ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3750

“ผม……”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์พูดไม่ออกชั่วขณะหนึ่ง

หากเป็นไปตามตรรกะที่มีสินค้าหายากแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาที่ยาอายุวัฒนะจำเป็นต้องมีการซื้อพ่วงสินค้า

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ไม่สามารถหาเหตุผลใด ๆ ที่จะหักล้างได้

ขณะที่เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ทันใดนั้นพ่อบ้านก็กล่าวขึ้นมาว่า “สุภาพบุรุษท่านนี้! ยาอายุวัฒนะของพวกคุณล้ำค่านั้นเป็นเรื่องจริง แต่นี่คือการประมูลของพวกคุณ! ถ้ายาอายุวัฒนะของพวกคุณมีการตั้งราคาที่แน่นอนไว้ แล้วพวกคุณขอให้ซื่อพ่วงสินค้าโดยอิงตามราคาที่ตั้งไว้ เรื่องนี้พวกเราสามารถยอมรับได้ แต่การประมูลของพวกคุณมีไว้สำหรับที่ผู้เสนอราคาสูงสุด แล้วการประมูลยังต้องซื้อพ่วงสินค้าอีกหรือ?”

เมื่อเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ได้ยินประโยคนี้ ดวงตาเป็นประกายทันที เขาตบต้นขาตนเองและกล่าวเสียงดังว่า “ใช่! นี่คือการประมูล! ผมไม่เคยได้ยินว่ามีบริษัทที่ทำการประมูลไหนต้องให้ซื้อพ่วงสินค้าอีก!”

เย่เฉินมุ่ยปากแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณคิดมากเกินไปจริง ๆ ผมไม่ได้ขอให้คุณซื้อพ่วงสินค้าจากยาอายุวัฒนะโดยตรง เพราะคุณยังประมูลยาอายุวัฒนะไม่ได้ ตอนนี้ผมขอให้คุณซื้อพ่วงสินค้าเพื่อรับสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะ หากคุณถึงมาตรฐานการซื้อพ่วงสินค้าของพวกเรา คุณจะสามารถเข้าร่วมการประมูลได้ หากคุณไม่ถึงมาตรฐานการซื้อพ่วงสินค้าของพวกเรา งั้นขอโทษด้วย ขอให้คุณจากไป”

สีหน้าของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์น่าเกลียดอย่างยิ่ง และกล่าวโพล่งออกมาว่า “พวกคุณทำตัวเหมือนเป็นโจรเลย!”

เย่เฉินถามกลับ “พวกเราปล้นคุณหรือเปล่า? นี่เป็นการร่วมมือโดยสมัครใจ เช่นเดียวกับกฎการจัดจำหน่ายสินค้าในร้านของพวกคุณ หากคุณยินดีที่จะซื้อพ่วงสินค้า คุณก็สามารถเข้าร่วมการประมูลได้ หากคุณไม่เต็มใจที่จะให้ความร่วมมือ งั้นคุณก็ไม่สามารถเข้าร่วมงานประมูลได้”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นชาว่า “กฎ ผมได้พูดไว้อย่างชัดเจนแล้ว ตอนนี้ผมให้เวลาคุณคิดสองนาที หากคุณยังปฏิเสธที่จะซื้อพ่วงสินค้า ผมจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้ความร่วมมือเพื่อให้คุณเช็คเอ้าท์ นอกจากนี้จะไปส่งคุณที่สนามบินทันที”

ในที่สุดเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ก็เข้าใจว่าตนเองกำลังตกเป็นเป้าหมายและถูกแก้แค้นแล้ว