ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3763

และไอ้หมอนั้นไม่กล้าที่จะวิ่งเข้าไปในร้านของตนเองโดยตรง แต่วิ่งออกไปจากห้างสรรพสินค้าก่อน แล้วเดินวนรอบหนึ่ง จากนั้นถึงได้กลับไปที่ร้านของตนเอง

และแม่ที่อุ้มทารกคนนั้นก็ไม่สามารถไล่ตามเขาได้ ทำได้เพียงปล่อยให้เขาหนีไป

หลังจากกลับมาถึงร้านแล้ว Vivian หายใจหอบด้วยความเหนื่อย เห็นเพื่อนร่วมงานร้องไห้ด้วยสีหน้าเศร้าหมอง ราวกับว่าพวกเขาสูญเสียเงินไปล้าน

โดยเฉพาะผู้จัดการร้าน ตาแดงเหมือนเพิ่งร้องไห้เสร็จ

ดังนั้น เขาจึงรีบก้าวไปข้างหน้าและถามว่า “ผู้จัดการ คุณเป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”

ผู้จัดการร้านมองเขา ก้าวไปข้างหน้าด้วยความโมโห และใช้เท้าเตะเขาจนล้มลงบนพื้น ด่าแช่งด้วยความโมโหว่า “หวางต้าหลง! แม่ฉิบหายไอ้สารเลว! คราวนี้ผมโดนคุณทำร้ายหนักแล้ว!”

เมื่อเพื่อนร่วมงานคนอื่นเห็นว่าเขากลับมา พวกเขาเปลี่ยนเป็นโกรธทันที เพื่อนร่วมงานชายหลายคนรีบไปรุมเตะต่อยเขาอยู่ครู่หนึ่ง

ได้ยินพวกเขาตะโกนว่า “แม่งฉิบหาย หวางต้าหลง! คุณทำให้พวกเราทุกคนต้องเดือดร้อน! ผมจะตีคุณให้ตาย!”

“บัดซบ! ผมจะตีให้ฟันของไอ้โง่นั้นร่วงหมดปากเลย จะตีมันให้ตายไปเลย!”

เพื่อนร่วมงานหญิงหลายคนใช้เล็บข่วนหน้าของเขา และเพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า “หวางต้าหลง คุณทำลายอาชีพของพวกเราจนหมดสิ้นแล้ว! ฉันจะสู้ตายกับคุณ!”

หวางต้าหลงตกตะลึงเป็นอย่างมาก และกล่าวโพล่งออกมาโดยไม่สนใจความเจ็บปวดทั้งหมด “ผู้จัดการร้าน ผมถูกปรักปรำ! ออเดอร์วันนี้ผมไม่ได้เป็นคนขอให้เขาซื้อพ่วงสินค้ามากขนาดนั้น แต่ตัวเขาเป็นคนที่ต้องการซื้อพ่วงสินค้าทั้งหมดเอง.....”

ผู้จัดการร้านชกหน้าของเขาอย่างรุนแรง และด่าแช่งว่า “คุณยังปากแข็งอีก! แม่งฉิบหายพอเห็นเงินแล้วตาลุกวาว! กระเป๋าใบนั้นซื้อพ่วงสินค้าในร้านของเราไม่เคยเกินสามแสนหยวน! คุณปัญญาอ่อนหรือไง ทำไมไม่อธิบายให้แขกเข้าใจอย่างชัดเจน และบอกเขาว่าเขาแค่ซื้อพ่วงสินค้าสามแสนหยวนก็พอแล้ว!”

“ผม...” หวางต้าหลงตกตะลึงครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็กล่าวตะกุกตะกักว่า “ผม...ผมแค่คิดว่าประจวบเหมาะที่จะหากำไรได้หน่อย…และเขาก็เต็มใจเอง.....”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เขานึกถึงเรื่องรถปอร์เช่ และรีบถามทันทีว่า “เดี๋ยวนะ ผู้จัดการ.....กลุ่มเลิกจ้างพวกเราแล้ว ค่าคอมมิชชั่นเดือนนี้ของผมล่ะ? จะให้ผมตอนที่ทำเรื่องลาออกใช่ไหม? หรือจะรอจ่ายพร้อมกับเงินเดือนของเดือนนี้?”