ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3769

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเข่อซินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เธอไม่คิดว่าวิธีการหาเงินของเย่เฉินนั้นจะเป็นแบบไม่ได้เล่ห์ก็เอาด้วยกล

ลู่วิ่งหนึ่งเครื่อง และถึงแม้จะเป็นแบรนด์ชั้นก็ไม่กี่พันดอลลาร์สหรัฐ อย่างมากสุดก็ไม่เกินหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐ แต่เย่เฉินให้บริการเพียงไม่กี่วัน ก็เรียกเก็บเงินประมาณเกือบหนึ่งแสนดอลลาร์สหรัฐ นี่เป็นราคสูงเสียดฟ้าจริง ๆ

เฟ่ยเข่อซินรีบกล่าวปลอบโยน “คุณปู่ เงินแค่นี้ไม่ถือเป็นอะไรได้หรอก คุณไม่จำเป็นต้องคิดมาก ในเมื่อมาแล้วก็จงอยู่อย่างมีความสุขเถอะ”

“ใช่” เฟ่ยเจี้ยนจงกล่าวด้วยความโมโห “ผมก็เข้าใจหลักการมาแล้วก็จงอยู่อย่างมีความสุข แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะไร้ขีดจำกัดขนาดนี้ มันทำลายมุมมองทั้งสามของผม”

หลังจากกล่าวจบ เฟ่ยเจี้ยนจงถามอีกว่า “เข่อซิน ตามประสบการณ์จริงที่อยู่ที่นี่ของผม ผมรู้สึกว่าเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นคนที่เห็นเงินก็ตาลุกวาวแล้ว และแสวงหาผลกำไรเท่านั้น คุณใช้แผนน้ำใจไมตรีกับคนประเภทนี้ แล้วมันจะได้ผลหรือ?”

เฟ่ยเข่อซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “คุณปู่ ตามที่ฉันสังเกตเห็น อาจารย์เย่ที่อยู่เบื้องหลังคนนี้ไม่เหมือนคนที่คิดแต่แสวงหาผลกำไร มิฉะนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะปิดบังสถานะตัวตนของเขาตลอด คาดว่าเขาเพียงต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อรีดไถเอาเงินจากพวกเศรษฐีเท่านั้น”

หลังจากนั้น เธอเสริมว่า “คุณเคยบอกว่า คุณปู่ล่ายเคยได้รับยาอายุวัฒนะจากเขาหนึ่งเม็ด และเขาไม่ได้ขอเงินจากคุณปู่ล่ายสักนิด ตามกระแสปัจจุบันยาอายุวัฒนะ ราคาประมูลสูงสุดนั้นทะลุถึงหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐอย่างแน่นอน และคนที่สามารถให้เงินคนอื่นหนึ่งหมื่นดอลลาร์สหรัฐได้ ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่แสวงหาผลกำไร......”

เมื่อกล่าวถึงตรงนี้ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “แต่น่าเสียดาย ฉันเข้าใจความจริงนี้ช้าไปนิด ถ้าเข้าใจเร็วอีกนิด คุณลั่วอาจจะไม่หายสาบสูญไป.......”

เมื่อนึกถึงลั่วเจียเฉิงที่หายตัวไป เฟ่ยเจี้ยนจงก็ถอนหายใจและกล่าวว่า “ผมให้เงินช่วยเหลือครอบครัวของคุณลั่วไปหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้าไม่สามารถหาร่องรอยของเขาได้อีก ผมก็จะให้เงินครอบครัวของเขาอีกหนึ่งก้อนใหญ่ เพื่อให้พวกเธอมีชีวิตอยู่อย่างสุขสบายไปตลอดชีวิต”

เฟ่ยเข่อซินกล่าวว่า “ตอนนี้พวกเราทำได้เพียงแค่นี้แหละ”