เมื่อเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ได้ยินแบบนี้ ก็รู้สึกเศร้าใจไปเลย และสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความมืดหม่น
เขารู้ว่า เขากำลังตกเป็นเป้าหมาย
ที่สำคัญคือเขาตกเป็นเป้าหมาย และทุกคนรอบตัวเขาที่ประมูลยาอายุวัฒนะเหมือนกัน ต่างส่งเสียงเชียร์
ในเวลานี้เอง ที่เขาตระหนักว่า เขาไม่เพียงแต่ถูกลูกค้าของแบรนด์ของเขาเกลียดเท่านั้น แต่ยังถูกคนรวยคนอื่นๆ เกลียดอีกด้วย
ในที่สุดเขาก็ตระหนักถึงความชั่วร้ายของระบบจำหน่ายแล้ว
มันก็คือการเล็งสิ่งของบางอย่างที่คุณชอบ แล้วจับจิตใจที่ต้องเอามาให้ได้ของคุณ เพื่อใช้วิธีอื่นเพิ่มราคา
หากคุณประท้วง ฝ่ายขายจะบอกคุณว่า นี่คือนโยบายการขายของเรา คุณยอมรับก็จ่ายเงิน ไม่ยอมรับก็ออกไป
และความปรารถนายาอายุวัฒนะของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์นั้น ไม่ใช่แค่ความชอบเท่านั้น แต่ยังเกี่ยวข้องกับสุขภาพและอายุขัยของเขาด้วย
ด้วยสภาพร่างกายในปัจจุบันของเขา หากมะเร็งปอดกลับมาอีกครั้ง โดยทั่วไปแล้วเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตาย
ยิ่งกว่านั้น เขาได้ผ่านความเจ็บปวดจากการรักษามะเร็งถึงสองครั้ง และเขาไม่อยากผ่านความเจ็บปวดครั้งที่สาม ในชีวิตของเขาอีกแล้ว
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาทำได้เพียงกัดฟัน และถามซ่งหวั่นถิงด้วยสีหน้าถ่อมตัวว่า:"คุณซ่ง ไม่ทราบว่าพวกคุณต้องการให้ฉันกระจายสินค้าอย่างไร…...กระแสเงินสดของผมไม่ได้มากมายขนาดนั้น……"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าและพูดว่า:"ไม่ต้องกังวล พวกเราจะไม่บีบคุณให้ถึงทางตันเพราะการกระจายสินค้ากรอกค่ะ"
เมื่อพูดเช่นนี้ เธอยิ้มเล็กน้อย และพูดต่อ:"ถ้าคุณทำตามกลยุทธ์การจัดจำหน่ายของแบรนด์ของคุณ อัตราส่วนของปริมาณการจำหน่ายทั่วไปของรุ่นยอดนิยม จะเริ่มที่หนึ่งต่อหนึ่งหรือสูงกว่านั้นอีกสินะ?"
ซ่งหวั่นถิงเปลี่ยนเรื่องทันที และพูดว่า:"แน่นอนว่า คุณไม่ยอมรับก็ได้ นโยบายการจัดจำหน่ายของเราเหมือนกับของคุณ เราสนับสนุนการแจกจ่ายโดยสมัครใจ ไม่ใช่การแจกจ่ายแบบบังคับ"
ในที่สุด เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ก็เข้าใจดีว่า การทำร้ายร่างกายและหัวใจเป็นยังไงแล้ว
อะไรคือความแตกต่างระหว่างการบังคับให้ผู้อื่นแจกจ่ายสินค้า และบอกว่าเป็นการกระจายโดยสมัครใจ?
แต่พอคิดดูอีกที แบรนด์ของตัวเองก็ทำวิธีนี้เช่นกันไม่ใช่เหรอ?
เมื่อคิดถึงนี้ เขาก็ทำได้เพียงถอนใจบอกว่า เขาทำตัวเอง
และแม้ว่าหัวใจของเขาจะเจ็บปวดอย่างมาก แต่เมื่อนึกถึงยาอายุวัฒนะ ก็ตัดสินใจได้ในทันที กัดฟันพูดว่า:"โอเค…...ผมยอมรับ!"

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...