ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3752

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ไม่คิดว่าเย่เฉินบอกล้มโต๊ะก็ล้มโต๊ะทันที

เขาไม่กล้านำเรื่องการประมูลมาล้อเล่น แม้ว่าเขาจะมีมูลค่าทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งล้านล้าน แต่ถ้าไม่มีชีวิตอยู่เสพสุข สามารถกล่าวได้ว่าทรัพย์สินเหล่านี้มันก็ไร้ค่า

ดังนั้น เขายอมแพ้ทันที และรีบขอร้องอ้อนวอนว่า “สุภาพบุรุษท่านนี้ อย่าเพิ่งโกรธ มีอะไรพูดกันดี ๆ!”

“ได้โปรดบอกผู้จัดการทั่วไปเฉินว่าผมยินดีที่จะซื้อพ่วงสินค้า!”

หลังจากกล่าวจบ เขายื่นมือที่สั่นเทาแล้วชี้ไปที่ราชลัญจกรจีนที่อยู่ในมือของจางเอ้อเหมากัดฟันและกล่าวว่า “นั่นคือราชลัญจกรจีนใช่ไหม? ผมซื้อแล้ว!”

เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าคุณซื้อแค่ราชลัญจกรจีน มันอาจจะไม่เพียงพอ.....”

หัวใจของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กระตุก กำหมัดไว้แน่น และถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “แล้ว...แล้วต้องการให้ผมซื้ออะไรอีก!”

หลังจากล่าวจบ เขาเหลือบมองที่ห่อผ้าสินค้าปลอมของจางเอ้อเหมาและกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “ผมซื้อถ้วยเหล้าทองสัมฤทธิ์ด้วย แบบนี้ได้หรือยัง?”

เย่เฉินส่ายศีรษะ ดึงใบเสร็จรายการซื้อพ่วงสินค้าที่ตนเองไปซื้อตอนเที่ยง และกล่าวว่า “คุณดูเองสิ เจ้านายของพวกเราได้ซื้อพ่วงสินค้าหลายสิบรายการในร้านของคุณ และตอนนี้คุณซื้อพ่วงสินค้ากับพวกเราแค่สองชิ้น ซึ่งมันไม่สมเหตุสมผลใช่ไหม?”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กล่าวโพล่งออกมาว่า “แต่...แต่ในรายการของคุณนั้น สินค้าทั้งหมดในรายการรวมกันแล้วเพียงหนึ่งล้านหยวนเท่านั้น! นี่....นี่แค่ราชลัญจกรจีนชิ้นนี้ก็มีมูลค่าสามสี่ร้อยล้านหยวนแล้ว แพงกว่าหลายร้อยเท่าแล้ว ถึงแม้จะเป็นการแก้แค้น แต่ก็ไม่ควรโหดเหี้ยมขนาดนี้.......”

เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ทุกคนล้วนเป็นนักธุรกิจ พวกเขาให้ความสำคัญกับการปฏิบัติต่อคนอื่นเสมือนคนอื่นปฏิบัติต่อตน หากคุณยืนกรานที่ว่าการกระทำเช่นนี้เป็นการแก้แค้น มันก็จะไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว เมื่อสักครู่ผมพูดแล้วว่าพวกเราไม่บังคับซื้อขาย ถ้าคุณไม่พอใจ พวกเราจะไม่ทำธุรกิจนี้ต่อ”