ล่ายชิงหวาและเย่โจงฉวนเสนอราคาพร้อมกัน และในทันใดคนอื่นๆ ที่อยู่ในสถานที่ก็เริ่มสนใจยันต์ขลังดวงนี้ขึ้นมา
และในเวลานี้ เย่โจงฉวนก็ไม่คาดคิดเลยว่าล่ายชิงหวายันต์ขลังคนนี้ก็จะสนใจด้วย ดังนั้นเขาจึงยิ้มและทำท่าทางเชิญชวน และกล่าวอย่างสุภาพว่า “ท่านล่าย ดวงแรกก็ถอยให้คุณไปก่อน ผมก็ไม่แข่งขันกับคุณละ”
ล่ายชิงหวาจับมือของเขาและยิ้มและกล่าวว่า “ขอบคุณหัวหน้าตระกูลเย่ที่ยอมถอยให้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ดวงนี้ผมก็ขอก่อนแล้วกัน และดวงต่อไป ผมก็จะไม่แข่งขันกับหัวหน้าตระกูลเย่แล้ว”
เย่โจงฉวนหัวเราะ พยักหน้าและกล่าวว่า “ดีมาก ดีมาก คุณล่ายเชิญเลย!”
ล่ายชิงหวายกมือขึ้นทันที และพูดว่า “ผมให้ยี่สิบล้าน!”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า “ท่านล่าย ราคายันต์ขลังเพิ่มขึ้นครั้งละหนึ่งล้านเหรียญ คุณไม่จำเป็นต้องเรียกว่าสูงขนาดนั้นก็ได้”
ล่ายชิงหวาโบกมือของเขา “ไม่มีปัญหา ไม่มีปัญหา”
ซ่งหวั่นถิงทำได้เพียงพยักหน้า และพูดอย่างจริงจังว่า “ยันต์ขลังดวงแรก ท่านผู้มีเกียรติคุณล่ายเสนอเป็นเงินยี่สิบล้านดอลลาร์สหรัฐ มีราคาที่สูงกว่านี้หรือไม่?”
แม้ว่าทุกคนที่อยู่ในสถานที่ต่างก็สนใจยันต์ขลังนี้มาก แต่คนส่วนใหญ่ก็รู้จักตัวตนของล่ายชิงหวาดี และให้ความเคารพต่อเขาอยู่บ้าง ดังนั้นในเวลานั้นจึงไม่มีใครเสนอราคาแข่งกับเขาเลย
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าทุกคนจะไม่แข่งราคา แต่พวกเขาก็ยังคงแอบคิดว่ายันต์ขลังนี้มีพลังอะไรมากมายกันแน่ ถึงทำให้ท่านล่ายไม่เสียดายที่จะจ่ายเงินยี่สิบล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อชิงมันมา
เฟ่ยเจี้ยนจงก็กระซิบเบาๆ ว่า “พี่ล่ายและหัวหน้าของตระกูลเย่คนนั้น นั่งอยู่ที่นี่มานานโดยไม่เคยเสนอราคาเลย ทำไมจู่ๆ พวกเขาถึงสนใจกับยันต์ขลังประเภทนี้ขึ้นมาล่ะ?”
เฟ่ยเจี้ยนจงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “งั้นก็รอประมูลดวงที่สาม”
ทั้วพื้นที่ในเวลานี้ ยังไม่มีใครเสนอราคาแข่งกับล่ายชิงหว่า ดังนั้นซ่งหวั่นถิงจึงทุบค้อนลง หลังจากสอบถามสามครั้ง
ล่ายชิงหวาอยู่ในอารมณ์ที่มีความสุขเป็นพิเศษ เมื่อชนะการประมูลยันต์ขลัง เขารู้ว่าตัวเองไม่สามารถแข่งขันเพื่อซื้อยาอายุวัฒนะได้ ดังนั้นเขาจึงทำใจไว้นานแล้ว แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีที่หายากมากสำหรับเขา ที่จะสามารถเก็บเกี่ยวยันต์ขลังที่เย่เฉินทำด้วยมือของเขาเองได้
ตามระเบียบการประมูล สินค้าอื่นๆ ยกเว้นยาอายุวัฒนะ จะต้องรอให้การประมูลสิ้นสุดลงถึงจะส่งมอบให้ผู้ประมูล ดังนั้นซ่งหวั่นถิงจึงเริ่มการประมูลยันต์ขลังดวงที่สองโดยตรง
ในคราวนี้ เย่โจงฉวนก็ต้องยกมือขึ้นโดยไม่ลังเล และเอ่ยปากขึ้นมาก็เสนอราคาสิบล้านเหรียญทันที

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
ตอนนี้กุต้องมาอ่านละครลิงโง่ๆ ภายในตระกูลเซียวใช่ไหม กุต้องเลื่อนให้พ้นๆอ่ะ...
ขัดใจกับไแคนครอบครัว เซียวชูหรันชิบหาย ไม่ว่าใครก้โง่จนใสซื่อ ไอฉางควรก็ปิดแหก ไอหม่าหลันก็น่าเงิน สุดท้ายครอบครัวนี้แม่งไม่สมประกอบทุกตัว...
แทนทีจะแยกออกไปอยู่คนเดียว ถ้าก้เป้นฉางควนอยากอยู่กับรักแรกก้ต้องลงทุน แต่นี่มึงยังไม่กล้ากับหม่ากันเลย กลัวจนขึ้นมาสมอง แล้วหวังอยากจะอยุ่กับหานเหมยชิง อยากจะระลึกความหลัง เห้นแก่ตัวเกินไปไอห่า กลัวหม่าหลันแค่ตาย ปอดแหกแบบนี้มึงก้อยุ่กับอีหม่าหลันไปเถอะ สมน้ำหน้าแบ่งทำเพื่อรักแรกมึงยังไม่กล้าทำเลย แล้วหวังจะอยุ่กับเหมยชิง...
ไอเซียวฉาวควนแม่งมาหวงก้างจัด เฮ่อกับหารเหม่ยชิงโครตเหมาะกันอยากให้2คนนี้คบกันมาก ไอเซียวฉางควนกับอีแค่หม่าหลันมคงยังไม่กล้า แล้วนยังจะคิดอยุ่กับหานเหม่อยชิง มึงปอดแหกแบบนี้มึงก้ไม่มีวันสมหวังหรอก ไอโง่...
ผญ.เรื่องนี้แม่งหลงตัวเองทั้ง มีแค่ตงเสวี่นร ชูกรัน กูซิวอี๋ นอกนั้นหลงตัวเองชิบหาย...
นิยายเรื่องนี้สร้างเป็นละครสั้นหรือยัง...
อัพเดตตอนใหม่ทีครับ...
อ่านมาจะ4พันตอนละพระนางยังไม่ำด้กันเลย นิสัยพระเอกก็สุดๆยังดีเนื้อเรื่องสนุก...
อ่านต่อได้ตรงไหนครับ...
สงสารหวังเจิ้งกาง หลังจากมอบบ้านมอบรถให้เย่เฉิน ก้ไม่เห็นเยเฉินพูดถึงเลย เหมือนเป็นตัวประกอบ ตอนแรกๆ 555...