ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3443

หวังตงเสวี่ยนโล่งอกไป หลังจากที่ปรับอารมณ์ตัวเองเสร็จแล้ว จึงหันไปพูดกับเซียวชูหรันว่า: “ประธานเซียว เราไปกันก่อนเถอะค่ะ”

เซียวชูหรันเอ่ยถามเสียงเบาด้วยความสงสัย: “รองประธานหวังคะ คุณชายที่เสี่ยวหลี่ว่าเมื่อกี้ คงเป็นประธานกรรมการของตี้เหากรุ๊ปสินะคะ?”

หวังตงเสวี่ยนทำได้เพียงพยักหน้า เอ่ยว่า: “ถูกต้องค่ะ ประธานกรรมการของเราเอง”

เซียวชูหรันถามอีกครั้ง: “เมื่อก่อนเหมือนฉันเคยได้ยินคนอื่นพูดมาว่า เขาเป็นคุณชายของตระกูลใหญ่ในเย่นจิง?”

“ใช่ค่ะ” หวังตงเสวี่ยนยิ้มเอ่ยว่า: “แต่ว่าคุณชายของเราค่อนข้างถ่อมตน ภายนอกเลยติดตามข่าวคราวของเขาไม่เยอะเท่าไร”

เซียวชูหรันพยักหน้าเบาๆ เมื่อก่อน เธอสงสัยเกี่ยวกับสถานะที่แท้จริงของประธานกรรมการตี้เหากรุ๊ปเป็นอย่างยิ่ง หลังจากที่ตี้เหากรุ๊ปช่วยเหลือตนไปหลายครั้ง กระทั่งหลังจากที่ตนเซ็นสัญญาร่วมมือกันไปแล้ว บางครั้งเธอก็เกิดเป็นความรู้สึกแปลกๆ มักคิดว่าประธานกรรมการตี้เหากรุ๊ปคนนี้ เหมือนจะมีความสัมพันธ์อันประหลาดกับเย่เฉินสามีของเธอด้วย

ทว่า ทุกครั้งที่เธอมีความคิดเช่นนี้เกิดขึ้น เธอก็ปฏิเสธการคาดเดานี้ของตนทิ้ง

ถึงอย่างไร พื้นเพของเย่เฉินเธอนั้นกระจ่างแจ้งดี เขาเป็นลูกกำพร้าตั้งแต่เด็กจนโต ประสบการณ์ในชีวิตของเขาถือได้ว่าน่าสงสารอย่างยิ่ง ไม่มีทางที่จะมีส่วนที่สัมพันธ์กับคุณชายของตระกูลใหญ่ในเย่นจิงหรอก

ทว่าอยู่ๆ เธอก็รู้สึกลึกๆ ในใจว่า: “เมื่อกี้ที่เธอเห็นเงานั้นแวบหนึ่งโดยไม่ทันตั้งใจ ทั้งรูปร่างโครงหน้ารวมถึงความสูง คล้ายกับสามีของฉันจังเลย...”

หลังจากสงสัยแล้ว เซียวชูหรันก็อดไม่ได้ที่จะปลอบใจตัวเอง: “เซียวชูหรันนะเซียวชูหรัน เธอคิดมากเกินไปแล้วจริงๆ เงาเมื่อกี้นี้แม้จะเหมือนกับเย่เฉินมาก แต่ว่านั่นสามารถยืนยันอะไรได้ล่ะ? เธออย่ามาปั้นน้ำเป็นตัวอยู่ตรงนี้หน่อยเลย”

ดังนั้น เมื่อคิดได้ดังนี้ เธอก็ไม่ได้คาดเดาต่อไป ครั้นปริปากเอ่ยกับหวังตงเสวี่ยนว่า: “รองประธานหวังคะ ในเมื่อประธานกรรมการมาแล้ว คุณไม่ต้องไปส่งฉันหรอกค่ะ ฉันเดินไปเองก็ได้”

หวังตงเสวี่ยนยิ้ม เอ่ยว่า: “ฉันส่งคุณถึงลิฟต์ดีกว่าค่ะ”

สิ้นเสียง ก็ทำท่าทางเรียนเชิญให้เดิน เอ่ยว่า: “ประธานเซียวเชิญค่ะ”