ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3453

สรุปบท บทที่ 3453: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

อ่านสรุป บทที่ 3453 จาก ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง

บทที่ บทที่ 3453 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เมฆทอง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เย่เฉินได้ยินถึงตรงนี้ จึงสอบถามว่า: “เธอรู้จักบริษัทรักษาความปลอดภัยนานาชาติตอนนี้ไหม? ปกติแล้วฐานทัพของพวกเขาอยู่ที่ไหนเหรอ?”

เฮ่อจือชิวเอ่ย: “ตอนนี้บริษัทรักษาความปลอดภัยในตลาดขนส่งทั่วประเทศมีอยู่อย่างน้อยสามร้อยบริษัท และแน่นอนที่เขตอ่าวเอเดนมีความต้องการเรือติดอาวุธมากที่สุด ดังนั้นทุกคนจึงตั้งฐานทัพริมฝั่งชายทะเลมหาสมุทรอินเดียและทะเลอาหรับกัน และบางแห่งกระทั่งซื้อเรือเก่าแล้วมาซ่อมแซมใหม่ด้วย โดยซ่อมแซมเป็นฐานทัพบนทะเลที่สามารถจอดเฮลิคอปเตอร์ได้ ตอนนี้ทั้งตลาดส่วนมากจะอยู่ในเนื้อมือของชาวอังกฤษ รองลงมาคือคนอเมริกัน สำหรับชาวเอเชียนั้นค่อนข้างน้อย อีกทั้งด้านของราคา บริษัทดูแลความปลอดภัยเรือจะวันตกจะสูงกว่าทางตะวันออกหน่อย ระดับการยอมรับของพวกเขาก็ถือว่าสูงกว่า”

“ฉันเข้าใจแล้ว” เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยว่า: “จือชิว เธอส่งข้อมูลเรือทุกลำในปัจจุบันนี้ของเราให้ฉันหน่อยนะ”

เย่เฉินในเวลานี้ ได้คิดไว้เรียบร้อย ว่าจะให้สำนักว่านหลงเข้าสู่ตลาดรักษาความปลอดภัยเรือติดอาวุธอย่างเข้มแข็ง ในเมื่อคนอังกฤษสามารถยึดครองส่วนเกินครึ่งไปได้ ถ้าเช่นนั้นหัวเซียก็ต้องทำได้เช่นกัน

ในเมื่อตั้งใจแล้วว่าจะทำ เช่นนั้นก็ต้องยึดครองทั้งภาคพื้นดินและทางทะเลทั้งสองอย่างนี้ด้วย ด้านหนึ่งอยากให้ว่านพั่วจวินคิดหาวิธีสร้างฐานใกล้ริมฝั่งทะเลประเทศเยเมน ซาอุดีอาระเบียและอื่นๆ ให้ได้ อีกด้านหนึ่งก็ต้องเตรียมพร้อมสำหรับฐานบนทะเลด้วย ดังนั้นเขาจึงต้องการนำข้อมูลเรือทุกลำจากบริษัท นานาซูขนส่ง จำกัดให้ว่านพั่วจวิน ให้เขาเลือกลำที่เหมาะสมสำหรับดัดแปลงใหม่ที่สุด

หลังจากวางสายไป เย่เฉินก็ได้บอกกล่าวเรื่องที่คุยกับเฮ่อจือชิวให้กับว่านพั่วจวินฟัง

“ดี!” เย่เฉินเอ่ยด้วยความพึงพอใจ: “สำหรับเชลยหมื่นกว่ารายที่อยู่ซีเรีย ไว้ฉันจะคิดหาวิธีไกล่เกลี่ยให้ ให้พวกเขาปล่อยคนออกมา นอกจากนี้ ฉันยังวางแผนว่าจะช่วยพวกนายหาฐานกองหลังระดับหมื่นคนที่ซีเรียด้วย”

เมื่อว่านพั่วจวินได้ยินประโยคนี้ ก็ซาบซึ้งอย่างถึงที่สุด เขาถามด้วยความน่าเหลือเชื่อ พร้อมเสียงอันสั่นเครือเล็กน้อย: “คุณเย่...คุณ...คุณจะทำให้พวกเขาปล่อยเชลยออกมาได้ แล้วสามารถให้พวกเขาอนุญาตให้เราสร้างฐานกองหลังด้วยจริงๆ เหรอครับ?”

เย่เฉินพยักหน้า เอ่ยอย่างจริงจัง: “พวกนายต้องการสถานที่ พวกเขาต้องการความคุ้มกันและการช่วยเหลือ เรื่องแบบนี้ ก็เป็นเรื่องที่ทั้งสองฝ่ายเลือกผลประโยชน์ที่ต้องการ ขอแค่เงื่อนไขเจรจากันได้ ก็ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้"

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน