ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3414

กล่าวคือ หากเขาไม่ไปที่คฤหาสน์ ก็จะมีค่าใช้จ่ายยี่สิบล้านต่อปี

ถ้าเขาเดินทางไปปีละสองครั้ง ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้นไม่น้อย

สรุปค่าใช้จ่ายหลังจากผ่านไปห้าปี มูลค่าเดิมของคฤหาสน์ราคาเจ็ดสิบล้าน อาจเพิ่มเป็นหนึ่งร้อยล้าน หรือกระทั่งหนึ่งร้อยล้านเศษ

แต่ค่าบำรุงรักษาและค่าเสื่อมราคาในช่วงห้าปี อย่างน้อยหนึ่งร้อยล้าน

ตอนที่ซื้อคฤหาสน์หนึ่งร้อยล้าน บวกกับค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาอีกหนึ่งร้อยกว่าล้าน สุดท้ายขายได้เพียงหนึ่งร้อยกว่าล้านเท่านั้น นี่ถือเป็นการลงทุนหรือ?

ก่อนหน้านั้น เนื่องจากตระกูลเย่นั้นมั่งคั่งมาก ดังนั้นเขาใช้เงินหลายร้อยล้านหรือหลายแสนล้านต่อปี สำหรับตระกูลเย่แล้วไม่ถือเป็นอะไร ดังนั้นคุณท่านจึงไม่สนใจที่จะซักไซ้ไล่เลียง

แต่ตอนนี้ถ้าให้เขาไปบริหารธุรกิจของครอบครัวเย่ทาว ก็เท่ากับให้หมูไปเป็นผู้นำของฝูงมด ไม่กล่าวว่าหมูตัวนี้จะสามารถเป็นผู้นำที่ดีได้หรือไม่? อาหารเล็กน้อยที่มดทั้งฝูงทำงานหนักมาได้ และถึงแม้ว่ามดจะไม่ได้กินสักคำ อาหารพวกนี้ก็ไม่สามารถเลี้ยงเย่ฉางโคงให้อิ่มได้

เย่หงหยางเคยได้ยินระดับความสามารถของเย่ฉางโคงมาเป็นเวลานาน ตอนนี้เขากลัวว่าเย่ฉางโคงจะไปบริหารธุรกิจของครอบครัวเขาจริง ๆ และล้างผลาญทรัพย์สินทั้งหมดที่เขาสะสมมาตลอดหลายปี ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเรื่องที่เย่เฉินจะกล่าวโทษ คุกเข่าลงบนพื้นและกล่าวด้วยความสำนึกผิดว่า “ผู้นำตระกูล ผมผิดไปแล้ว.....ผมขอสารภาพกับคุณ.....หลายปีที่ผ่านมาธุรกิจของครอบครัวผมนั้นเย่ทาวลูกชายของผมเป็นคนตัดสินใจทุกอย่าง! เหตุผลที่โกหกคุณเมื่อสักครู่นั้นเป็นเพราะผมมีความคิดเห็นแก่ตัว อยากให้ลูกชายกลับไปบริหารธุรกิจ.....ตอนนี้ผมรู้ตัวว่าผิดแล้ว.... ได้โปรดลงโทษให้ผมด้วย......”

เย่ทาวตกใจจนหน้าซีดเผือดเช่นกัน และกล่าวโพล่งออกมาว่า “ผู้นำตระกูล.......ได้โปรดปล่อยให้พ่อของผมกลับไปบริหารธุรกิจของครอบครัวเถอะ ผมจะอยู่ที่หัวเซี่ย และพยายามช่วยงานตระกูลหลักอย่างสุดความสามารถ!”

ขณะนี้ท่าทางของเย่เฉินเย็นชาอย่างมาก และกล่าวด้วยเสียงดุดันว่า “พวกคุณช่างใจกล้ามาก! เมื่อคืนแอบหนีไปก่อน ตอนนี้แทนที่จะสำนึกผิด แต่กลับมาพูดจาโกหกหลอกลวงผมอยู่ที่นี่อีก! ดูแล้วญาติสายรองอย่างพวกคุณนั้นไม่เคยเห็นตระกูลหลักอยู่ในสายตาเลย!”