ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3832
เมื่อเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ได้ยินแบบนี้ ก็ดีใจมากจนเกือบจะร้องไห้
เขาถูกเทพสองท่านจัดการจนล้มมานานแล้ว และไม่เคยคิดฝันเลยว่า เขาจะยังมีโอกาสอีกครั้ง!
สิ่งที่เขารอคอยมากที่สุดตอนนี้ก็คือ เฟ่ยเจี้ยนจงยอมแพ้
เมื่อเฟ่ยเจี้ยนจงยอมแพ้ งั้นยาอายุวัฒนะก็จะเป็นของเขา!
หรือเฟ่ยเจี้ยนจงไม่สามารถจ่ายเงินมากขนาดนั้นได้ คราวนี้ยาอายุวัฒนะก็จะเป็นของเขาเอง
ยิ่งกว่านั้น ตนก็ไม่ต้องจ่ายกว่า 2 แสนล้าน หรือกว่า1แสนล้าน
ตนต้องจ่ายในราคาสูงสุดที่ตนเคยเสนอมาก่อน 72พันล้าน!
เมื่อคิดเช่นนี้ ทันใดนั้นเขาก็ไม่รู้สึกเลยว่าผู้จัดประมูลหลอกลวงมาก ตรงกันข้ามกัน เขารู้สึกว่าผู้จัดงานกำลังแสดงความฉลาดของมนุษยชาติไปทั่ว
เฟ่ยเจี้ยนจงก็ทรุดตัวลงเช่นกันในเวลานี้
เมื่อกี้เสนอราคาจำนวน 210 พันล้าน เขาค่อยๆเรียกทีละขั้น จากภายใต้แรงกดดันของการแข่งขันของฮั่วหย่วนเจิง
ถ้าฮั่วหย่วนเจิงไม่เข้ามายุ่ง เขาจะดันราคาให้อยู่ในระดับสูงแบบนี้ได้อย่างไร? !
ดังนั้น หากสามารถประมูลใหม่ได้ ก็จะเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเขาแน่นอน
แต่ว่า เขาไม่นึกเลยว่า ผู้จัดงานจะให้ความสำคัญกับกฎเกณฑ์และความเป็นธรรมมากขนาดนี้!
หากตนไม่ยอมจ่าย210 พันล้าน งั้นพวกเขาสามารถยอมขายให้กับเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ในราคา72 พันล้าน ก็ไม่ยอมประมูลใหม่อีกครั้ง และให้ตนซื้อในราคา 100 พันล้าน!
นี่มันไม่ได้เห็นเงินอยู่ในสายตาเลยจริงๆ นะ!
บรรดาเศรษฐีในงานต่างตกตะลึง ชื่นชมมากๆ กับหลักการและความเที่ยงธรรมของผู้จัดงาน!
"ถ้าสามารถเสนอราคาได้อีกครั้งก็คงจะดี เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์คนนั้นจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันได้อย่างไร?"
"เมื่อกี้เขาเสนอราคา 72 พันล้าน และฉันสามารถจบการต่อสู้ที่ 90 พันล้าน……"
"ยิ่งไปกว่านั้น การเอาเงิน 90 พันล้านออกมา สำหรับฉัน สำหรับทั้งตระกูลเฟ่ย มันไม่ได้หนักอะไรเลย! "
ดังนั้น เขาจึงโต้แย้งด้วยเหตุผลว่า:"คุณซ่ง กฎข้อนี้ค่อนข้างไม่ยุติธรรมนะ? ถ้าผมยอมแพ้ราคา 210,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯ แล้วทำไม 016 ถึงสามารถเข้าครอบครองได้ในราคา 72 พันล้านดอลลาร์สหรัฐได้ล่ะ? ราคาในนี้มันแตกต่างกันมากเกินไป และมันก็เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ สำหรับผู้จัดงานของพวกคุณ!"
เมื่อพูดถึงนี้ เขาพูดต่อว่า:"โดยส่วนตัวแล้วผมคิดว่า ทางออกที่ดีที่สุดและยุติธรรมที่สุดคือ ให้ทั้งสองฝ่ายเสนอราคาอีกครั้ง!"
ซ่งหวั่นถิงพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ขออภัยค่ะ035 กฎก็คือกฎ! ถ้าเราทำทุกอย่างเพื่อเงิน เมื่อกี้ก็จะขายยาอายุวัฒนะนี้ให้ 099 ในราคา 370 พันล้านดอลลาร์สหรัฐโดยตรงแล้ว หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าคุณอยากจะใช้กว่า 1 หมื่นล้านมาทำข้อตกลง ก็ไม่มีทางมีโอกาสแล้ว คุณควรขอบคุณกฎและความยุติธรรมของเราที่ให้โอกาสนี้แก่คุณ แทนที่จะบิดเบือนกฎของเรา และแสวงหาผลประโยชน์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวคุณเอง"
เมื่อพูดถึงนี้ ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างลึกซึ้งว่า:"035 เมื่อกี้210 พันล้านดอลลาร์สหรัฐเป็นราคาที่คุณเรียกเอง ซึ่งพิสูจน์ได้ว่านี่อยู่ในขอบเขตที่คุณแบกรับได้! โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่า คุณสามารถทำข้อตกลงในราคานี้ใหม่ได้ มันเป็นการเกิดสถานการณ์ใหม่ที่ดีขึ้นอย่างกะทันหันแล้ว หากคุณยังไม่พอใจ และพยายามอยากประมูลใหม่ งั้นฉันคงต้องให้เจ้าหน้าที่เชิญคุณออกไปจากงาน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...