หลังจากนั้น เขาถามอย่างรวดเร็วว่า “ท่านห้า การที่อาจารย์เย่ต้องการพบผมนั้นมีธุระอะไรครับ? ช่วงที่ผ่านมานี้ผมทำธุรกิจด้วยความซื่อสัตย์ และผมไม่ไปหลอกลวงคนแล้ว.......”
หงห้าเร่งเร้า “ที่อาจารย์เย่ต้องการพบคุณนั้นมีเรื่องดี เมื่อคุณพบเขาแล้วก็จะเข้าใจเอง!”
จางเอ้อเหมาถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่ประหม่าอีกต่อไป แม้แต่การเดินก็เบากว่ามาก
เขาเดินตามหงห้าไปที่ห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย ทันทีที่เดินเข้าข้างใน เขาเห็นเย่เฉินนั่งอยู่บนโซฟา ดังนั้นเขาจึงกล่าวประจบประแจงทันทีว่า “อาจารย์เย่ ไม่ได้พบอาจารย์เย่มานานแล้ว ตอนนี้คุณสบายดีไหม?”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จางเอ้อเหมา ผมได้ยินจากพ่อตาของผม เขาบอกว่าพยายามตามหาคุณหลายครั้งแล้วแต่ไม่พบคุณ ผมคิดว่าคุณไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิงแล้ว”
จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความอึดอัดและกลัวเล็กน้อย “อาจารย์เย่ ไม่ใช่ว่าผมเจตนาหลบเลี่ยงพ่อตาของคุณ แต่พ่อตาของคุณไม่เหมาะการค้าขายวัตถุโบราณจริง ๆ ตั้งแต่ตอนนั้นที่ผมใช้เงินห้าแสนหยวนเพื่อซื้อภาพวาดของเขา หลังจากนั้นเขาก็ขาดสติทันที ไม่ใช่แค่มีความมั่นใจมาก แต่ยังซื้อไปทุกทั่ว บอกตามตรง ถ้าใครวาดรูปตุ๊กตานำโชคในกีฬาโอลิมปิก แล้วหลอกเขาว่ามันเป็นผลงานจริงของถังหูโป๋ ผมคิดว่าเขาจะซื้อมันทันทีโดยไม่มีความลังเลและสงสัย......”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ จางเอ้อเหมารีบกล่าวอีกว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมเจตนาหลบเลี่ยงเขา แค่หวังว่าเขาจะถอนตัวออกไปจากสายอาชีพนี้โดยเร็วที่สุด.......”
หลังจากนั้น จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความชื่นชมว่า “ผมได้ยินมาว่าตอนนี้พ่อตาของคุณเป็นรองประธานาธิบดีของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ผมคิดว่ามันดีกว่าวิ่งไปที่ตลาดของโบราณทุกวันมาก?”
เย่เฉินหัวเราะ พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “ไม่เลวนี่จางเอ้อเหมา ความสามารถในการพูดของคุณไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยสักนิด”
จางเอ้อเหมาปาดเหงื่อและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ คุณชมเกินไปแล้ว เมื่อเทียบคุณแล้ว ผมเป็นแค่ตัวตลกที่หาเลี้ยงชีพด้วยการหลอกลวงนักท่องเที่ยว ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้เลยครับ.....”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ในเมื่อคุณรู้เรื่องการประมูลแล้ว งั้นผมก็จะพูดตามตรงกับคุณ อีกสักครู่คุณไปหลอกคนแก่ต่างชาติคนหนึ่งกับผม พวกเราจะแสดงด้วยกัน ผมแสดงอย่างไร คุณก็เล่นตามผม เข้าใจหรือยัง?”
จางเอ้อเหมารีบถาม “อาจารย์เย่ คุณมีสคริปต์หรืออะไรให้ผมดูก่อนหรือไม่?”
“ไม่มี” เย่เฉินโบกมือ “หลังจากคุณไปแล้ว ดูผมเริ่มต้นแล้วแสดงสดตามความสามารถได้อย่างเต็มที่”
จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความประหม่าว่า “อาจารย์เย่......นี่......นี่คือการแสดงสด.......ผมเกรงว่าถ้าเล่นได้ไม่ดี มันจะทำลายงานใหญ่ของคุณ!”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จางเอ้อเหมา ด้วยความฉลาดของคุณ เรื่องเล็กน้อยนี้ไม่ใช่ปัญหาแน่นอน คุณใช้ความสามารถในการหลอกลวงคนอื่นในตลาดของโบราณออกมาเจ็ดส่วน เรื่องนี้ก็สำเร็จแล้ว!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...