ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3640
ตอนเย่เฉินมาถึงโฮมสเตย์สุ่ยหยุน เฟ่ยเข่อซินยังไม่มาถึง
เย่เฉินโทรหาเธอ ได้ยินว่าอีกประมาณ 10 นาที จึงไปรอที่หน้าประตูเขตนั้น
เดิมทีเขาจะไปทักทายฉินกางที่บ้าน แต่คิดได้ว่าเวลาไม่ได้มากขนาดนั้น จึงตัดสินใจไม่ไปรบกวน
หลังผ่านไปสิบนาที รถเก๋งคาดิลแลคธรรมดาๆ ขับมาข้างเย่เฉิน
รถเพิ่งจอดสนิท ประตูรถด้านหลังเปิดออก หญิงสาวอายุเพิ่งจะ 20 ต้นๆ เดินลงจากรถ
เมื่อเห็นเฟ่ยเข่อซินแวบแรก เย่เซินรู้สึกตกใจในความงาม เพราะผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงหน้าตาสะสวย หุ่นดีเซ็กซี่ ความรู้สึกที่สัมผัสได้จากเธอ ยังรู้สึกว่าเธอห้าวหาญอีกด้วย
เฟ่ยเข่อซินมองเย่เฉิน ที่ยืนอยู่หน้ารถ มองแวบเดียวก็รู้ว่าคืออาจารย์เย่ ที่ตัวเองเจอที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ไม่กี่วันก่อน ตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจมาก เดินมาข้างหน้าเย่เฉิน ยิ้มแล้วพูดว่า “คุณคือคุณเย่สินะคะ”
เย่เฉินยิ้มบางๆ พูดเนิบๆ ว่า “คุณจานใช่ไหมครับ ผมเย่เฉินครับ”
เฟ่ยเข่อซินเป็นฝ่ายยื่นมือออกไปหาเย่เฉิน พูดอย่างเป็นกันเองว่า “สวัสดีค่ะคุณเย่ ฉันจานเฟยเอ๋อร์ค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า หลังจับมือกับเธอเบาๆ ก็พูดเข้าเรื่องทันที “คุณจาน เราไปดูที่คฤหาสน์คุณกันดีกว่าครับ”
“ได้ค่ะ!” เฟ่ยเข่อซินยิ้มแล้วพูดว่า “เชิญค่ะคุณเย่”
ขณะนั้น มีชายหญิงลงมาจากเบาะหน้ารถคาดิลแลค ผู้ชายเป็นบอดี้การ์ดของเฟ่ยเข่อซิน ส่วนผู้หญิงคือเฉินอิ่งซาน ผู้ช่วยเฟ่ยเข่อซิน
เฉินอิ่งซานพูดว่า “คุณหนู เราเข้าไปเป็นเพื่อนคุณดีกว่า”
ส่วนบอดี้การ์ดกับผู้ช่วยของเฟ่ยเข่อซิน ไม่ได้ตามไปด้วย
เมื่อเข้ามาในโฮมสเตย์สุ่ยหยุน เฟ่ยเข่อซินพาเย่เฉินเดินไปริมทะเลสาบ
จุดขายใหญ่ของโฮมสเตย์สุ่ยหยุน ก็คือตั้งอยู่กลางไหล่เขา ริมอ่างเก็บน้ำจินหลิง
ที่นี่หลังพิงเขาและอยู่ติดน้ำ สิ่งแวดล้อม วิวทิวทัศน์ เรียกได้ว่ายอดเยี่ยมมาก อยู่ที่นี่ได้สัมผัสประสบการณ์เหมือนดินแดนในอุดมคติ
แต่สิ่งที่น่าเสียดายเพียงอย่างเดียว คืออยู่ห่างไกลจากเขตเมือง หากเป็นชั่วโมงเร่งด่วนเข้าออกเมืองจริงๆ การคมนาคมไม่สะดวกเป็นอย่างมาก
เช้าวันนี้เย่เฉินมาที่นี่ เรียกว่าตรงกันข้ามกับชั่วโมงเร่งด่วน ถือว่ายังดี ถ้ามาช่วงเลิกงานตอนเย็น ต้องใช้เวลาเดินทางเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...