงกรีลาถูกคนเหมาไป หลังจากที่มันแพร่ออกมา ก็ก่อให้เกิดการสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งเมืองจินหลิงจริงๆ ด้วย!

คืนนี้ เรื่องราวนี้ยังคงหมักหมมอยู่ทั่วเมืองจินหลิงต่อไป ในไม่ช้าคลื่นลมพายุฝนก็กระหน่ำ ไม่มีใครที่ไม่รู้!

อย่างที่ทุกคนรู้ โรงแรมแชงกรีลาเปิดใช้นโยบายให้บริการสมาชิก เฉพาะสมาชิกอาวุโสเท่านั้นที่มีโอกาสได้ใช้สวนดอกไม้กลางอากาศ! สำหรับการเหมาจองนี้ ไม่จำเป็นต้องคิดเลย สมาชิกระดับเพชรก็ไม่มีคุณสมบัติ!

เพราะฉะนั้น ใครกันแน่ที่เหมาสวนดอกไม้กลางอากาศ ฉับพลันก็กลายเป็นเรื่องใหญ่ที่ทุกคนอยากรู้อยากเห็น!

มีคนลือว่าคนที่เหมาสวนดอกไม้กลางอากาศ ก็คือมหาเศรษฐีระดับเทพในติ๊กต๊อกที่โด่งดังไปทั่วประเทศ

มีคนบอกด้วยว่าคนที่เหมาสวนดอกไม้กลางอากาศคือมหาเศรษฐีจากต่างประเทศ

ยังมีคนบอกอีกว่าคนที่จองสวนดอกไม้กลางอากาศ เป็นผู้ชายที่มีตัวตนลึกลับ สาเหตุที่เขาจองที่นี่ คือต้องการจัดงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่และโรแมนติก...

แน่นอนว่าเป็นข่าวลือที่สามที่ง่ายต่อการให้คนเชื่อถือ!

เมื่อพนักงานแนะนำสินค้าข้างในสองสามคนเห็นแขกมา มีสองคนเข้ามาต้อนรับทันที

ผู้หญิงข้างหลังรีบพูดว่า “พระเจ้า คนนั้นมาด้วยรถขับเคลื่อนไฟฟ้า บางทีอาจจะมาตากแอร์หรือใช้ WiFiฟรี อย่าไปสนใจเขา”

เมื่อได้ยินว่ามาด้วยรถขับเคลื่อนไฟฟ้า คนอื่นๆ ก็หมดความกระตือรือร้นไปฉับพลัน

ช่วงนี้อากาศร้อน มักจะมีพวกยาจกวิ่งเข้ามาที่นี่แต่เช้าตรู่เพื่อตากแอร์ บางครั้งยังไร้ยางอายพอจะเข้าไปนั่งในรถจัดแสดง เข้าไปนั่งแล้วก็ไม่ลง สุดท้ายทำได้แค่ส่งรปภ.ไปเร่งเท่านั้น ทำแบบนี้เหล่าฝ่ายขายล้วนเบื่อหน่าย

เย่เฉินที่ขี่รถไฟฟ้า แต่งตัวซอมซ่อ เมื่ออยู่ที่นี่ที่จริงไม่มีความโดดเด่นเลยสักนิด มันดูไม่เหมือนคนที่สามารถซื้อออดี้ได้

ไม่มีใครสนใจตน เย่เฉินก็ไม่สนใจ เขาเดินตรงไปยังพื้นที่จัดแสดงรถยนต์A6 พบว่าราคาของรถรุ่นนี้มีตั้งแต่สามแสนถึงมากกว่าหกแสน รุ่นที่มากกว่าหกแสนเป็นรุ่นตัวท็อปของA6 เป็นรุ่นฉบับผู้บริหาร

พูดกันตามจริงแล้ว รถนี่ดูไม่เลวเลย!

ราคาหกแสนมันก็ไม่ได้แพงมาก เซียวซูหรันน่าจะยอมรับได้

จากนั้นเขาก็เริ่มทักทาย “A6ตัวท็อปมีคันใหม่ไหม ผมอยากรับรถไปตอนนี้”

พนักงานแนะนำสินค้าล้วนมองเขาแบบคนโง่ หนึ่งในนั้นพูดอย่างดูถูกว่า “คุณเห็นราคาไหม เลขศูนย์มันน้อยเหรอ”

เย่เฉินขมวดคิ้วมองเขา “หกแสนหนึ่งหมื่นแปดพันหยวน ผมเห็นแล้ว”

คนนั้นยิ้มเยาะและพูดว่า “เห็นแล้วคุณยังโหวกเหวกอีกเหรอ คุณจ่ายได้เหรอ เดี๋ยวบิลออกมาให้คุณรูดบัตร คนดูอยู่เยอะขนาดนี้แล้วคุณเอาออกมาไม่ได้ มันจะอายคนนะ!”

เย่เฉินเอ่ยถามน้ำเสียงเย็นชา “คุณป่วยใช่ไหม ออกมาแต่เช้าเลยไม่ได้กินยาเหรอ ต้องการให้ผมโทร120เรียกรถพยาบาลมารับคุณไปไหม”

คนนั้นส่งสียงเยาะ “ชิ อย่ามายุ่งกับผม เชื่อหรือไม่ว่าผมให้รปภ.มาพาคุณออกไปได้ ทั้งมาตากแอร์ทั้งมาแอบใช้ WiFi นี่ยังจะมาเสแสร้งใส่ผมอีกเหรอ”