เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3640

ตอนเย่เฉินมาถึงโฮมสเตย์สุ่ยหยุน เฟ่ยเข่อซินยังไม่มาถึง

เย่เฉินโทรหาเธอ ได้ยินว่าอีกประมาณ 10 นาที จึงไปรอที่หน้าประตูเขตนั้น

เดิมทีเขาจะไปทักทายฉินกางที่บ้าน แต่คิดได้ว่าเวลาไม่ได้มากขนาดนั้น จึงตัดสินใจไม่ไปรบกวน

หลังผ่านไปสิบนาที รถเก๋งคาดิลแลคธรรมดาๆ ขับมาข้างเย่เฉิน

รถเพิ่งจอดสนิท ประตูรถด้านหลังเปิดออก หญิงสาวอายุเพิ่งจะ 20 ต้นๆ เดินลงจากรถ

เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซินแวบแรก เย่เซินรู้สึกตกใจในความงาม เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงหน้าตาสะสวย หุ่นดีเซ็กซี่ ความรู้สึกที่สัมผัสได้จากเธอ ยังรู้สึกว่าเธอห้าวหาญอีกด้วย

เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน ที่ยืนอยู่หน้ารถ มองแวบเดียวก็รู้ว่าคืออาจารย์เย่ ที่ตัวเองเจอที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ไม่กี่วันก่อน ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจมาก เดินมาข้างหน้าเย่เฉิน ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณคือคุณเย่สินะคะ”

เย่เฉินยิ้มบางๆ พูดเนิบๆ ว่า “คุณจานใช่ไหมครับ ผมเย่เฉินครับ”

เฟ่ยเข่อซินเป็นฝ่ายยื่นมือออกไปหาเย่เฉิน พูดอย่างเป็นกันเองว่า “สวัสดีค่ะคุณเย่ ฉันจานเฟยเอ๋อร์ค่ะ”

เย่เฉินพยักหน้า หลังจับมือกับเธอเบาๆ ก็พูดเข้าเรื่องทันที “คุณจาน เราไปดูที่คฤหาสน์คุณกันดีกว่าครับ”

“ได้ค่ะ!” เฟ่ยเข่อซินยิ้มแล้วพูดว่า “เชิญค่ะคุณเย่”

ขณะนั้น มีชายหญิงลงมาจากเบาะหน้ารถคาดิลแลค ผู้ชายเป็นบอดี้การ์ดของเฟ่ยเข่อซิน ส่วนผู้หญิงคือเฉินอิ่งซาน ผู้ช่วยเฟ่ยเข่อซิน

เฉินอิ่งซานพูดว่า “คุณหนู เราเข้าไปเป็นเพื่อนคุณดีกว่า”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน