ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3849
ในห้องตรวจสอบ ณ เวลานี้ จะเห็นได้ว่าสถานที่ประมูลเงียบ และทุกคนต่างอดทนรอให้การประมูลกลับมาดำเนินการอีกครั้ง แต่เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์กำลังเกาหัวอย่างใจร้อน
คืนนี้อารมณ์ของเขาขึ้นลงหลายครั้ง และในที่สุดก็ถึงจุดสูงสุด ในตอนที่เฟ่ยเจี้ยนจงประกาศขอสละสิทธิ์ แต่เมื่อเวลาผ่านไป อารมณ์ของเขาเริ่มรู้สึกกังวลอีกครั้ง เพราะกลัวว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก
ในเวลานี้ ในที่สุดซ่งหวั่นถิงก็ได้รับคำสั่งจากเย่เฉิน และพูดใส่ไมโครโฟนว่า:"ทุกท่าน หมายเลข 035 ถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลเพื่อรับการรักษาฉุกเฉินเนื่องจากเจ็บป่วยกะทันหัน ทำให้ตัวเขาเองประกาศขอสละสิทธิ์ การแข่งขันยาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้ายนี้ เราจะให้โอกาสในการซื้อยาอายุวัฒนะนี้ โดยหมายเลข 016แทน"
เมื่อเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ได้ยินแบบนี้ เขากำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้นและชกสองสามครั้งกลางอากาศ
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวจะผิดกฎ เขาคงจะตะโกนหลายครั้งเพื่อแสดงความปิติยินดี
ทันใดนั้น ซ่งหวั่นถิงมองมาที่เขา และถามว่า:"หมายเลข 016 คุณยินดีซื้อยาอายุวัฒนะเม็ดสุดท้ายนี้ ด้วยราคา 72 พันล้านดอลลาร์หรือไม่?"
"ผมยินดี! ผมยินดี!"เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์โพล่งออกมาอย่างตื่นเต้น:"กรุณาเอาโทรศัพท์มาให้ผม ผมจะจัดการการชำระเงินเดี๋ยวนี้!"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า และพูดว่า:"หมายเลข 016 ในเมื่อคุณยืนยันแล้ว งั้นคุณจะเป็นตัวเลือกแรกในการซื้อยาอายุวัฒนะ"
เมื่อพูดถึงนี้ ซ่งหวั่นถิงก็พูดอีกว่า:"แต่ว่า เมื่อกี้เจ้าของยาอายุวัฒนะเพิ่งจะยืนยันบางอย่างกับฉันว่า ใครก็ตามที่ซื้อยาอายุวัฒนะนี้ จะต้องจ่ายในราคาของการประมูลสำเร็จ มีเพียงคุณเท่านั้น ที่จะต้องมีรอบการแจกจ่ายก่อนที่คุณจะสามารถซื้อยาอายุวัฒนะได้"
"แจกจ่ายอีกแล้วเหรอ? !" เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์แทบทรุด เขาพูดด้วยสีหน้าเศร้าว่า:"ก่อนหน้านี้มีพนักงานสองคนให้ผมแจกจ่ายสินค้ามากกว่า 300 ล้านดอลลาร์สหรัฐแล้ว! ทำไมถึงให้ผมแจกจ่ายสินค้าอีกล่ะ?"
"นั่นสิ!"มีคนพูดขึ้นทันทีว่า:"เขาทำเงินได้หลายหมื่นล้านดอลลาร์ ผ่านระบบการรวมกลุ่มและการขายสินค้าที่หลอกลวง และวันนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะได้ลิ้มรสสิ่งที่ตัวเองทำบ้าง!"
ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงเผชิญกับความประหลาดใจของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ และพูดนิ่งๆว่า:"หมายเลข 016 ระบบการจัดจำหน่ายนั้นเป็นสิ่งที่ของคุณทำให้ก้าวไกลเอง แบรนด์มากมายภายใต้บริษัทของคุณใช้ระบบการจัดจำหน่ายอย่างมั่นใจ ไม่ว่าการตลาดจะต่อต้านคุณอย่างไร คุณก็เชื่อมั่นในการกระทำของตัวเอง อดทนให้สุด ดังนั้นเจ้าของยาอายุวัฒนะครั้งนี้ ก็บอกว่าจะดูแลคุณเป็นพิเศษแน่นอน"
ซ่งหวั่นถิงพูดอีกว่า:"นอกจากนี้ ก่อนหน้าให้คุณแจกจ่ายสินค้า ก็เพื่อให้มีคุณสมบัติในการเข้าร่วมงานประมูล และตอนนี้ให้คุณแจกจ่ายสินค้า ก็เพื่อซื้อยาอายุวัฒนะ นี่เป็นระดับที่แตกต่างกัน ไม่ควรพูดรวมกัน"
"ถ้าคุณอยากได้ยาอายุวัฒนะนี้ ก็ต้องยอมรับการแจกจ่าย มิฉะนั้น ยายาอายุวัฒนะจะแบ่งออกเป็นสี่ส่วน และดำเนินการประมูลต่อไปในงาน"
"และแน่นอน ในเวลานั้น คุณสามารถเข้าร่วมการประมูลต่อได้ แต่ฉันอยากเตือนคุณว่า ถ้าคุณประมูลสำเร็จ ก็ต้องกระจายสินค้าเช่นกัน!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...