ผู้ชมมากกว่าสี่ร้อยคน ต่างตกใจมากเมื่อพบว่า ผมสีเงินของเย่โจงฉวนที่เป็นสีขาวทั้งหมดแล้ว เริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำอย่างช้าๆ ด้วยความเร็วที่ตาเปล่าสามารถมองเห็นได้
และริ้วรอยร่องลึกบนผิวหนังของเขา ก็เริ่มจางลงในทันที
จุดด่างอายุบนใบหน้าของเขา ก็ดูเหมือนจะได้รับการร่ายมนตร์ และจางหายไปอย่างรวดเร็ว
นี่คือการย้อนเวลากลับไปจริงๆ
นี่แค่ยาอายุวัฒนะเพียงครึ่งเม็ด ก็ได้ทำให้เย่โจงฉวนค้นพบสภาพร่างกายที่เขาเคยเป็นเมื่อสิบปีก่อน จากชายชราผมสีเงินคนหนึ่ง กลับไปเป็นชายชราผมหงอกที่ยังคงดูแก่แต่ก็ดูแข็งแรงมาก
และประสิทธิภาพของยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดนี้ ก็ได้ทำให้ผู้คนในสถานที่มากกว่าสี่ร้อยคน สามารถรีเฟรชความเข้าใจเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะได้อีกครั้ง!
การอภิปรายอย่างดุเดือดก็เกิดขึ้นอยู่ในหมู่ผู้ชม
“โอ้พระเจ้า! ปรากฏว่าผลลัพธ์ของยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดนั้นมีพลังมากขนาดนี้เลยเหรอ! เย่โจงฉวนดูอ่อนกว่าวัยอย่างน้อยสิบปีเลยทีเดียว!”
“เหลือเชื่อ! มันเหลือเชื่อจริงๆ! ยาอายุวัฒนะเพียงครึ่งเม็ดก็มีผลลัพธ์เช่นนี้ งั้นถ้าหากว่าเป็นทั้งเม็ดมันก็จะพลิกฟ้าแล้วไม่ใช่หรือ!”
“ไม่ต้องพูดถึงเลย! ถ้าได้กินยาอายุวัฒนะทั้งเม็ดลงไป ก็จะต้องอ่อนกว่าวัยยี่สิบปีอย่างแน่นอน!”
“พระเจ้า.....ในโลกใบนี้จะมียาวิเศษเช่นนี้ได้ยังไงกัน! มันทำให้ผู้คนย้อนเวลากลับไปได้จริงๆ! แม้กระทั่งผมจนเริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเองฝันยาวไปหรือเปล่า.......”
ยาอายุวัฒนะทั้งสี่ส่วนตอนเมื่อกี้นี้ โดยพื้นฐานส่วนใหญ่จะถูกผู้ประมูลนำมารักษาอาการเจ็บป่วย เนื่องจากมีปริมาณที่น้อย และอาการก็ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้สะท้อนถึงความมหัศจรรย์ของยาอายุวัฒนะที่ทำให้ผู้คนกลับมาสู่วัยเยาว์ได้
ในตอนนี้ ทุกคนก็ได้เห็นจุดที่มหัศจรรย์ที่สุดของยาอายุวัฒนะแล้ว นั่นก็คือย้อนเวลากลับไป
และการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของเย่โจงฉวนที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ก็ได้ทำให้ผู้ที่ตั้งใจจะแข่งขันเพื่อชิงยาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้ายนั้น ความมั่นใจและความปรารถนาที่มีต่อยาอายุวัฒนะนั้นแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น
นอกจากเขาแล้ว ฮั่วหย่วนเจิงและเบอร์นาร์ อาร์โนลต์ก็มีความคิดแบบเดียวกันกับเขา
และในเวลานี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็ได้เริ่มวิเคราะห์คู่แข่งทั้งสองของเขาอย่างจริงจังอยู่ในใจแล้ว
เมื่อเขากางมือซ้ายออก เขาก็นึกถึงเบอร์นาร์ อาร์โนลต์อยู่ในใจและพึมพำด้วยเสียงต่ำๆ ว่า “ไอ้คนนี้มีทรัพย์สินทั้งหมดเพียงแสนกว่าล้านดอลลาร์เท่านั้น ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถนำเงินออกมาได้มากเกินไป แปดหมื่นล้านดอลลาร์ขึ้นไปเขาก็จะไม่สามารถเล่นไหวแล้ว ไม่มีอะไรต้องกลัว.......”
ทันทีหลังจากนั้น เขาก็กางมือขวาออก สิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจคือ หมายเลข 99 ฮั่วหย่วนเจิงคนนั้น และเขาพูดพึมพำอยู่ในปากเขาต่อไปว่า “ความแข็งแกร่งของเขาช่างลึกลับคาดเดาได้ยาก ถ้าเขาแข่งขันกับผมอย่างเต็มที่จริงๆ ผมจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน แต่ถ้าผมจำไม่ผิด ในปีนี้เขาอายุยังไม่ถึงห้าสิบปีเลย และเขายังไม่ถึงอายุที่จะต้องกินยาอายุวัฒนะเลย.......”
เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย และคิดกับตัวเอง “ผมคิดว่าเขามาที่นี่ในครั้งนี้ อาจจะเพียงเพื่อมาสืบหาความเป็นจริงของยาอายุวัฒนะ หากเป็นเช่นนั้นจริงๆ งั้นผมก็ไม่มีอะไรต้องกังวลเลย!”
ในขณะนี้เอง เจ้าหน้าที่ได้ส่งเย่โจงฉวนที่อายุอ่อนลงสิบปีกลับไปที่ที่นั่งแขกรับเชิญวีไอพี
ซ่งหวั่นถิงเอ่ยปากกล่าวว่า “สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน ต่อไปจะเป็นสินค้าล็อตสุดท้ายของการประมูลในคืนนี้! มันก็คือยาอายุวัฒนะเต็มเม็ดเพียงหนึ่งเดียวในการประมูลคืนนี้ทั้งหมด!”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...