ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3756

เมื่อเห็นเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์จ่ายเงินเพื่อยอมรับสภาพ เย่เฉินกล่าวกับเขาด้วยความพึงพอใจว่า “คุณอาร์โนลต์ ตอนนี้การซื้อพ่วงสินค้าสิ้นสุดลงชั่วคราว แต่เจ้านายของพวกเรามีบางอย่างที่จะบอกคุณ”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กล่าวอย่างรวดเร็ว “โปรดพูดมาเถอะ......”

เย่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “คุณต้องเก็บการซื้อพ่วงสินค้านี้เป็นความลับ และไม่บอกให้ใครรู้”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กล่าวโดยไม่ลังเล “ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะอย่างแน่นอน”

“งั้นก็ดี” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ยังไงก็ตาม ยังมีอีกอย่างที่ผมต้องการให้คุณช่วยเหลือ”

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์รีบถาม “คุณมีเรื่องอะไรก็บอกผมมาเถอะ!”

เย่เฉินกล่าวว่า “เจ้านายของพวกเราไม่ชอบร้านของคุณในเมืองจินหลิงมาก ความหมายของเขาก็คือให้คุณจัดการปิดร้านโดยเร็วที่สุด แล้วไล่พนักงานในร้านออกไปให้หมด โดยเฉพาะค่าคอมมิชชั่นสำหรับการซื้อพวงสินค้านั้น อย่าให้พนักงานคนนั้นแม้แต่เหรียญเดียว”

เดิมเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์นั้นเกลียดร้านนี้ที่สุด เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาตกลงโดยไม่ลังเล และกล่าวโพล่งออกมา “โปรดวางใจเถอะ วันนี้ผมจะปิดร้านแล้วไล่พนักงานทุกคนในร้านออกไปให้หมด!”

“โอเค” เย่เฉินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “งั้นคุณเก็บวัตถุโบราณล้ำค่าเหล่านี้ไว้ พวกเราขอตัวกลับไปก่อน”

หลังจากนั้น เย่เฉินยัดสิ่งของสามอย่างไว้ในอ้อมแขนของเขา แล้วบอกจางเอ้อเหมา และเดินออกไปจากห้องชุดพร้อมกัน

ทันทีที่เดินออกมาจากห้อง จางเอ้อเหมาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจและกล่าวว่า “อาจารย์.....อาจารย์เย่.....คุณโหดเหี้ยมจริง ๆ.....ของสับปะรังเคนั้น ตอนขายอยู่ที่ตลาดของโบราณผมยังไม่กล้าขายสองแสนหยวนเลย แต่เมื่อสักครู่คุณขอเงินกับชายชราสองพันล้าน.....ซึ่งเป็นกำไรหลายสิบล้านเท่า......”