ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3728
เนื่องจากหม่าหลันได้รับบาดเจ็บที่ขา จึงออกไปข้างนอกไม่บ่อยนัก ดังนั้นเลยอัดอั้นจนเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
พอดีกับเซียวชูหรันบอกว่าจะไปอเมริกา หลังจากได้ยินความคิดแรกในหัวของหม่าหลัน คือต้องได้ออกไปพบเจอโลกภายนอกกับเขาบ้าง
อีกอย่าง เธอก็รู้ว่าตอนนี้เย่เฉินหาเงินได้อย่างสบายๆ จึงไม่อยากพลาดโอกาสดีๆได้ออกไปข้างนอกกับเย่เฉิน ไม่แน่เย่เฉินอาจจะซื้ออะไรให้ตัวเองก็ได้
เมื่อได้ยินว่าแม่จะไปด้วย เซียวชูหรันก็รู้สึกลำบากใจและรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่เอ่ยชวน
เธอคิดว่าเย่เฉินไปด้วยคนเดียก็พอแล้ว แต่ถ้าพาแม่ไปด้วย สถานการณ์มันก็คงอึดอัดน่าดู
ดังนั้น เธอจึงเอ่ยโน้มน้าวหม่าหลันว่า “แม่ ฉันว่าแม่พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีกว่า อเมริกาอยู่ไกล ไปกลับทีหนึ่งก็ลำบาก พูดก็พูดเถอะแม่ไปอยู่นั่นก็ใช่ว่าจะมีเพื่อน เดี๋ยวจะเบื่อเอานะ”
หม่าหลันพูดออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “จะเบื่อหรือเปล่า ก็ต้องรอให้ได้ไปก่อนเดี๋ยวก็รู้ ช่วงนี้ฉันอยู่แต่บ้านจนเบื่อจะตายชัก ไม่ว่ายังไงพวกแกก็ห้ามทิ้งฉันไว้ที่บ้านคนเดียวเด็ดขาด”
เซียวชูหรันหมดหนทาง ทำได้เพียงหันไปมองเย่เฉินอย่างจนปัญญา ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะมีวิธีดีๆที่พอทำให้แม่ล้มเลิกความคิดนี้ได้หรือเปล่า
เย่เฉินเองก็อยากให้หม่าหลันล้มเลิก
หม่าหลันเอ่ยพูดอย่างไม่หยุดคิด “ไม่เอา！ถ้าพวกแกไปกันหมด แล้วทิ้งฉันไว้ที่บ้านคนเดียวในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ คงน่ากลัวตาย!”
เย่เฉินเอ่ยพูด “แม่ ก่อนจะไปผมจะให้เงิน5หมื่นไว้เป็นค่าขนม ในหนึ่งเดือนที่พวกผมไม่อยู่ แม่จะทำอะไรก็ได้ในเมืองจินหลิง ถ้าไม่มีอะไรจะทำก็เรียกเฉียนหงเย่นออกไปช็อปปี้ เสริมสวย ทำSPAด้วยกันก็ได้ แบบนี้ไม่สบายกว่าไปอเมริกากับพวกผมอีกเหรอ?”
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าเย่เฉินจะให้เงินค่าขนมห้าหมื่น ก็เอ่ยถามอย่างระริกระรี้ “ลูกเขย แก….แกจะให้ฉันห้าหมื่นจริงๆเหรอ?！แกคงไม่ได้หลอกให้แม่ดีใจเล่นๆหรอกใช่ไหม?”
เย่เฉินรู้ว่าเงินใช้ได้ผลกับหม่าหลันมากกว่าเทพีเสรีภาพ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...