ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3458

เมื่อเห็นว่าลู่เห้าเทียนนึกเสียใจจริงๆ เย่เฉินจึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็ควักยาอายุวัฒนะออกจากกระเป๋ากางเกงหนึ่งเม็ด พร้อมแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่งครึ่งหนึ่งให้เฉินจงเหล่ย เอ่ยว่า: “ให้นายนำยาครึ่งเม็ดนี้ใส่ปากลู่เห้าเทียน ไม่นานแผลของเขาก็จะสมานหายดี”

ทุกคนรวมทั้งว่านพั่วจวิน เมื่อได้ยินเย่เฉินพูดมาเช่นนี้ก็ตะลึงงันทันที!

เมื่อก่อนบนภูเขาเย่หลิงซาน เย่เฉินได้ใช้ปราณทิพย์ฟื้นฟูเส้นลมปราณของว่านพั่วจวิน

ตอนนั้น ภายในใจของว่านพั่วจวินชัดเจนดีว่า เย่เฉินจะต้องเป็นคนที่มีพลังวิเศษ

ขณะเดียวกัน ว่านพั่วจวินก็เข้าใจดีว่าระบบพลังงานภายในร่างกายของเย่เฉินไม่เหมือนกับระบบพลังงานของนักต่อสู้

และเนื่องด้วยเหตุนี้เอง เย่เฉินจึงสามารถใช้พลังงานระดับสูงยิ่งขึ้นนั้นเพื่อฟื้นฟูเส้นลมปราณที่เดิมได้รับความเสียหายไม่สามารถฟื้นกลับมาได้แล้วของว่านพั่วจวินจนหายเป็นปกติ

ทหารคนอื่นของว่านพั่วจวินดูเหมือนจะเดาถึงตรรกะนี้ได้เช่นกัน ดังนั้นพวกเขาล้วนคิดว่า เย่เฉินน่าจะใช้วิธีการเดียวกับที่รักษาว่านพั่วจวินเมื่อก่อนหน้านี้ ในการรักษาลู่เห้าเทียนเช่นกัน

ทว่า ไม่มีใครคาดถึงว่าครั้งนี้ เย่เฉินกลับหยิบเม็ดยาขึ้นมาใช้รักษาลู่เห้าเทียน

อีกทั้ง ยาเม็ดนี้กลับใช้เพียงครึ่งเม็ดก็ได้

ดังนั้นภายในใจทุกคนต่างก็ถามตัวเองว่า: นั่นมันยาอะไรกันแน่ แค่ต้องกินครึ่งเม็ดก็สามารถรักษานักบู๊หกดาวที่ร่างกายบาดเจ็บทั้งร่างได้?

เฉินจงเหล่ยแม้จะฉงนใจ ทว่าก็ยังคงทำตามที่เย่เฉินสั่ง ยัดยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดนั้นเข้าปากลู่เห้าเทียน

และสิ่งที่ทำให้ลู่เห้าเทียนประหลาดใจก็คือ แม้ยาเม็ดนี้จะเป็นรูปแบบเม็ด ทว่าเมื่อเข้าสู่ปากแล้วก็ละลายทันที ไม่เห็นแม้แต่เงาละลายไหลลงสู่ท้องตามหลอดลมทันที

หลังจากนั้น ฤทธิ์ยาก็เริ่มกระจายสู่แขนขาทั้งสี่ของเขาอย่างรวดเร็ว

เวลาต่อมา แขนขาที่ไร้ความรู้สึกของลู่เห้าเทียนก็เริ่มระคายและร้อนผ่าวขึ้นมา กระทั่งว่ามีความรู้สึกกระตุกเล็กน้อย เขาต้องการยืดขาออกเพื่อต่อต้านอาการกระตุกตามสันชาตญาณ ครั้นคิดไม่ถึงว่าพอออกแรงที่ขาเล็กน้อย ก็ทำให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ได้แล้ว!