ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3751

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์พยักหน้าด้วยความเศร้า และกล่าวอย่างจำใจว่า “โอเค ผมพูดจาไม่รัดกุมเอง เอาอย่างนี้ บอกราคาและจำนวนเงินที่ผมต้องซื้อพ่วงสินค้า เรื่องนี้ถึงจะจบลงได้”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย มองไปที่จางเอ้อเหมา และถามว่า “เอ้อเหมา คุณยังมีของดีอะไรอีก รีบแนะนำให้คุณอาร์โนลต์”

ปกติจางเอ้อเหมานั้นหลอกลวงคนมามากมาย แต่ตอนนี้ดูการแสดงของเย่เฉินจนเขาทำอะไรไม่ถูก เขาลังเลอยู่นาน และไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน

เย่เฉินส่ายศีรษะด้วยความหงุดหงิด หยิบกล่องสี่เหลี่ยมสีขาวออกมาจากกอง แล้วถามเขาว่า “จางเอ้อเหมาว นี่อะไร?”

จางเอ้อเหมากล่าวด้วยความอึดอัดว่า “นี่.....นี่.....นี่..... ”

เมื่อเย่เฉินเห็นว่าเขาขาดความมั่นใจ จึงดุเขาเสียงดังว่า “นี่คือของอะไร? มีความมั่นใจหน่อย พูดออกมาดัง ๆ นี่มันของอะไร?!”

จางเอ้อเหมากัดฟันและกล่าวว่า “เรียนอาจารย์เย่ นี่คือราชลัญจกรจีน!”

“เยี่ยมมาก!” เย่เฉินยกนิ้วโป้งให้เขา แล้วหันไปกล่าวกับเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ว่า“ คุณอาร์โนลต์ เมื่อสักครู่คุณก็ได้ยินแล้ว สิ่งนี้เรียกว่าราชลัญจกรจีน ตามตำนานเล่าขาน จิ๋นซีฮ่องเต้เป็นคนที่สั่งให้แกะสลัก มันเป็นมรดกทางวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่สุดชิ้นหนึ่งของหัวเซี่ยและมีความสำคัญอย่างยิ่ง ผมคาดว่าถ้าไม่มีเงินสามหรือห้าร้อยล้านนั้นจะไม่สามารถซื้อได้”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เย่เฉินโบกมือและกล่าวอย่างจริงจังว่า “แต่คุณอย่าคิดว่ามันแพงเกินไป เพราะของชั้นนี้มันสามารถเพิ่มมูลค่าได้มาก บางทีมันอาจจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในสองปี เมื่อถึงเวลานั้นผมอาจจะซื้อคืนจากคุณในราคาสองเท่า”

หลังจากนั้น เย่เฉินรีบกล่าวว่า “แน่นอน ผมพูดว่า ‘อาจจะ’ แต่พวกเราไม่ได้สัญญากันไว้ว่าจะซื้อคืน”