ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3834
"นาย......นายพูดว่าอะไรนะ? !"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงทรุด และเกือบจะเป็นลมทันที
โชคดีที่มีหยวนจื่อซูอยู่ข้างๆ พยุงเขาไว้ และในขณะเดียวกัน เขาก็กดจุดตรงง่ามมืออย่างแรง เพื่อให้เขารู้สึกตัว
หลังจากนั้น เขาถามอย่างโกรธจัดและเสียงดังว่า:"ไอ้สารเลวนั่นมีสิทธิ์อะไรมาเปิดใช้งานแผนฉุกเฉินสูงสุดของคณะกรรมการบริษัท? !"
อาเฉิงอธิบายว่า:"คุณชายเรียกประชุมกรรมการทั้งหมด และแสดงรายละเอียดทั้งหมด เกี่ยวกับเงินที่คุณโอนไปที่บัญชีธนาคารสวิสเพื่อระดมเงินทุน...... "
"เขาพูดกับคณะกรรมการว่า คุณได้เตรียมเงิน 2 แสนล้านดอลลาร์ให้เป็นเรื่องใหญ่ เพื่อซื้อยาอมตะที่ไม่มีตัวตน……"
"เขาคิดว่า สติสัมปชัญญะของคุณเกิดความเอนเอียงในกระบวนการรู้คิดและใช้ความรู้สติปัญญา เนื่องจากสภาพร่างกายของคุณในปัจจุบัน หากคุณดำรงตำแหน่งประธานต่อไป มันจะทำให้เกิดความสูญเสียทางการเงินอย่างมากต่อบริษัท และจะสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อการดำเนินการภายหลังของบริษัท จะเกิดวิกฤตและความเสี่ยงอย่างมาก ดังนั้นจึงใช้แผนฉุกเฉินสูงสุด…..."
เมื่อพูดถึงนี้ อาเฉิงพูดต่อว่า:"ในคณะกรรมการบริษัท ยกเว้นผม สมาชิกคณะกรรมการคนอื่นๆ ทั้งหมดก็ลงคะแนนเห็นด้วย และสนับสนุนเขาในการใช้แผนฉุกเฉินสูงสุด และเขาก็ได้รับเลือกในฐานะตัวแทนประธานบริษัทชั่วคราวอย่างราบรื่น คำสั่งแรกหลังจากได้เป็นตัวแทนประธาน ก็คือออกคำสั่งอายัดเงินสด 2 แสนล้านดอลลาร์ที่คุณเตรียมไว้ในธนาคารสวิส……"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟ่ยเจี้ยนจงก็ทรุดตัวลงทันที!
แผนฉุกเฉินสูงสุดคือแผนงานที่คณะกรรมการของตระกูลเฟ่ย กำหนดขึ้นเพื่อจัดการกับเหตุฉุกเฉิน
เช่นเดียวกับที่ตอนที่รองประธานาธิบดีแห่งวอชิงตันสามารถเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีโดยด่วน และออกคำสั่งในนามของประธานาธิบดี ในตอนที่ประธานาธิบดีตกอยู่ในอันตราย มันมีไว้เพื่อจัดการกับเหตุฉุกเฉินที่ร้ายแรงและเร่งด่วนที่สุด
แต่ว่า อยากเปิดใช้แผนฉุกเฉินนี้ ไม่ใช่รองบัญชาการพูดก็ได้แล้ว ต้องมีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าสถานการณ์ฉุกเฉินเป็นเรื่องเร่งด่วนจริงๆ และสามารถเปิดใช้งานได้ หลังจากได้รับการยืนยันจากสมาชิกคณะกรรมการส่วนใหญ่แล้ว
แต่ว่า เฟ่ยเจี้ยนจงไม่เคยคิดฝันเลยว่า ลูกชายคนโตของเขา ซึ่งเป็นทายาทผู้นำตระกูลคนต่อไปที่เขาแต่งตั้งไว้ จะฉวยโอกาสตอนเขาไม่อยู่ มาจับเรื่องที่ว่าเขาจะซื้อยาอายุวัฒนะกลับมา เพื่อเปิดใช้แผนงานเหตุฉุกเฉินสูงสุด เพื่อแย่งชิงอำนาจอย่างเงียบๆ!
ยิ่งกว่านั้น สิ่งแรกที่เขาทำหลังจากการแย่งชิงอำนาจคือการอายัดเงินของบริษัทในธนาคารสวิส ตัดความคิดของเขาในการประมูลยาอายุวัฒนะไปเลย!
ทันใดนั้น เฟ่ยเจี้ยนจงโกรธและเสียใจอย่างมาก
นี้เรียกว่าการไม่ระวังเรื่องเล็กจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
"ถ้าไม่มีเงิน 2 แสนล้านเหรียญ ฉันจะเอาอะไรไปสู้กับยาอายุวัฒนะนี้อีก!"
เฟ่ยเจี้ยนจงกัดฟัน และพูดด่าด้วยมือที่สั่นเทา:"ไอ้สัตว์…...ไอ้สัตว์!!! มาแย่งชิงตำแหน่งของฉันตอนนี้ นี่เขากำลังจะฆ่าฉัน ไม่อยากให้ฉันมีชีวิตอยู่ต่อไปสินะ!"
ในขณะนี้ ผู้ชมทั้งหมดได้ยินเสียงคำรามของเฟ่ยเจี้ยนจง
ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง และพูดคุยกันลับๆไม่หยุด
ใครๆก็ฟังออกว่า คุณท่านถูกคนของตัวเองคิดร้ายซะแล้ว
ถ้าหาเงินไม่ได้ ยาอายุวัฒนะนี้ เกรงว่าคงจะไม่มีบุญวาสนากับเขา!
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...