เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3511

เว่ยเลี่ยงคาดไม่ถึงว่า ในบ้านของอีกฝ่ายจะมีเรื่องราวแบบนี้ และเข้าอกเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายในชั่วขณะหนึ่ง

ดังนั้น เขากล่าวขอโทษว่า: “คุณสมิธ เสียใจมากที่ได้ยินเรื่องราวแบบนี้ ขอเสียมารยาทถามหน่อย ตอนนี้อาการของลูกชายคุณเป็นยังไงบ้าง?”

เมื่อสมิธได้ยินคำถามนี้ ความก้าวร้าวเมื่อกี้นี้ก็หายไปในทันที สิ่งแทนที่ คือความสิ้นหวังและหมดหนทางมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

เขาถอนหายใจยาว และพึมพำว่า: “เมื่อครึ่งเดือนที่แล้ว เขาเพิ่งได้รับการบำบัดรักษาภูมิต้านทานเซลล์เม็ดเลือดขาวมูลค่าสี่แสนเจ็ดหมื่นดอลลาร์สหรัฐของบริษัทยาโนวาร์ตีส แต่ผลลัพธ์ก็น้อยมาก…….”

“ตอนนี้ เนื้องอกในสมองของเขากำเริบและลุกลามไปทั่วร่างกาย……”

“เมื่อสามวันก่อน เนื้องอกที่ใหญ่ที่สุดในสมองของเขา ไปกดทับเส้นประสาทตาของเขาแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงสูญเสียการมองเห็น…….”

“เหตุผลที่ผมมาสายเมื่อกี้นี้ เป็นเพราะว่าก่อนเลิกงานหนึ่งชั่วโมง ภรรยาของผมบอกผมว่า การได้ยินของเขาก็ได้รับผลกระทบไปด้วย และเขาไม่ได้ยินคนอื่นพูดอะไร…….”

“ดังนั้นผมจึงเร่งรีบไปโรงพยาบาล หมอบอกกับผมว่า ตอนนี้สถานการณ์ของเขา ได้สูญเสียคุณค่าการบำบัดรักษาไปแล้ว อย่างมากชีวิตเหลือเวลาอีกไม่เกินหนึ่งเดือน”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สมิธกำหมัดแน่น และพูดด้วยความไม่พอใจอย่างยิ่งว่า: “แต่ผมอยากลองบำบัดรักษาเซลล์เม็ดเลือดขาวดูอีก หนึ่งครั้งไม่ได้ บางทีสองครั้งสามครั้งก็อาจจะมีผลก็ได้ แม้ว่าทำได้ให้เขามีชีวิตอยู่ต่อสองสามเดือน ผมก็ยอม! เพราะว่ามีเพียงเขารอดชีวิต ปาฏิหาริย์ก็อาจจะเกิดขึ้นได้......”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน