เข้าสู่ระบบผ่าน

ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3728

เนื่องจากหม่าหลันได้รับบาดเจ็บที่ขา จึงออกไปข้างนอกไม่บ่อยนัก ดังนั้นเลยอัดอั้นจนเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว

พอดีกับเซียวชูหรันบอกว่าจะไปอเมริกา หลังจากได้ยินความคิดแรกในหัวของหม่าหลัน คือต้องได้ออกไปพบเจอโลกภายนอกกับเขาบ้าง

อีกอย่าง เธอก็รู้ว่าตอนนี้เย่เฉินหาเงินได้อย่างสบายๆ จึงไม่อยากพลาดโอกาสดีๆได้ออกไปข้างนอกกับเย่เฉิน ไม่แน่เย่เฉินอาจจะซื้ออะไรให้ตัวเองก็ได้

เมื่อได้ยินว่าแม่จะไปด้วย เซียวชูหรันก็รู้สึกลำบากใจและรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่เอ่ยชวน

เธอคิดว่าเย่เฉินไปด้วยคนเดียก็พอแล้ว แต่ถ้าพาแม่ไปด้วย สถานการณ์มันก็คงอึดอัดน่าดู

ดังนั้น เธอจึงเอ่ยโน้มน้าวหม่าหลันว่า “แม่ ฉันว่าแม่พักผ่อนอยู่ที่บ้านดีกว่า อเมริกาอยู่ไกล ไปกลับทีหนึ่งก็ลำบาก พูดก็พูดเถอะแม่ไปอยู่นั่นก็ใช่ว่าจะมีเพื่อน เดี๋ยวจะเบื่อเอานะ”

หม่าหลันพูดออกไปอย่างไม่ลังเลว่า “จะเบื่อหรือเปล่า ก็ต้องรอให้ได้ไปก่อนเดี๋ยวก็รู้ ช่วงนี้ฉันอยู่แต่บ้านจนเบื่อจะตายชัก ไม่ว่ายังไงพวกแกก็ห้ามทิ้งฉันไว้ที่บ้านคนเดียวเด็ดขาด”

เซียวชูหรันหมดหนทาง ทำได้เพียงหันไปมองเย่เฉินอย่างจนปัญญา ไม่รู้ว่าเย่เฉินจะมีวิธีดีๆที่พอทำให้แม่ล้มเลิกความคิดนี้ได้หรือเปล่า

เย่เฉินเองก็อยากให้หม่าหลันล้มเลิก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน