ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3669

ในเวลาเดียวกัน โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงในเมืองจินหลิง

สมิธที่ผอมลงหลายสิบวันในเวลาไม่กี่วัน เดินเข้าไปที่ประตูโรงแรมอย่างหดหู่ใจ

หลายวันนี้ไม่สามารถพบเจอกับเว่ยเลี่ยง ทำให้เขาทั้งคนก็ต้องทนทุกข์ทรมาน

ยาเกิดใหม่เก้าเสวียนที่ตามมาทีหลังของลูกชายก็ยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง ไม่สามารถรับยาได้อีก ลูกชายก็จะต้องเผชิญกับสถานการณ์ในการหยุดยา

สมิธก็ย่อมไม่ต้องการให้ลูกชายของเขาหยุดกินยาเด็ดขาด ดังนั้นจึงโทรหาเว่ยเลี่ยงอย่างต่อเนื่องทั้งวัน ถึงกับส่งอีเมลหลายฉบับไปยังอีเมลอย่างเป็นทางการของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียนบนอินเทอร์เน็ต ขอร้องพบหน้าเว่ยเลี่ยงด้วยน้ำเสียงถ่อมตน แต่ข้อความทั้งหมดก็ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย ไม่มีใครสนใจเขาด้วยซ้ำ

ผู้รับผิดชอบแผนกข่าวกรองก็ตกอยู่ในสภาพอึดอัดเหมือนกัน

เขาไม่เพียงแต่ก็ล้มเหลวไม่สามารถหาข่าวใดของเจ้าหน้าที่ข่าวกรองที่หายตัวไป แต่กลับยังมีเจ้าหน้าที่ข่าวกรอกมากมาย ก็ทยอยหายตัวไปภายใต้สายตาของเขา

ภายใต้ความหมดหนทางก็ทำได้เพียงระงับกิจกรรมสายลับทั้งหมดชั่วคราวเท่านั้น

เดิมทีวันนี้สมิธต้องการลองเสี่ยงไปที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนดูอีก ในขณะเดียวกันก็ให้เว่ยเลี่ยงได้เห็นการลดเกียรติแสดงความจริงจังของตัวเอง

แต่คาดไม่ถึงว่า ผู้ช่วยของเฟ่ยเข่อซินก็โทรหาเขาอย่างกะทันหัน บอกว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลเฟ่ยมีเรื่องต้องการพูดคุยต่อหน้ากับเขา

สมิธไม่กล้าทำให้เฟ่ยเข่อซินขุ่นเคืองใจ ดังนั้นทำได้เพียงหลังจากที่วางสาย ก็รีบมาที่นัดหมายในทันที

เขามาถึงที่ประตูห้องเพรสซิเดนท์สูทที่เฟ่ยเข่อซินอยู่ ลั่วเจียเฉิงบอดี้การ์ดข้างกายของเฟ่ยเข่อซิน ในเวลานี้ยืนนิ่งอยู่นอกประตู

สมิธเดินไปข้างหน้า ยิ้มออกมา และพูดว่า: “สวัสดีครับ ผมมาพบคุณหนูเฟ่ย”

ลั่วเจียเฉิงเพียงแค่จ้องมองเขาแวบหนึ่ง ก็พยักหน้าพูดว่า: “คุณหนูรอคุณอยู่ข้างใน เชิญเข้าไปเถอะ”

จากนั้น เขาก็หันหลังไปเปิดประตู

สมิธถามด้วยความประหลาดใจว่า: “ไม่ต้องค้นตัวหรือว่าตรวจความปลอดภัยอะไรเหรอ?”

“ไม่ต้อง”ลั่วเจียเฉิงพูดอย่างราบเรียบ: “ผมรู้ว่าบนตัวคุณไม่มีอาวุธใดอยู่”