ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3852
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ ผู้ซึ่งถูกบีบบังคับจนทำอะไรไม่ถูก ในที่สุดก็ยอมรับเงื่อนไขของซ่งหวั่นถิง
หลังจากที่เขาจ่ายเงินสดจำนวนแปดหมื่นล้านดอลลาร์ไปอย่างเหงื่อตก เขาก็เซ็นสัญญาผ่อนชำระกับงานประมูล
ตั้งแต่ครึ่งหลังของปีนี้ไปอีกสิบปี เขาจะจ่ายเงินจำนวนสองพันแปดร้อยล้านดอลลาร์ให้กับงานประมูลในทุกปี
จากนั้น เขาก็ถามซ่งหวั่นถิงด้วยใบหน้าขมขื่น "คุณหนูซ่ง เงินสามหมื่นหกพันล้านดอลลาร์ของฉันจะถูกแบ่งสินค้าอะไรมาให้?"
ซ่งหวั่นถิงยิ้มน้อยๆและเอ่ยปากว่า “สินค้าสำหรับเงินสามหมื่นหกพันล้านของคุณ ต้องขอให้แขกวีไอพีของเราคุณล่ายชิงหวา สร้างสินค้าเหล่านี้ให้คุณกับมือ"
พูดจบ เธอก็มองไปที่ล่ายชิงหวาและพูดด้วยรอยยิ้มน้อยๆว่า "คุณล่าย พวกเราได้เตรียมปากกา หมึก กระดาษ และหินฝนหมึกเอาไว้ในงานแล้ว คุณได้โปรดช่วยทิ้งอักษรหมึกให้หมายเลข 016สักหน่อย"
ล่ายชิงหวาตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มน้อยๆและพูดว่า "เรื่องอักษรฉันกลับพอมีความรู้อยู่บ้าง เพียงแต่ไม่ทราบว่าคุณหนูซ่งอยากให้ฉันเขียนอะไรถึงสุภาพบุรุษท่านนี้?”
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยรอยยิ้ม "ต้องรบกวนคุณช่วยเขียนตัวอักษรใหญ่สี่ตัวให้หมายเลข 016 ว่า การค้าสุจริต!"
ทันใดนั้น ทั้งงานก็ระเบิดเสียงหัวเราะ
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์สีหน้าแดงก่ำ เขาอยากจะตะโกนออกไปเถียงเธอ แต่เมื่อคำพูดมาถึงปากก็ต้องยอมแพ้ลงอีกครั้ง
เขาทำได้แค่ไม่พอใจ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ได้ยินเพียงคนเดียวว่า "เห็นอยู่ชัดๆว่าคนพวกนั้นยอมให้จัดจำหน่ายโดยสมัครใจ...”
จากนั้นเขาก็ก้มศีรษะลงเหมือนผู้หญิงขี้บ่น
ในเวลานี้ ล่ายชิงหวายืนขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ในเมื่อคุณหนูซ่งพูดอย่างนี้ อย่างนั้นฉันคงได้แต่ต้องแสดงฝีมือและเขียนภาพให้กับสุภาพบุรุษท่านนี้แล้ว!"
จากนั้น เจ้าหน้าที่ก็นำปากกา หมึก กระดาษ และหินหมึกที่เตรียมไว้ยกขึ้นมา
ล่ายชิงหวาซึ่งมีอายุมากกว่า 100 ปี ได้เขียนตัวละครที่แข็งแกร่งสี่ตัวลงบนกระดาษซวนจื่อด้วยตนเอง : การค้าสุจริต!
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์รู้สึกตื่นเต้นมากจนลุกขึ้นยืนและเตรียมพร้อมที่จะก้าวขึ้นไปบนเวที ในขณะที่ผู้ร่วมประมูลคนอื่นๆต่างก็ดูเหมือนจะผิดหวังอยู่บ้าง
จากนั้น เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ก็ได้รับเชิญจากซ่งหวั่นถิงให้ขึ้นไปบนเวที
จากนั้น เจ้าหน้าที่ก็ยื่นยาอายุวัฒนะให้เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ด้วยตนเอง
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น
ผู้เข้าร่วมการประมูลรายอื่นๆ ที่อยู่ด้านล่างเวทีล้วนจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา
คืนนี้ทุกคนได้เห็นผลลัพธ์หนึ่งในสี่ของยาอายุวัฒนะแล้ว อีกทั้งยังได้เห็นผลของยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดแล้วด้วย แต่หนึ่งเดียวที่ยังไม่เห็นก็คือผลของยาอายุวัฒนะทั้งเม็ด
ทุกคนล้วนอยากจะเปิดหูเปิดตาดูว่ายาอายุวัฒนะทั้งเม็ดนั้นที่แท้แล้วมีความน่าอัศจรรย์เพียงใด
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...