ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3852

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ ผู้ซึ่งถูกบีบบังคับจนทำอะไรไม่ถูก ในที่สุดก็ยอมรับเงื่อนไขของซ่งหวั่นถิง

หลังจากที่เขาจ่ายเงินสดจำนวนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ไปอย่างเหงื่อตก เขาก็เซ็นสัญญาผ่อนชำระกับงานประมูล

ตั้งแต่ครึ่งหลังของปีนี้ไปอีกสิบปี เขาจะจ่ายเงินจำนวนสองพันแปดร้อยล้านดอลลาร์ให้กับงานประมูลในทุกปี

จากนั้น เขาก็ถามซ่งหวั่นถิงด้วยใบหน้าขมขื่น "คุณหนูซ่ง เงินสามหมื่นหกพันล้านดอลลาร์ของฉันจะถูกแบ่งสินค้าอะไรมาให้?"

ซ่งหวั่นถิงยิ้มน้อยๆและเอ่ยปากว่า “สินค้าสำหรับเงินสามหมื่นหกพันล้านของคุณ ต้องขอให้แขกวีไอพีของเราคุณล่ายชิงหวา สร้างสินค้าเหล่านี้ให้คุณกับมือ"

พูดจบ เธอก็มองไปที่ล่ายชิงหวาและพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆว่า "คุณล่าย พวกเราได้เตรียมปากกา หมึก กระดาษ และหินฝนหมึกเอาไว้ในงานแล้ว คุณได้โปรดช่วยทิ้งอักษรหมึกให้หมายเลข 016สักหน่อย"

ล่ายชิงหวาตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มน้อยๆและพูดว่า "เรื่องอักษรฉันกลับพอมีความรู้อยู่บ้าง เพียงแต่ไม่ทราบว่าคุณหนูซ่งอยากให้ฉันเขียนอะไรถึงสุภาพบุรุษท่านนี้?”

ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยรอยยิ้ม "ต้องรบกวนคุณช่วยเขียนตัวอักษรใหญ่สี่ตัวให้หมายเลข 016 ว่า การค้าสุจริต!"

ทันใดนั้น ทั้งงานก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์สีหน้าแดงก่ำ เขาอยากจะตะโกนออกไปเถียงเธอ แต่เมื่อคำพูดมาถึงปากก็ต้องยอมแพ้ลงอีกครั้ง

เขาทำได้แค่ไม่พอใจ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงคนเดียวว่า "เห็นอยู่ชัดๆว่าคนพวกนั้นยอมให้จัดจำหน่ายโดยสมัครใจ...”

จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงเหมือนผู้หญิงขี้บ่น

ในเวลานี้ ล่ายชิงหวายืนขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ในเมื่อคุณหนูซ่งพูดอย่างนี้ อย่างนั้นฉันคงได้แต่ต้องแสดงฝีมือและเขียนภาพให้กับสุภาพบุรุษท่านนี้แล้ว!"

จากนั้น เจ้าหน้าที่ก็นำปากกา หมึก กระดาษ และหินหมึกที่เตรียมไว้ยกขึ้นมา

ล่ายชิงหวาซึ่งมีอายุมากกว่า 100 ปี ได้เขียนตัวละครที่แข็งแกร่งสี่ตัวลงบนกระดาษซวนจื่อด้วยตนเอง : การค้าสุจริต!