ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3410

“งั้นก็ตกลง” เย่เฉินเอ่ยปากพูดว่า “ในเมื่อเป็นคุณ งั้นคุณก็รั้งอยู่แล้วกัน ตอนนี้ต้นตระกูลมีหลายสิ่งที่ตองทำ เป็นเวลาสำคัญที่ต้องการใช้คนพอดี และทายาทของต้นตระกูลเหล่านั้น ภายในสามปีต้องอยู่ไว้ทุกข์ที่เย่หลิงซาน ดังนั้นจึงต้องการสมาชิกตระกูลย่อยอย่างพวกคุณอุทิศตนให้กับต้นตระกูลพอดี”

พอเย่ทาวได้ยินเช่นนี้ พลันประท้วงว่า “คุณเย่! แม้ทุกคนจะแซ่เย่ แต่พวกเราก็แยกตัวออกมาอยู่เพียงลำพังนานแล้ว อีกทั้งตระกูลพวกเราก็มีเรื่องของตระกูลพวกเราเองเช่นกัน เวลาเช่นนี้จะเอาเรื่องของตระกูลตัวเองโยนทิ้งไปด้านข้าง แล้ววิ่งมารับใช้ต้นตระกูลได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรามันก็แค่คนตัวเล็กๆ ไม่เหมือนตระกูลใหญ่อย่างต้นตระกูล หากทำเรื่องของตระกูลตัวเองล่าช้าอีก อย่างนั้นในอนาคตจะไม่ลำบากหรอกหรือ?”

พูดจบ เขาก็รีบมองไปทางผู้คนที่อยู่ด้านข้างอีกครั้ง กล่าวด้วยความยุยงว่า “ไหนทุกคนลองบอกสิว่าที่ผมพูดเมื่อกี้มีเหตุผลหรือไม่? เดิมทีต้นตระกูลก็เป็นตระกูลใหญ่ที่มีทรัพย์สินเกินแสนล้าน เมื่อกี้ก็ยังบีบให้พวกเราควักทรัพย์สินออกมาครึ่งหนึ่งอีก แถมยังรับสำนักว่านหลงเข้ามาอยู่ใต้อาณัติ อำนาจที่เพิ่มขึ้นมายังจะแข็งแกร่งกว่าตระกูลย่อยอย่างพวกเราเสียอีก แล้วยังจะมาแย่งกำลังคนจากตระกูลย่อยอย่างพวกเราอีกได้อย่างไร?”

ผู้อื่นภายในใจมากน้อยอย่างไรก็มีความไม่พอใจอยู่บ้างเช่นกัน

คำพูดของเย่ทาว แทงใจดำพวกเขาอย่างแท้จริง

แทงใจดำนี้ก็คือ ต้นตระกูลของตระกูลเย่มากด้วยเงินและอำนาจ รีดไถเงินมากมายขนาดนี้จากทุกคน บีบทุกคนให้เซ็นสัญญาผ่อนชำระยังพอว่า ตอนนี้ยังคิดจะแย่งคนจากตระกูลอื่นอีก นี่ช่างไร้เหตุผลจริงๆ

ทว่าแม้ในใจพวกเขาจะไม่พอใจ แต่อย่างไรเย่เฉินก็ไม่ได้บีบพวกเขาเกินคน ดังนั้นในเวลาเช่นนี้ พวกเขาจึงไม่มีใครสักคนกล้าพูดสนับสนุน แต่ละคนต่างก้มศีรษะไม่เอ่ยคำใด

เย่ทาวร้อนใจ พูดโพล่งออกมาว่า “ทุกคนพูดอะไรบ้างสิ! มากน้อยก็วิจารณ์กันด้วยเหตุผลได้ไหม?”

ทุกคนยังคงไร้คนส่งเสียง

เวลานี้เย่เฉินมองที่เย่ทาว กล่าวยิ้มๆ ว่า “นายอายุยังน้อย ความคิดกลับไม่เบาเลย แถมความสามารถก็ยังมีอีกด้วย”

พูดมาถึงตรงนี้ เย่เฉินก็เปลี่ยนหัวข้อสนทนา พลางกล่าวอีกว่า “แต่นายมองข้ามเรื่องสำคัญมากเรื่องหนึ่งไป ความสามารถเมื่ออยู่ต่อหน้าอำนาจที่เด็ดขาด กระทั่งผายลมก็ไม่นับ

เย่ทาวถูกเย่เฉินมองทะลุความในใจ เจ้าตัวพลันลนลาน