ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3745

หลังจากนั้น เขาถามอย่างรวดเร็วว่า “ท่านห้า การที่อาจารย์เย่ต้องการพบผมนั้นมีธุระอะไรครับ? ช่วงที่ผ่านมานี้ผมทำธุรกิจด้วยความซื่อสัตย์ และผมไม่ไปหลอกลวงคนแล้ว.......”

หงห้าเร่งเร้า “ที่อาจารย์เย่ต้องการพบคุณนั้นมีเรื่องดี เมื่อคุณพบเขาแล้วก็จะเข้าใจเอง!”

จางเอ้อเหมาถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่ประหม่าอีกต่อไป แม้แต่การเดินก็เบากว่ามาก

เขาเดินตามหงห้าไปที่ห้องทำงานของเฉินจื๋อข่าย ทันทีที่เดินเข้าข้างใน เขาเห็นเย่เฉินนั่งอยู่บนโซฟา ดังนั้นเขาจึงกล่าวประจบประแจงทันทีว่า “อาจารย์เย่ ไม่ได้พบอาจารย์เย่มานานแล้ว ตอนนี้คุณสบายดีไหม?”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “จางเอ้อเหมา ผมได้ยินจากพ่อตาของผม เขาบอกว่าพยายามตามหาคุณหลายครั้งแล้วแต่ไม่พบคุณ ผมคิดว่าคุณไม่ได้อยู่ที่เมืองจินหลิงแล้ว”

จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความอึดอัดและกลัวเล็กน้อย “อาจารย์เย่ ไม่ใช่ว่าผมเจตนาหลบเลี่ยงพ่อตาของคุณ แต่พ่อตาของคุณไม่เหมาะการค้าขายวัตถุโบราณจริง ๆ ตั้งแต่ตอนนั้นที่ผมใช้เงินห้าแสนหยวนเพื่อซื้อภาพวาดของเขา หลังจากนั้นเขาก็ขาดสติทันที ไม่ใช่แค่มีความมั่นใจมาก แต่ยังซื้อไปทุกทั่ว บอกตามตรง ถ้าใครวาดรูปตุ๊กตานำโชคในกีฬาโอลิมปิก แล้วหลอกเขาว่ามันเป็นผลงานจริงของถังหูโป๋ ผมคิดว่าเขาจะซื้อมันทันทีโดยไม่มีความลังเลและสงสัย......”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ จางเอ้อเหมารีบกล่าวอีกว่า “นั่นเป็นเหตุผลที่ผมเจตนาหลบเลี่ยงเขา แค่หวังว่าเขาจะถอนตัวออกไปจากสายอาชีพนี้โดยเร็วที่สุด.......”

หลังจากนั้น จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความชื่นชมว่า “ผมได้ยินมาว่าตอนนี้พ่อตาของคุณเป็นรองประธานาธิบดีของสมาคมการเขียนพู่กันจีนและภาพวาด ผมคิดว่ามันดีกว่าวิ่งไปที่ตลาดของโบราณทุกวันมาก?”

เย่เฉินหัวเราะ พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “ไม่เลวนี่จางเอ้อเหมา ความสามารถในการพูดของคุณไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยสักนิด”

จางเอ้อเหมาปาดเหงื่อและกล่าวด้วยความนอบน้อมว่า “อาจารย์เย่ คุณชมเกินไปแล้ว เมื่อเทียบคุณแล้ว ผมเป็นแค่ตัวตลกที่หาเลี้ยงชีพด้วยการหลอกลวงนักท่องเที่ยว ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้เลยครับ.....”