ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3845
จู่ๆ เฟ่ยเข่อซินก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย
เธอถามเย่เฉินโดยไม่รู้ตัว:"คุณชายเย่…...แล้วคุณคิดว่า ตอนนี้คุณปู่ควรทำอย่างไรดี?......"
เย่เฉินพูดนิ่งๆ:"ในเวลานี้ อย่าคิดว่าจะสามารถจู่โจมอย่างฉับพลันขณะที่อีกฝ่ายเผลอ แล้วขึ้นไปจุดสูงสุดใหม่ ทางเลือกเดียวในตอนนี้คือ ยอมรับความล้มเหลวและหาทางเอาตัวรอด"
ล่ายชิงหวาพูดอย่างกังวลขึ้นมาทันทีว่า:"คุณชายเย่ ปู่หลานสองคนนี้ไม่มีที่พึ่งในจินหลิงเลย แม้ว่าจะมีหยวนจื่อซูอยู่ข้างๆ แต่หากอีกฝ่ายรู้ว่าเจี้ยนจงยังมีชีวิตอยู่ จะต้องกินไม่ได้ นอนไม่หลับแน่นอน ถึงตอนนั้น ฉันกลัวว่าเขาจะทนไม่ได้ และส่งคนมาเอง ถ้าเป็นแบบนั้น แค่หยวนจื่อซูคนเดียวคงไม่เพียงพอที่จะต่อต้าน…..."
เย่เฉินพยักหน้า มองเฟ่ยเข่อซิน และพูดนิ่ง ๆ ว่า:"ท่านล่ายพูดถูก และอีกฝ่ายควบคุมทรัพย์สินเกือบล้านล้านเหรียญ ยอดฝีมือที่สามารถแอบระดมกำลังได้นั้นคงจะมีจำนวนมาก และความสามารถด้านข่าวกรองนั้นยิ่งนับไม่ถ้วน ยิ่งถ้าคุณกับปู่ของคุณอยากซ่อน คงไม่มีทางซ่อนได้อย่างแน่นอน"
เฟ่ยเข่อซินรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที ไม่สามารถกลับสหรัฐอเมริกาได้นั้นไม่เป็นไร แต่ถ้าอีกฝ่ายหมดความอดทนจริงๆ และอยากให้คุณปู่ตายเร็วขึ้น ตอนนี้ตนจะไม่มีทางรับมืออย่างแน่นอน
ในเวลานี้ ล่ายชิงหวาอดไม่ได้ที่จะขอเย่เฉิน:"คุณชายเย่ ถ้าปู่หลานสองคนนี้ไม่มีคนคุ้มครอง เกรงว่าจะเกิดอันตรายมากมาย ผมขอให้คุณเห็นว่าพวกเขาหมดที่พึ่งแล้ว และพยายามคิดหาวิธีที่รอบคอบที่สุดเพื่อพวกเขา ให้เจี้ยนจงใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข……"
เย่เฉินพูดอย่างช่วยไม่ได้:"ท่านล่าย ผมจองการเดินทางไว้แล้ว สิ้นเดือนผมจะไปสหรัฐอเมริกากับภรรยา ถึงแม้ว่าผมจะฝากพวกเขาไว้ให้คนของผมในจินหลิงดูแลพวกเขา แต่หากอีกฝ่ายมาหาจริงๆ ลูกน้องเหล่านั้นของผมก็ไม่อาจจะดูแลพวกเขาได้!"
ในเวลานี้ เฟ่ยเข่อซินทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมด คุกเข่าลงอีกครั้ง แล้วพูดด้วยน้ำตา:"คุณชายเย่…...ฉันกับคุณปู่หมดหนทางแล้ว โปรดเมตตาด้วยเถอะ อย่างน้อยช่วยรักษาชีวิตคุณปู่ของฉันไว้…...สำหรับตัวฉัน ฉันจะไม่รบกวนคุณอีกแล้ว ขอร้องล่ะ!"
เดิมทีเย่เฉินไม่อยากยื่นมือมาแทรกเรื่องของตระกูลเฟ่ย เพราะเขารู้ดีว่า เรื่องนี้เกินความสามารถในตอนนี้ของเขาแล้ว
เมื่อนึกถึงสำนักว่านหลง เย่เฉินก็คิดแผนขึ้นทันที
เขาถอนหายใจแล้วพูดว่า:"ช่างเถอะ สถานการณ์ตอนนี้ พวกคุณไม่สามารถอยู่ในจินหลิงได้อีกแล้ว ผมกำลังจะไปสหรัฐอเมริกาในไม่ช้านี้ ถ้าอีกฝ่ายส่งคนมาฆ่าจริงๆ ผมก็ไม่สามารถคุ้มครองพวกคุณให้ปลอดภัยได้ เมื่อถึงตอนนั้น พวกคุณจะยิ่งไม่ปลอดภัยในจินหลิงมากยิ่งขึ้น"
พูดไป เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"เอางี้ เดี๋ยวผมจะให้คนเอารถไปส่งพวกคุณที่โรงพยาบาล จากนั้นค่อยแอบให้ทหารของสำนักว่านหลง พาคุณออกจากโรงพยาบาล หลังจากนั้นก็พาพวกคุณตรงไปที่ท่าขึ้นเรือออกนอกประเทศเพื่อไปตะวันออกกลาง ตอนนี้สำนักว่านหลงได้เริ่มสร้างฐานทัพแล้วในตะวันออกกลางแล้ว เมื่อพวกคุณไปถึงที่นั่น พวกเขาน่าจะหาไม่เจอ และถึงแม้จะหาเจอ พวกเขาไม่สามารถทำอะไรพวกคุณได้ ในที่ที่ของสำนักว่านหลง"
"สำนักว่านหลง? !"เฟ่ยเข่อซินได้ยินสี่คำนี้ ก็ถามอย่างไม่รู้ตัวว่า:"คุณชายเย่ สำนักว่านหลงและตระกูลเย่เป็นศัตรูกันไม่ใช่หรือ?"
เย่เฉินร้องฮึ และพูดเสียงนิ่ง:"นั่นมันเรื่องเมื่อนานมาแล้ว และตอนนี้มีคนมากกว่า 50,000 ของสำนักว่านหลง ต่างภักดีต่อผม"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...