อีกฝ่ายกระเดาะปากและกล่าวว่า “ต้าหลง ไม่ใช่ว่าผมไม่ช่วยคุณน่ะ แต่ผมช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ........”
หลังจากนั้น อีกฝ่ายกล่าวต่อไปว่า “เงินของคุณถูกโอนไปยังบัญชีของตัวแทนจำหน่ายรถของพวกเราแล้ว และคุณเพิ่งเซ็นสัญญาผ่านคลิปวิดีโอ และผมได้ส่งต่อคลิปวิดีโอของคุณให้เจ้านายแล้ว และเจ้านายรวมบันทึกการโอนเงินของคุณ ถึงตกลงเก็บรถคันนี้ไว้ให้คุณ ถ้าตอนนี้คุณต้องการคืนรถ มันจะถือเป็นการผิดสัญญา และถ้าคุณผิดสัญญาตามเนื้อหาของสัญญา เงินหนึ่งแสนหยวนนี้จะไม่เกี่ยวอะไรกับคุณแล้ว”
เมื่อหวางต้าหลงได้ยินประโยคนี้ เขาก็ร้องไห้ออกมาทันที
เขาสะอึกสะอื้นและกล่าวว่า “เสี่ยวลิ่ว คุณต้องช่วยผมนะ......ตอนนี้ไม่เพียงแต่ผมเสียค่าคอมมิชชั่นไปสามแสน ผมยังตกงานอีกด้วย ต่อไปการกินการอยู่ก็มีปัญหา! และเงินเก็บทั้งหมดของผมก็ให้คุณไปแล้ว ถ้าไม่สามารถนำเงินส่วนนี้คืนมาได้ ผมจะกลายเป็นคนสิ้นเนื้อประดาตัว...... ”
อีกฝ่ายกล่าวด้วยความอึดอัดว่า “ผมเข้าใจในสิ่งที่คุณพูด แต่ผมช่วยคุณไม่ได้จริง ๆ......ก่อนที่คุณจะซื้อ ผมได้ถามซ้ำ ๆ แล้วว่าคุณแน่ใจไหมว่าคุณจะได้เงินค่าคอมมิชชั่นนั้นจริง ๆ ก็เพราะผมกลัวว่ามันจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ ตอนนี้เป็นไงล่ะ ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก็ผิดสัญญาแล้ว........”
หวางต้าหลงกล่าวคร่ำครวญว่า “เสี่ยวลิ่ว โปรดช่วยผมขอร้องเจ้านายของคุณหน่อย ขอได้โปรดเข้าใจแล้วคืนเงินหนึ่งแสนหยวนให้ผมด้วย... ผมก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียเวลาไปมากเท่าใด อย่างที่คุณพูดมันยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงด้วยซ้ำ”
อีกฝ่ายเยาะเย้ยและกล่าวว่า “ต้าหลง ผมจะบอกตามตรง เจ้านายของผมชอบหาเงินด้วยวิธีนี้มากที่สุด เมื่อไหร่ก็ตามที่แขกอย่างคุณมาวางเงินมัดจำไว้แล้ว เขาแทบอยากจะจุดธูปไหว้พระ เพื่อขอให้ครอบครัวคุณเกิดเรื่องอะไรบางอย่าง หลังจากนั้นทำได้เพียงผิดสัญญา เมื่อเป็นเช่นนี้เขาก็จะได้เงินผิดสัญญานี้โดยเปล่า ๆ”
หวางต้าหลงกล่าวด้วยความกังวลว่า “ถ้าจะเอารถออกมาอย่างน้อยต้องมีเงินสองแสนสองหมื่น? ผมไม่มีที่ยืมเงินมากมายขนาดนั้นหรอก!”
อีกฝ่ายครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า “ถ้าคุณหาเงินไม่ได้จริง ๆ ผมแนะนำพี่ใหญ่คนหนึ่งที่ออกเงินกู้โดยเฉพาะ เขามีเงินทุนเยอะ ถ้าคุณต้องการ ดอกเบี้ยพันล่ะห้าต่อวัน อย่างต่ำสิบวัน เพราะอย่างไรเสียการที่คุณกู้เงินก็เพื่อนำรถออกมาเท่านั้น เมื่อได้เงินแล้วก็รีบไปรับรถออกมา แล้วรีบนำรถไปขาย หลังจากนั้นก็รีบคืนเงินให้เขา”
หวางต้าหลงรีบถาม “เสี่ยวลิ่ว อย่างต่ำสิบวันหมายความว่าอย่างไร?”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...