เฉินอิ่งซานพูดว่า “รถคันที่เย่เฉินขับ ความยาวรถ ฐานล้อ ความกว้างของยาง รวมไปถึงองค์ประกอบไฟหน้า ล้วนเป็นของระดับสูงในBMW เมื่อกี้ฉันลองเปรียบเทียบดู รถคันนี้คือ BMW 760Li xDrive เป็นรุ่นเมื่อปีที่แล้ว แต่ที่ติดอยู่ด้านหลัง กลับเป็นBMW 520”
เฟ่ยเข่อซินอึ้งเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดว่า “ดูเหมือนเขาจะไม่ใช่แค่ติดดินธรรมดาๆ แล้วล่ะ ขับBMW ยังต้องปิดบัง”
พูดพลาง เหมือนเธอนึกอะไรออก พูดกับเฉินอิ่งซานว่า “ซานซาน ใช้มือถือเธอเชื่อมต่อกับกล้องติดรถยนต์ หาดูหน่อยว่าถ่ายภาพรูปพรรณสัณฐานของเย่เฉินได้หรือเปล่า”
เฉินอิ่งซานหัวเราะคิกคัก ยื่นมือถือให้เฟ่ยเข่อซิน แล้วพูดว่า “คุณหนู ตอนคุณเข้าไปกับเย่เฉิน ฉันเอารูปออกมาจากกล้องติดรถยนต์แล้วค่ะ อีกทั้งฉันยังเลือกรูปที่ค่อนข้างชัด คุณลองดูค่ะ”
เฟ่ยเข่อซินเอ่ยชมว่า “ใช้ได้เลยนะซานซาน นับวันยิ่งเข้าท่า”
เฉินอิ่งซานพูดว่า “คุณหนู อยู่ข้างๆ คุณ มีความก้าวหน้าเร็วมากค่ะ”
เฟ่ยเข่อซินยิ้มบางๆ รับมือถือมาปัดดูรูปอย่างจริงจัง
เพราะเมื่อกี้เย่เฉินมาถึงที่นี่ก่อน อีกทั้งเย่เฉินยังรออยู่นอกรถ ดังนั้นตอนที่รถคาดิลแลค เข้าใกล้เย่เฉิน จึงถ่ายรูปภาพได้อย่างชัดเจน ภาพที่เฉินอิ่งซานดาวน์โหลดออกมา จึงชัดมาก
เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างพอใจว่า “ฉันต้องไปเจอพอล.สมิธขององค์การอาหารและยาแห่งสหรัฐอเมริกา ให้เขาดูรูปภาพพวกนี้ ดูว่าตอนเขาเจรจากับบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ผู้จัดการเย่คนนั้นคือเย่เฉินหรือเปล่า”
พูดพลาง เธอพูดกับเฉินอิ่งซานว่า “ซานซาน ช่วยฉันติดต่อพอล.สมิธหน่อย นัดเขาออกมาเจอฉัน บอกเขาว่าฉันมีเรื่องอยากถามเขาต่อหน้า”
“ค่ะ!”
…...
ในเวลาเดียวกัน
ระหว่างเย่เฉินขับรถกลับไป เขาเอาแต่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ
อีกทั้งนักบู๊หกดาวของสำนักว่านหลง ล้วนเป็นแม่ทัพนำทัพต่อสู้ ไม่สามารถรับเงินค่าจ้างได้โดยลำพัง ดังนั้นไม่มีทางไปเป็นบอดี้การ์ดให้คนอื่นได้
ถ้าตระกูลหนึ่ง เลี้ยงนักบู๊หกดาว 3-5 คน งั้นค่าใช้จ่ายต่อปี ต้องเกินพันล้านดอลลาร์
นี่เป็นจำนวนเงินที่มีตัวเลขน่าตกตะลึง ตระกูลที่มีฐานะทางสังคมเป็นแสนล้านในประเทศ กำไรต่อปียังไม่ถึงพันล้านดอลลาร์เลย
อย่างเช่น ซ่งซื่อกรุ๊ป ถึงแม้มีมูลค่าทางตลาดเป็นแสนล้าน แต่กำไรต่อปี แค่ 3-5 พันล้านหยวนเท่านั้น นี่เป็นตอนที่สภาวะการตลาดดีด้วยนะ
ถ้าซ่งหวั่นถิงไปจ้างนักบู๊หกดาวมาหนึ่งคน งั้นค่าใช้จ่ายของคนๆ นี้ พอๆ กับกำไรครึ่งหนึ่งของซ่งซื่อกรุ๊ปเชียวนะ
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขารีบโทรหาว่านพั่วจวิน
เมื่อมีคนรับสาย เย่เฉินสั่งทันทีว่า “พั่วจวิน นายสืบให้ฉันหน่อยว่าประเทศฝรั่งเศส มีตระกูลชาวจีนโพ้นทะเลแซ่จานหรือเปล่า ถือโอกาสสืบหาว่าอำนาจของตระกูลนี้เป็นยังไงด้วย”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...