ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3478

คำพูดของเย่เฉินทำให้หัวใจของซ่งหวั่นถิงเต้นแรงทันที

เธอต้องการทำให้ธุรกิจการค้าของสะสมและการประมูลนั้นใหญ่ขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นมาโดยตลอด แต่เธอไม่เคยพบจุดทะลวงที่เหมาะสม

และเธอให้ความสำคัญกับธุรกิจนี้มาก ตอนนั้นที่เธออยู่ในจี๋ชิ่งถัง และหลังจากที่เห็นเฉินจะใช้เทคโนโลยีการบูรณะโบราณวัตถุที่สูญหายเพื่อฟื้นฟูโบราณวัตถุด้วยตาตนเอง ทำให้เธอรู้สึกดีกับเย่เฉิน

เดิมทีเธอหวังว่าจะเชิญเย่เฉินเข้ามาในจี๋ชิ่งถังเพื่อทำงานให้ตระกูลซ่ง แต่เธอไม่คาดคิดว่า เย่เฉินซึ่งเป็นลูกเขยยาจก ความจริงแล้วสถานะที่แท้จริงจะกลายเป็นคุณชายของตระกูลเย่ในเย่นจิง และมีพลังอำนาจที่แข็งแกร่ง

ดังนั้น ความปรารถนาเดิมของซ่งหวั่นถิงคือฟื้นฟูจี๋ชิ่งถังโดยผ่านเย่เฉินนั้นจึงมลายหายไป

และนับตั้งแต่นั้นมา จี๋ชิ่งถังก็ไม่เคยได้โอกาสในการพัฒนาที่ดีกว่านี้

แม้ว่าอุตสาหกรรมของสะสมดูเหมือนจะอยู่ห่างไกลจากคนทั่วไปมาก และไม่ค่อยได้ยินการเคลื่อนไหวใหญ่ใด ๆ แต่อุตสาหกรรมนี้เป็นอุตสาหกรรมที่แสวงหาผลกำไรอย่างได้สมบูรณ์แบบ และขนาดของตลาดนั้นก็ใหญ่มาก

มูลค่าการซื้อขายในการประมูลขนาดใหญ่นั้นอาจสูงถึงหลายพันหรือหลายหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ หากมีรายการสะสมยอดนิยม มูลค่าการซื้อขายจะยิ่งสูงขึ้นไปอีก

บางครั้ง การประมูลภาพวาดก็สามารถสร้างรายได้หลายร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ

ผลกำไรจากการประมูลนั้นยังสูงมาก และวิธีการทำผลกำไร โดยทั่วไปแล้วจะแบ่งออกเป็นแบบดำเนินการด้วยตนเองหรือค่าคอมมิชชั่น

การดำเนินการด้วยตนเองนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่าการซื้อมาในราคาที่ต่ำและขายในราคาที่สูง ส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับช่องโหว่ของตลาดวัตถุโบราณแบบดั้งเดิม

และค่าคอมมิชชั่นนั้นเป็นแหล่งรายได้หลักของการประมูล

โดยทั่วไปแล้ว บริษัทประมูลจะคิดค่าคอมมิชชั่นตั้งแต่ 5-15 เปอร์เซ็นต์ ถ้าบริษัทประมูลที่มีชื่อเสียงมาก ค่าคอมมิชชั่นนั้นย่อมจะสูงขึ้น

ภายใต้สถานการณ์ปกติ หากภาพวาดที่มีชื่อเสียงขายได้ในราคาหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ เช่นนั้นบริษัทที่จัดการประมูลจะได้รับค่าคอมมิชชั่นเป็นเงินจำนวนสิบห้าล้านดอลลาร์สหรัฐ

เนื่องจากร้านเปิดตลอดทั้งปี มูลค่าการซื้อขายที่สะสมในหนึ่งปีก็มีจำนวนมากเช่นกัน และกำไรจากค่าคอมมิชชั่นก็ไม่น้อยไปกว่าการประมูล

อย่างไรก็ตาม ความสามารถอันทรงพลังในการดึงดูดเงินนี้จำกัดเฉพาะบริษัทขนาดใหญ่เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น บริษัทจี๋ชิ่งถังของซ่งหวั่นถิงทำกำไรสุทธิตลอดทั้งปีไม่ถึงสองร้อยล้าน

เหตุผลที่จี๋ชิ่งถังทำเช่นนั้นไม่ได้นั้น ไม่ใช่เพราะว่าซ่งหวั่นถิงไม่มีความพยายาม แต่นั่นเป็นเพราะจี๋ชิ่งถังไม่สามารถหาของสะสมที่ดีได้อย่างแท้จริง

หาไม่มีของสะสมที่ดีพอ ย่อมไม่มีทุนไปแข่งขันกับบริษัทประมูลชั้นนำเหล่านั้นได้

บริษัทประมูลชั้นนำทำการประมูลภาพวาดของฟินเซนต์ ปิกาโซ ปอล โกแก็งฉีไป๋ฉือ หรือจางต้าเชียน และปรมาจารย์ชั้นนำของโลกอื่น ๆ ซึ่งจี๋ชิ่งถังนั้นไม่สามารถแม้แต่จะได้ภาพวาดที่มีมูลค่าราคาขายได้มากกว่าราคาสิบล้าน

เหตุผลคือยังมีชื่อเสียงไม่เพียงพอ และเป็นไปไม่ได้ที่นักสะสมรายใหญ่เหล่านั้นจะนำของสะสมของตนเองมาให้จี๋ชิ่งถังทำการประมูล