ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3450

คืนนั้น สองมือของหม่าหลันไม่ห่างออกจากทองแท่งที่เย่เฉินให้เธอเลย

ทว่าเนื่องจากโปรเจกต์โรงแรมตี้เหาเข้าสู่ช่วงสำคัญ ทำให้เซียวชูหรันยุ่งกับงานมากๆ ในสองสามวันนี้

เย่เฉินกลับมาแล้ว จึงออกตัวรับผิดชอบไปรับไปส่งเธอไปทำงาน

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น เย่เฉินส่งเซียวชูหรันไปยังไซต์งานก่อสร้างโรงแรมตี้เหา จากนั้นก็ได้รับสายโทรศัพท์จากเฉินจื๋อข่าย

ในสายโทรศัพท์ เฉินจื๋อข่ายบอกเขาว่าว่านพั่วจวินได้พาทหารของสำนักว่านหลงนับร้อยนายมาที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแล้ว

เย่เฉินได้ยินดังนั้น จึงถามเฉินจื๋อข่ายว่า: “เหล่าเฉินให้คนออกจากตึกอำนวยการหมดแล้วหรือยัง?”

เฉินจื๋อข่ายรีบตอบ: “เรียนคุณชาย จัดการเรียบร้อยข้ามคืนเลยครับ ห้องแต่เดิมก็ชดเชยให้เป็นค่าห้องสองเท่า จัดการให้พวกเขาไปที่ตึกอื่น”

“ถ้างั้นก็ดี” เย่เฉินเอ่ยกำชับด้วยความพึงพอใจ: “เอาแบบนี้นะ ให้ว่านพั่วจวินและพวกไปรอฉันที่ห้องบรรยายในตึกอำนวยการก่อน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

“ได้ครับคุณชาย!”

ตึกอำนวยการของโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เดิมทีก็มีไว้เพื่อบริการงานเลี้ยงอาหารค่ำธุรกิจขนาดใหญ่รวมถึงงานประชุมธุรกิจระดับสูงอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่มีห้องพักสุดหรูจำนวนมาก ทั้งยังมีห้องบรรยายขนาดใหญ่รวมทั้งห้องประชุมมากมายอีกด้วย

ในนั้น ขนาดของห้องบรรยายเพียงพอที่จะจัดงานแถลงในอาคารที่สามารถบรรจุคนได้นับพันสองพัน

การที่เย่เฉินให้เฉินจื๋อข่ายนำคนออกจากตึกอำนวยการจนหมด ก็เพราะวางแผนว่าจะใช้เป็นฐานตั้งสำนักงานใหญ่สำนักว่านหลงในประเทศ

เมื่อขับรถมาถึงโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง เฉินจื๋อข่ายก็รออยู่นอกห้องโถงใหญ่เรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นเย่เฉินมาถึง ก็เข้าไปเปิดประตูรถให้เขา พร้อมทั้งพาเขามาที่ห้องบรรยายในตึกอำนวยการ