เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3639

ครั้งนี้ตัวเองได้ของชิ้นโต!

ดังนั้น เธอดีใจจนปรบมือ แล้วพูดว่า “โอ้ งั้นดีมากเลย! อีกอย่างขาฉันยังเดินไม่คล่อง คงออกไปข้างนอกไม่ได้สักพัก ให้ยันต์ขลังคุ้มครองเรื่องการเดินทางกับฉัน เปลืองเปล่าๆ ทองแท่งดีกว่า ยังทำให้ร่างกายแข็งแรงด้วย! ขอบใจนะลูกเขยที่รัก!”

เซียวชูหรันเห็นท่าทางหิวเงินของแม่ เธอส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เก็บยันต์ขลังของเย่เฉินอย่างระมัดระวัง แล้วพูดเบาๆ กับเย่เฉินว่า “ที่รัก งั้นฉันไปกับพ่อแล้วนะ”

“โอเค” เย่เฉินพยักหน้า พูดกับเซียวฉางควนว่า “พ่อ เอายันต์ขลังติดตัวไว้ตลอดนะ อย่าทำหาย”

เซียวฉางควนก็เอายันต์ขลังยัดลงไปในกระเป๋ากางเกง พยักหน้าพูดว่า “นายวางใจเถอะ ไม่หายหรอก!”

สองพ่อลูกขับรถออกไป เย่เฉินยืนอยู่ในลานบ้าน โทรหาจานเฟยเอ๋อร์ ซึ่งก็คือเฟ่ยเข่อซินนั่นเอง

เฟ่ยเข่อซินรอโทรศัพท์เขาตั้งแต่เมื่อคืน แทบไม่ได้นอนทั้งคืน

หมายเลขโทรศัพท์นี้ เธอให้ผู้ช่วยอย่างเฉินอิ่งซานจัดการขึ้นมาใหม่ และตั้งใจซื้อมือถือใหม่ เพื่อใส่ซิมนี้ เพราะเป็นเบอร์ใหม่ จึงไม่ค่อยมีใครรู้ ดังนั้นเมื่อเธอได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง ก็ตื่นเต้นทันที

สะกดกลั้นความตื่นเต้นในใจ เฟ่ยเข่อซินจงใจให้เสียงโทรศัพท์ดังสองครั้ง จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ถามอย่างสุภาพ “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

เย่เฉินเอ่ยถามว่า “สวัสดีครับ ใช่คุณจานเฟยเอ๋อร์หรือเปล่า”

เมื่อได้ยินเสียงเย่เฉิน เฟ่ยเข่อซินมั่นใจทันที นี่เป็นเสียงที่เธอได้ยิน ตอนเจอเย่เฉินที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงครั้งแรก

เธอรู้ตัวตนของเย่เฉินทันที แต่แสร้งทำเป็นถามอย่างสุขุม “ขอโทษค่ะ คุณคือใครคะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน