ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3853
เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์มีอายุเจ็ดสิบกว่าปีแล้ว แม้ว่าเขาจะได้รับฉายาเป็นเจ้าพ่อแฟชั่นและเจ้าพ่อแห่งความหรูหรา แต่กาลเวลาก็ยังคงทิ้งรอยลึกเอาไว้บนใบหน้าของเขา
ผมสีน้ำตาลเข้มแต่เดิมของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวไปแล้วมากกว่าครึ่ง ใบหน้าและรอบดวงตาของเขาเต็มไปด้วยรอยย่นลึก เปลือกตาของเขาเริ่มจมลึกลงไปเรื่อยๆ แก้มของเขาเริ่มย่อนคล้อยลงมาเป็นร่องลึกสองเส้นที่เห็นได้อย่างชัดเจน และพูดได้อย่างไม่เว่อร์เกินไปว่ามันถึงขึ้นเดียวกับสุนัขในการ์ตูนเรื่องทอมกับเจอร์รี่แล้ว
บวกกับการรักษามะเร็งถึงสองครั้ง ทำให้เขานั้นยิ่งดูอ่อนแอกว่าคนรุ่นเดียวกันไปอีกหลายส่วน
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขากินยาอายุวัฒนะเข้าไป ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นทันที
ผมของเขาค่อยๆ เปลี่ยนจากสีขาวดอกเลาไปเป็นสีน้ำตาลดำขลับ รอยย่นบนใบหน้าของเขาก็เริ่มตึงขึ้นอย่างรวดเร็ว แม้แต่แก้มทั้งสองข้างที่หย่อนคล้อยของเขาก็ราวดูจะหลุดพ้นจากแรงโน้มถ่วงและฟื้นฟูกลับไปกลมอิ่มเปล่งปลั่งอย่างรวดเร็ว
ชายชราที่อยู่ในวัยเจ็ดสิบเมื่อครู่นี้ แค่พริบตาก็ได้กลายไปเป็นชายในวัยห้าสิบ
สิ่งนี้ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนอิจฉาขึ้นมาในทันที
ส่วนเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ที่ตอนนี้มองไม่เห็นตัวเอง แต่เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
ความรู้สึกนี้เหมือนตอนที่ยังเยาว์วัย หลังจากที่ออกกำลังเหนื่อยๆมาทั้งวัน พอกลับถึงบ้านและนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงสักพัก จู่ๆก็กลับมามีพลังงานเหลือเฟือเหมือนตอนก่อนจะออกไปข้างนอกยามเช้า
ประสบการณ์แบบนี้ช่างวิเศษอย่างยิ่ง จนเขาแทบจะตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น!
และในเวลานี้เองที่เอง เบอร์นาร์ด อาร์โนลต์ก็มีน้ำตานองเต็มใบหน้า
คืนนี้สำหรับเขาแล้ว เป็นวันที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตของเขา
เริ่มจากความหวังในตอนแรกเริ่ม สู่ความสิ้นหวังในภายหลัง เปลวไฟแห่งความหวังที่ถูกจุดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าล้วนดับลงด้วยความสิ้นหวังครั้งแล้วครั้งเล่า
แม้แต่ในขั้นสุดท้ายก็เกือบจะพังทลายลงด้วยเงินสามหมื่นหกพันล้านดอลลาร์สหรัฐสำหรับการจัดจำหน่ายมา
ในขณะนี้ เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในร่างกายของตน และอดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา
หากคุณต้องการรอยาอายุวัฒนะเม็ดต่อไป อย่างน้อยๆก็ต้องรอจนกว่าจะถึงการประมูลครั้งที่สองในปีหน้า
ในเวลานี้ ซ่งหวั่นถิงก็เอ่ยปากขึ้น "ขอบคุณสำหรับความสนับสนุนของทุกคนในงานนี้ การประมูลในคืนนี้ได้สิ้นสุดรายการประมูลลงทั้งหมดแล้ว ขอแสดงความยินดีกับผู้ประมูลทั้งห้าที่ประมูลยาอายุวัฒนะไปได้สำเร็จ พร้อมกันนี้ เรายังหวังว่าผู้ประมูลที่ไม่ประสบความสำเร็จในการประมูลครั้งนี้จะยังไม่ย่อท้อ เพราะหากไม่มีอะไรเหนือความคาดหมายเกินขึ้นล่ะก็ เราจะจัดการประมูลยาอายุวัฒนะต่อไปในปีหน้า "
คนในงานเมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของหลายคนก็ยิ่งสิ้นหวังมากขึ้นไปอีก
นั่นเพราะ เมื่อผลลัพธ์ของยาอายุวัฒนะแพร่กระจายออกไปในสังคมชนชั้นสูง มหาเศรษฐีระดับท็อปจำนวนมากก็จะหลั่งไหลเข้าสู่การประมูลในปีหน้า
ถึงตอนนั้น หากผู้จัดงานไม่ขยายโควตา เกรงว่ากว่าครึ่งหนึ่งของคนสองร้อยคนที่เข้าร่วมการประมูลในคืนนี้ก็แทบจะไม่มีโอกาสเข้าร่วมการประมูลในปีหน้าด้วยซ้ำ
เมื่อหลายคนคิดมาถึงจุดนี้ อารมณ์ของพวกเขาก็ดิ่งลงไปที่หุบเขาทันที
เมื่อเห็นสีหน้าเศร้าโศกของใครหลายคน ซ่งหวั่นถิงเลยเสริมขึ้นว่า “นอกจากนั้น ยังมีข่าวดีอีกเรื่องมาบอกทุกท่าน”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...