ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3824
เสียงกระซิบรอบตัวเขานั้น เย่โจงฉวนได้ยินทั้งหมดอย่างชัดเจน
ในขณะนี้ ในหัวใจเขาตื่นเต้นมากจนไม่สามารถพูดอะไรได้เลย
สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นไม่ใช่เพียงเพราะยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดนั้น แต่ยังเป็นเพราะความรู้สึกของการถูกจับตามองจากผู้คนมากมายในเวลานี้
จากมุมมองของโลกภายนอก ก่อนหน้านี้ตระกูลเย่ถูกสำนักว่านหลงตัดแบ่งทรัพย์สินไปครึ่งหนึ่ง ดังนั้นจึงถูกนำมาเป็นหัวในการพูดคุยของผู้คนมากมาย และก็ถูกผู้คนมากมายดูถูก และแม้กระทั่งเยาะเย้ยอีกด้วย
เย่โจงฉวนรู้สึกขุ่นเคืองอยู่ในใจ และอยากจะประกาศกับคนทั้งโลกว่า ตระกูลเย่ไม่ได้ถูกสำนักว่านหลงกลืนกินไปครึ่งหนึ่ง ตรงกันข้าม ตระกูลเย่ต่างหากที่ได้เข้ายึดครองสำนักว่านหลงทั้งหมดโดยตรง!
อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่า หลานชายผู้ยิ่งใหญ่ของเขาเย่เฉิน ไม่ได้ตั้งใจจะให้โลกภายนอกรู้ถึงความสัมพันธ์ที่แท้จริงระหว่างตระกูลเย่และสำนักว่านหลง
ดังนั้น แม้ว่าคำพูดแบบนี้จะบรรเทาความเกลียดชัง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดกับโลกภายนอกอย่างแน่นอน
เก็บไว้ในใจมาโดยตลอด จนถึงตอนนี้ ถึงทำให้เย่โจงฉวนพบความรู้สึกที่จะเชิดหน้าชูคอได้
ดังนั้น เขาจึงรู้สึกตื่นเต้นมากโดยธรรมชาติ
ในขณะนี้ เฟ่ยเข่อซินที่อยู่คนเดียวในห้องเหมาบนชั้นสอง นอกจากความประหลาดใจแล้ว สิ่งที่ยิ่งกว่าก็คือรู้สึกสับสนมากขึ้น
เธออดไม่ได้ที่พึมพำด้วยเสียงต่ำว่า “ถ้าเย่เฉินแค่อยากจะขอบคุณเย่โจงฉวนสำหรับการประมูลเพียงอย่างเดียว งั้นก็ไม่จำเป็นต้องเอายาอายุวัฒนะออกมาตั้งครึ่งเม็ดเลยไหม? ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของการประมูล ถ้าหากว่าเพิ่มการประมูลยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดเข้าไปโดยตรง กลัวว่าในสถานที่ทั้งหมดจะดุเดือดอย่างแน่นอน และมันก็ต้องมีเงินหลายหมื่นล้านดอลลาร์เข้าบัญชีแน่นอน ทำไมถึงใช้ยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดเพื่อตอบแทนความโปรดปรานเล็กน้อยจากตระกูลเย่ล่ะ?”
“อีกอย่าง หากตระกูลเย่เพิ่งช่วยจัดการประมูลในครั้งนี้ งั้นก็ดูเหมือนว่าไม่ใช่ตระกูลเย่ที่ช่วยเย่เฉิน แต่เป็นเย่เฉินที่ช่วยตระกูลเย่ถึงจะถูก.........”
“เพราะยังไงตระกูลเย่สามารถออกหน้าเขาอยู่ต่อหน้าเศรษฐีชั้นนำมากมายในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะมีคนรวยอีกกี่คนที่พยายามจะประจบประแจงกับพวกเขาเพื่อยาอายุวัฒนะในอนาคต”
“ไม่ว่าจะมองอย่างไร มันก็ดูเหมือนว่าเย่เฉินอยากจะช่วยเหลือตระกูลเย่ขึ้นมา.......”
หลังพูดจบ เขาก็หยิบยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวัง อยู่ต่อหน้าสาธารณะ
นับตั้งแต่ที่เขารู้ว่ากู้เย้นจงฟื้นคืนจากยาอายุวัฒนะ และอายุน้อยลงสิบถึงยี่สิบปี เย่โจงฉวนก็เต็มไปด้วยความปรารถนาและความคาดหวังกับยาอายุวัฒนะ
และในที่สุด เขาก็สมหวังแล้วในวันนี้
ด้วยความตื่นเต้น เย่โจงฉวนนำยาอายุวัฒนะเข้าปากด้วยมือของเขาเอง จากนั้นก็หลับตาลงด้วยความอดใจรอไม่ไหว อยากจะสัมผัสทุกขั้นตอนของปฏิกิริยาของยาอายุวัฒนะที่เกิดขึ้นในร่างกายของเขา
อย่างไรก็ตาม ผลลัพธ์ออกฤทธิ์การรักษาของยาอายุวัฒนะนั้นมันเร็วกว่าที่เขาคิดมาก และบวกกับตัวเขาเองก็ไม่มีโรคร้ายอะไรตามร่างกาย ดังนั้นหลังจากยาอายุวัฒนะเข้าปาก ก็แพร่กระจายไปทั่วร่างกายโดยตรง
เย่โจงฉวนรู้สึกเพียงว่าความอบอุ่นจากยาอายุวัฒนะมีอยู่ทุกหนทุกแห่งตามร่างกาย แต่เขาไม่รู้เลยว่า ตัวเองกำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงแบบไหนในตอนนี้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...