ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3700

เฟ่ยเข่อซินกำลังรอข่าวอยู่ในห้องของเธอ เมื่อสายเข้า ก็รีบรับสาย แสร้งทำเป็นไม่สนใจและถามว่า: “ซานซาน มีอะไรหรือเปล่า?”

เฉินอิ่งซานรีบพูด: “คุณหนู ฉันอยู่ที่บริษัทประธานเซียว เธอบอกว่าอยากรีบเจอท่านซึ่งๆหน้า คุยเรื่องความต้องการในการออกแบบของท่าน แบบนี้ถึงจะสามารถ ออกแบบภาพร่างให้ท่านได้ ท่านว่าท่านสะดวกเวลาไหนคะ?”

ซ่งเข่อซินพูดลวกๆออกว่า: “ตอนเช้าฉันไม่มีธุระพอดี ถ้างั้นคุณก็พาประธานเซียวมานี่เถอะ”

เฉินอิ่งซานกล่าวว่า: “ได้ค่ะ ท่านรอสักครู่ ฉันถามประธานเซียว”

พูดแล้ว เฉินอิ่นซานหันหน้าไปยังเซียวชูหรัน และถามว่า: “ประธานเซียว คุณหนูของเราบอกว่าตอนนี้มีเวลาว่าง เธอพักอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง อยู่ไม่ห่างจากที่นี่ ถ้าท่านไม่มีธุระอะไร เราไปกันตอนนี้เลยก็ได้ค่ะ”

เซียวชูหรันพูดโดยไม่ต้องคิด: “ฉันไม่มีปัญหา พวกเราก็ไปกันเลย”

“โอเค!” เฉินอิ่งซานยิ้มและพูด: “ฉันขับรถมาพอดี ไม่งั้นประธานเซียวนั่งรถของฉันไหม?”

“ได้!” เซียวชูหรันตอบตกลงอย่างพึงพอใจ จากนั้นก็ลุกขึ้นและหยิบสมุดจดหนึ่งเล่มจากโต๊ะ ใส่แท็บเล็ตของตัวเองลงไปในกระเป๋า จากนั้นก็ตามเฉินอิ่งซานออกไปจากบริษัท

เพราะก่อนที่จะรับออเดอร์นี้ เซียวชูหรันได้ถามความคิดเห็นของเย่เฉินแล้ว ดังนั้นหลังจากที่เธอรับออเดอร์นี้แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องรายงานทุกอย่างต่อเย่เฉิน

โดยเฉพาะเรื่องที่ไปพบผู้จ้าง ในเรื่องของการตกแต่งก็เป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป บางครั้งต้องติดต่อพูดคุยกับผู้จ้างจนถึงค่ำ ล้วนแล้วสมเหตุสมผล ดังนั้นเซียวชูหรันก็ไม่ได้คิดมาก

เฉินอิ่งซานขับรถพาเซียวชูหรันมุ่งหน้าไปยังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง ระหว่างทาง ก็หาเรื่องต่างๆพูดคุยกับเซียวชูหรัน ขณะเดียวกัน ก็จับตาดูเธอตลอด สังเกตว่าเธอกำลังใช้โทรศัพท์สื่อสารกับคนอื่นหรือไม่ หรือว่าส่งข้อความออกไป

แต่เซียวชูหรันก็ไม่ใช่คนที่ถือโทรศัพท์ทุกวันอยู่แล้ว อีกอย่างคุยกับเฉินอิ่งซานตลอดทาง ดังนั้นโทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า ก็ไม่ได้เอาออกมาเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

ทำให้ฉินอิ่งซานรู้สึกวางใจไม่น้อย