เซียวชูหรันส่ายหน้าอย่างระอา พูดยิ้มๆว่า “ถึงจะฟังดูแปลกไปหน่อย แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ปกติแม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ อีกอย่างเธอก็เจ็บขาติดต่อกันหลายเดือน จนครึ่งปีที่่ผ่านมาไม่ได้ออกไปไหน ถ้าได้ออกไปเที่ยวเล่นกับเฉียนหงเย่น ก็คงผ่อนคลายได้บ้าง”
เซียวฉางควานทอดถอนหายใจออกมา “ไอ้หยา ถึงจะพูดมาอย่างนี้ แต่ฉันเอาแต่รู้สึกว่าตั้งแต่ที่พวกเธอสองคนกลายมาเป็นเพื่อนกัน ย่าของแกคงเสียเปรียบแน่ๆ แกว่าหญิงแก่อายุแปดสิบเก้าสิบอย่างย่าของแก ไร้ทั้งเงินทั้งอำนาจ จะเอาอะไรไปรับมือกับสองคนนั้น……”
เซียวชูหรันแบมือ ถอนหายใจแล้วพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องมากังวลนะ คุณย่าน่ะ เมื่อก่อนก็เคยพูดแรงเกินไปจริงๆนี่นา ถ้าเธอไม่พอใจ พวกเราก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้หรอก……”
เซียวฉางควานพยักหน้า “ก็ใช่……”
พูดจบ เขาก็เป็นฝ่ายหยิบกาน้ำชา มารินให้เย่เฉินต่อ พร้อมเอ่ยพูดอย่างใจกว้าง “ลูกเขย แกเล่าเรื่องเกี่ยวกับฮวงจุ้ยเสี่ยงทายกับอี้จิงปากั้วให้ฉันฟังอีกหน่อย ทางที่ดีเอาเป็นพวกที่ไม่ต้องศึกษานานนะ แต่ต้องเรียนได้จริงและใช้ได้จริง”
เซียวชูหรันเอ่ยถามอย่างสงสัย “พ่อ ทำไมอยากศึกษาฮวงจุ้ยซะแล้วล่ะ?”
เซียวฉางควานพูดยิ้มๆ “ฮิๆๆ อีกหน่อยก็ต้องไปแลกเปลี่ยนที่เกาหลีแล้วนี่นา วัฒนธรรมส่วนใหญ่ของที่นั่นก็ได้รับอิทธิพลมาจากประเทศเราทั้งนั้น ธงชาติของประเทศพวกเขาก็ดัดแปลงมาจากอี้จิงปากั้วของพวกเราไม่ใช่เหรอ? เพราะงั้นครั้งนี้แหละฉันจะเป็นตัวแทนของจินหลิง ไปถึงเกาหลีทั้งทีจะให้ขายหน้าไม่ได้ ดังนั้นฉันเลยอยากเรียนรู้ด้านนี้กับเย่เฉินสักหน่อย พอไปถึงเกาหลี และพบปะตัวแทนฝั่งนั้น ฉันจะได้ไปชี้นั้นชี้นี้แล้วคุยกับพวกเขาได้อย่างฉะฉาน เอาให้พวกเขาอึ้ง ให้พวกเขาเห็นหน้าฉันแล้วพูดว่า “คุณเซียวสุดยอดไปเลยซึมนีด๊า!”
จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์มาตรงหน้าของเย่เฉิน เอ่ยพูดอย่างจริงจังว่า “ลูกเขย แกดูนี่ อันนี้เป็นเนื้อหาเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางเกาหลีจัดขึ้น ในนี้ยังมีรูปภาพและแบบแปลนอย่างละเอียดอยู่ด้วยนะ แกดูให้หน่อยว่าสามารถชี้จุดที่มีปัญหาตามหลักฮวงจุ้ยได้หรือเปล่า”
พูดจบ ก็หยิบกระดาษA4ที่พับไว้สามตลบออกมาจากกระเป๋าเสื้อมากางออก ในนั้นเป็นรูปผู้ชายหัวล้านอายุประมาณห้าสิบและข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขาพอคร่าวๆ
เซียวฉางควานยื่นกระดาษA4ให้เย่เฉิน เอ่ยพูดว่า “นี่ลูกเขย หมอนี้คือคนรับผิดชอบจัดกิจกรรมในครั้งนี้ แกลองดูหน้าตา แล้วก็คำนวนวันเดือนปีเกิดของเขาดูหน่อยว่า โหงเฮ้งของหมอนี้มีอัปมงคลอะไรหรือเปล่า ถ้ามีควรแก้ยังไง พอถึงตอนนั้นฉันจะได้โชว์ฝีมือให้เขาดู!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...