ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3503

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็พูดอีกว่า: “ออกจากห้องนี้ ฉันหวังว่านายและว่านพั่วจวินยังมีฮามิดด้วย ก็สามารถที่จะได้รับผลประโยชน์ สิ่งที่ฮามิดต้องการคือการพัฒนาที่มั่นคง สิ่งที่ว่านพั่วจวินต้องการคือฐานทัพด้านหลังแห่งหนึ่ง และพวกนายต้องลดศัตรูที่แข็งแกร่งหนึ่งฝ่ายและเพิ่มพันธมิตรหนึ่งฝ่าย”

ซัยยิตถามโดยไม่รู้ตัวว่า: “คุณเย่ ทำไมไม่เพิ่มพันธมิตรสองฝ่ายล่ะ?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “งั้นนายก็ดูว่าฮามิดคิดยังไง”

ในเวลานี้ฮามิดหัวเราะเสียงดังลั่น และเอ่ยปากพูดว่า: “สิ่งที่ฉันต้องการก็คือต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันกับพวกเขา ทุกคนก็ไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกันไม่โจมตีซึ่งกันและกัน ในเวลาเดียวกัน ฉันยังอยู่ในค่ายของฝ่ายค้านต่อไป ไม่อย่างนั้นถ้าหากฉันเปลี่ยนคุณสมบัติไป ทีมข้างล่างคงจะไม่ได้นำพาได้ง่ายอย่างแน่นอน”

เย่เฉินพยักหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “แบบนี้ พี่ชายพี่ก็ต่อหน้าเป็นฝ่ายตรงข้าม แต่ความจริงก็เป็นกลาง”

“ถูกต้อง”ฮามิดพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ไม่ปิดบังนายนะ ศิษย์น้องเย่ หลังจากที่ตอนนั้นถูกนายชี้แนะแบบนั้น ตอนนี้ฉันขุดถ้ำขุดจนติดใจแล้ว ไม่อยากต่อสู้สักนิด!”

เย่เฉินมองไปทางซัยยิต และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “นายดูสิ แบบนี้ก็ดีกว่าไม่ใช่เหรอ?”

ซัยยิตเม้นปากเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า: “งั้นเรื่องของนักโทษว่ายังไง?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “เรื่องนี้ง่ายดาย สำนักว่านหลงก็จ่ายเงินชดเชยให้กับพวกนายหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐต่อคน หนึ่งหมื่นห้าพันคน ก็คือหนึ่งร้อยห้าสิบล้านดอลลาร์สหรัฐ มีเงินก้อนนี้ เพียงพอที่นายจะขยายขนาดกองทัพ ในเวลาเดียวกันเพิ่มระดับอาวุธและอุปกรณ์ของกองทัพอีกด้วย”

ก่อนหน้านี้ว่านพั่วจวินถึงขนาดคิดว่า เรื่องนี้คงจะต้องใช้เงินมากกว่าหนึ่งพันล้านดอลลาร์สหรัฐถึงสามารถเคลียร์ได้ คาดไม่ถึงว่าทันทีที่เย่เฉินออกปากก็รับปากจะให้อีกฝ่ายหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน