ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3505

เย่เฉินถามเขาด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่ชายเคยได้ยินเกี่ยวกับการกระทำก่อนหน้านี้ของสำนักว่านหลงหรือเปล่า?”

ฮามิดเกาหัว: “สถานที่ที่ฉันอยู่ข้อมูลค่อนข้างปิดกั้น จนกระทั่งนายบอกว่าจะพาว่านพั่วจวินมาเจรจา ฉันถึงได้สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของสำนักว่านหลง ได้ยินมาว่าพวกเขาได้ยึดครองตระกูลใหญ่ชั้นนำที่ไม่เป็นรองใครของหัวเซี่ยบีบบังคับให้ตระกูลนั้นสละทรัพย์สินครึ่งหนึ่ง ไม่รู้ว่าจริงหรือปลอม?”

เย่เฉินพูดอย่างแข็งแกร่งไม่ยอมถอย: “อันที่จริงพวกเขาไม่ได้ยึดครองตระกูลไหน แต่ตระกูลที่ถูกยึดครอง และฉัน ก็คือผู้นำของตระกูลนั้น”

จากนั้น เย่เฉินก็หันหน้ามา มองดูใบหน้าที่ตกตะลึงของฮามิด และพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “พี่ชาย มีสำนักว่านหลงอยู่ พี่ก็เป็นเจ้าสัวของพี่ด้วยความสบาย ไม่มีใครทำอะไรพี่ได้”

ฮามิดดึงสติกลับมา และรีบพูดว่า: “น้องชาย พูดตามตรง ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าต่อไปจะพัฒนาได้ยังไง นายสามารถชี้นำทางให้กับฉันได้มั้ย?”

เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “นี่มีอะไรไม่เข้าใจ? ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ของพี่ มอบให้พี่สิบคำ”

ฮามิดรีบถาม: “สิบคำไหน?”

เย่เฉินหุบยิ้ม และพูดอย่างจริงจังว่า: “นั่งภูชมเสือกัดกันและร่ำรวยอย่างถ่อมตน! (นั่งภูชมเสือกัดกัน หมายถึง นั่งชมสองฝ่ายที่รบกันรอจนทั้งสองฝ่ายพลั้งพลาดแล้วค่อยเข้าไปเก็บเกี่ยวผลประโยชน์)”

ในปากของฮามิดเองก็พึมพำสิบคำนี้รอบหนึ่ง ดูเหมือนจะมีความรู้สึกวันมืดมิดได้พบกับความหวัง แต่ก็เหมือนกับค่อนข้างไม่ค่อยชัดเจน

ดังนั้น เขาถามด้วยท่าทีที่นอบน้อมว่า: “น้องชาย ให้ฉันเป็นกลางฉันไม่คัดค้านอะไร แต่ฉันกลัวว่าพวกเขาจะทยอยทำลายเพื่อร่วมงานเหล่านั้นของฉัน สุดท้ายก็เหลือฉันเพียงคนเดียว ถึงเวลานั้นพวกเขาคงจะไม่มีทางยอมฉันแน่!”

เย่เฉินพยักหน้า และเอ่ยปากพูดว่า: “ดังนั้น นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันต้องคุยกับพี่ตามลำพัง”

ฮามิดรู้ว่าเย่เฉินยังคงมีอะไรที่จะกำชับตัวเองเป็นการส่วนตัวเองอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงรีบพูดว่า: “น้องชาย ขอคำชี้แนะด้วย!”