ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3638

เย่เฉินได้นามบัตรมา มองผ่านๆ แวบหนึ่ง พบว่าบนนามบัตรมีเพียงชื่อกับตัวเลขยาวๆ

ชื่อว่าจานเฟยเอ๋อร์ เบอร์โทรศัพท์ขึ้นต้นด้วย 159 เป็นหมายเลขภายในประเทศ

อีกทั้งนามบัตรนี้ยังมีกลิ่นหมึกพิมพ์โชยออกมาบางๆ เหมือนเพิ่งพิมพ์ออกมา

แต่เย่เฉินไม่ได้คิดอะไรมาก หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปนามบัตร และส่งคืนเซียวฉางควน

เขากะว่าจะติดต่อจานเฟยเอ๋อร์พรุ่งนี้ ไปดูฮวงจุ้ยให้เธอสักรอบ จัดการเรื่องนี้ให้ผ่านไป

วันต่อมา เย่เฉินทานข้าวเช้า เซียวฉางควนเตือนเย่เฉินว่า “เย่เฉิน นายอย่าลืมโทรหาคุณจานนะ”

เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า “อีกเดี๋ยวผมไปส่งชูหรันที่บริษัท แล้วจะติดต่อคุณจานครับ”

เซียวฉางควนรีบพูดว่า “นายไม่ต้องไปส่งชูหรันแล้ว เดี๋ยวฉันขับรถไปส่งชูหรันที่บริษัทเอง ฉันต้องไปสมาคมเร็วหน่อยพอดี ให้ชูหรันทิ้งรถให้นาย เกิดคุณจานรีบขึ้นมา นายจะได้ขับรถไปได้เลย”

เซียวชูหรันพยักหน้าแล้วพูดว่า “ที่รัก คุณจานลงทุนเงินให้สมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาดของพวกพ่อเยอะมาก ถือว่าเป็นผู้สูงส่งของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ครั้งนี้รบกวนนายใส่ใจสักหน่อยนะ”

พูดพลาง เธอพูดอีก “นายดูว่าถ้างานนี้ไม่หนักมาก ก็ไม่ต้องเก็บเงินเขา”

เมื่อหม่าหลันได้ยิน เธอโพล่งออกมาทันที “ชูหรัน พูดอะไรน่ะ ขนาดพี่น้องแท้ๆ ยังต้องคิดเงินเลย นับประสาอะไรกับคนแปลกหน้าล่ะ”

พูดจบ เธอรีบพูดกับเย่เฉินว่า “ลูกเขย นายไม่ต้องไปฟังชูหรัน เงินที่ควรเก็บต้องเก็บมา เราไม่ทำเรื่องโง่ๆ ที่ไม่ต้องการเงิน เพราะหน้าตาหรอกนะ”

เย่เฉินมองเซียวชูหรัน ยิ้มแล้วพูดว่า “ที่รักไม่ต้องกังวล ผมรู้ดีอยู่แก่ใจ”

หม่าหลันรีบพูดว่า “ลูกเขย นายอย่าโง่นะ! เราจะลำบากกับใครก็ได้ แต่ห้ามลำบากกับเงินนะ! อีกอย่างนี่ไม่ใช่ตัวเลขน้อยๆ ไม่ได้ทำอะไรก็เป็นล้านแล้วนะ!”

เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “โอเคแม่ ผมรู้แล้ว วางใจเถอะ”