ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3719

ในเวลานี้ เซียวชูหรันกำลังเตรียมที่ทานอาหารกลางวันอยู่ในบริษัท

เนื่องจากบริษัทมีงานมากมาย ดังนั้นโดยส่วนใหญ่แล้วเธอมักไม่ค่อยกลับไปทานข้าวที่บ้าน แต่ทานอาหารสั่งมาจากภายนอกที่บริษัท ซึ่งสามารถช่วยประหยัดเวลาในการทำงานของเธอได้อย่างน้อยหนึ่งชั่วโมง

ในเวลานี้ เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์มือถือสั่งอาหาร เธอก็ได้รับโทรศัพท์ที่โทรมาจากเฟ่ยเข่อซิน

ดังนั้น เธอจึงรับโทรศัพท์ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณหนูจานมีอะไรให้รับใช้เหรอคะ?”

เฟ่ยเข่อซินพูดอย่างเร่งรีบว่า “พี่ชูหรัน บอกคุณแต่ไหนแล้วไม่ใช่เหรอว่า อย่าเรียกฉันว่าคุณจาน เรียกฉันว่าเฟยเอ๋อร์ หรือเสี่ยวเฟยก็พอแล้ว”

เซียวชูหรันยิ้มและพูดว่า “นี่ไม่ใช่เวลาทำงานเหรอ ในชีวิตประจำวันคุณเป็นเพื่อน แต่คุณคือผู้ว่าจ้างของฉันในที่ทำงาน สำหรับผู้ว่าจ้างแล้วจะต้องสุภาพเล็กน้อยแน่นอน”

เฟ่ยเข่อซินหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้และกล่าวว่า “ตอนนี้ก็ช่วงเที่ยงแล้ว ยังเป็นเวลาทำงานอยู่หรือ? บริษัท ของคุณไม่มีช่วงพักกลางวันเหรอ?”

เซียวชูหรันอธิบายว่า “พนักงานคนอื่นๆ มีช่วงพักเที่ยงอยู่ เรามีเวลาพักเที่ยงครึ่งชั่วโมง แต่ฉันไม่อะไรมาก นอกจากเวลาทานอาหารแล้ว เวลาอื่นๆ ก็คือเวลาทำงานทั้งหมด”

เฟ่ยเข่อซินอดหัวเราะไม่ได้และพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นคุณเซียว ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ว่าจ้าง ก็จะต้องรบกวนเวลาอาหารกลางวันของคุณเล็กน้อยแล้ว”

เซียวชูหรันหัวเราะและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ไม่รู้ว่าน้องสาวผู้ว่าจ้างมีอะไรจะให้รับใช้เหรอคะ?”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวว่า “โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงจะไม่สามารถอยู่ได้อีกแล้วหลังจากวันนี้ ฉันกับเคลลี่จะเปลี่ยนไปเป็นพักที่โรงแรมสากลจินหลิง และตอนนี้เรากำลังจะไปที่นั่น ดังนั้นจึงโทรไปถามว่าคุณกินข้าวหรือยัง ถ้ายังไม่กิน เราสามารถไปกินด้วยกันที่โรงแรมสากลจินหลิงได้”