ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3724

สรุปบท บทที่ 3724: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

บทที่ 3724 – ตอนที่ต้องอ่านของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ตอนนี้ของ ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน โดย เมฆทอง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 3724 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อเย่เฉินฟังที่เซียวฉางควานพูดจบ ก็ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี

เขาทำได้เพียงอธิบายกับเซียวฉางควานอย่างใจเย็นว่า “พ่อ ดูโหงวเฮ้งจากรูปมันยากมากเลยนะ เพราะมันไม่ใช่แค่ดูอวัยวะทั้งห้ากับหน้าตาอย่างเดียว แต่ต้องดูทุกมิติบนใบหน้า ถึงจะสามารถดูได้ว่าโหงวเฮ้งของคนคนหนึ่งบ่งบอกถึงอะไร”

เซียวฉางควานเอ่ยถามอย่างข้องใจ “การดูโหงวเฮ้ง แค่ดูหน้าตาของฝ่ายตรงข้าม มันก็สามารถรู้ถึงชะตาได้อย่างคร่าวๆแล้วไม่ใช่เหรอ? แกลองดูรูปภาพนี้ให้ดีๆ นี่เป็นรูปหน้าตรงที่ทางการลงประกาศไว้เลยนะ”

เย่เฉินเอ่ยพูดอย่างจนใจ “พ่อ เราจะยังไม่พูดถึงเรื่องอื่น พ่อเองก็เคยได้ยินคำพูดที่ว่าใครมีจุดยิ้นถางสีดำ เท่ากับคนนั้นเป็นตัวกาลกิณี แต่พ่อลองดูรูปภาพพวกนี้ แสงส่องหน้าขาวจนไม่รู้จะขาวยังไง ต่อให้มีจุดยิ้นถางสีดำก็แทบจะมองไม่เห็น ดังนั้นถ้าจะดูโหงวเฮ้งจากรูปยังไงก็ไม่น่าเชื่อถือหรอก”

เซียวฉางควานเอ่ยพูดอย่างฟึดฟัด “ฉันได้ยินมาว่าหมอนี้เก่งมาก ก็เลยอยากโชว์ฝีมือให้หมอนี้ดูสักหน่อย พอเห็นอย่างนี้แล้วหมดสนุกเลย”

พูดจบ เขาก็รีบพูดต่อ “ลูกเขย งั้นแกดูให้หน่อยว่าแบบแปลนของศูนย์จัดงานมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ถ้าดูโหงวเฮ้งไม่ได้ อย่างน้อยก็น่าจะดูฮวงจุ้ยของศูนย์จัดงานได้ใช่ไหม?”

เย่เฉินหมดคำจะพูด จึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ ผมขอไปศึกษาก่อน”

ในตอนนี้เองเซียวชูหรันก็เอ่ยถามว่า “พ่อ แม่ได้บอกไหมว่าจะกลับมาตอนไหน แล้วข้าวเย็นเราจะทานอะไร?”

เซียวฉางควานพูดขึ้น “แม่แกไม่ได้บอกว่าจะกลับมาตอนไหน ถ้างั้นเราสั่งเดลิเวอรี่มากินกันไหมล่ะ?”

ขณะที่พูด เขาก็บ่นว่า “ยัยมนุษย์ป้าหม่าหลันนี่ก็จริงๆเลย ออกไปข้างนอกไม่เท่าไหร่ แต่นี่ถึงขนาดไม่กลับบ้านกลับช่องมาทำข้าวปลาอาหาร มันจะมากเกินไปแล้ว……”

หม่าหลันรู้สึกเหมือนได้เจอเพื่อนรู้ใจ จึงเอ่ยปากพูดว่า “ไอ้หยาพี่สะใภ้ วันนี้อุตส่าห์ทวงความยุติธรรมให้ฉัน งั้นวันนี้ฉันขอพูดอะไรจากใจกับพี่หน่อย ผู้ชายนามสกุลเซียวแต่ละคนเอาใจยากสุดๆ!ยิ่งเซียวฉางควานยิ่งแล้วใหญ่ ส่วนเซียวฉางเฉียนก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่! สมกับที่มาจากรังเดียวกันจริงๆ!”

เฉียนหงเย่นพยักหน้าหงึกหงัก เอ่ยพูดอย่างตื่นเต้น “หม่าหลัน ที่เธอพูดมาถูกต้องที่สุด!เธอว่าเราสองคนทำกรรมอะไรกันไว้ ถึงได้มาเจอสองพี่น้องคู่นี้! คงดวงซวยไปอีกแปดชาติ!”

เซียวฉางควานถูกแขวะจนหน้าดำหน้าแดง แต่ชั่วขณะนั้นก็ไม่รู้ว่าควรสวนกลับไปยังไงดี เพราะที่เฉียนหงเย่นพูดมาก็ถูกทั้งหมด เย่เฉินเป็นคนให้เงิน เขาไม่มีสิทธิ์ไปต่อว่าใครทั้งนั้น

พูดก็พูดเถอะ เซียวฉางควานอยู่มาทั้งชีวิต เขารู้จักประเมินสถานการณ์มาตลอด เวลาทำอะไรไม่ได้ ก็จะแสร้งทำตัวอ่อนแอ นี่เป็นอุบายที่เขาใช้บ่อยจนชิน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน