ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3861

เมื่อเวลาผ่านไป เฟ่ยเข่อซินก็ได้กลายเป็นเป้าหมายสาธารณะของตระกูลนี้ไปนานแล้ว

อย่างไรก็ตาม ตอนที่คุณท่านเฟ่ยยังอยู่ ทุกคนล้วนเก็บซ่อนความไม่พอใจนี้ลงลึกในก้นบึ้งของหัวใจได้ แต่เมื่อคุณท่านเฟ่ยสูญเสียอำนาจไป พันธนาการความไม่พอใจในใจเพียงหนึ่งเดียวของทุกคนก็สลายไป

เฟ่ยซานไห่เองก็รู้สึกว่า เฟ่ยเข่อซินจะต้องเป็นปัญหาใหญ่ในอนาคต

คุณท่านเฟ่ยอยู่ได้อีกไม่นาน แต่เฟ่ยเข่อซินเพิ่งจะอายุยี่สิบกว่าเท่านั้น

นอกจากนี้ ตอนนี้เธอเป็นคนเดียวในตระกูลเฟ่ยที่อยู่ข้างกายคุณท่ายเฟ่ย

หากคุณท่านเฟ่ยหมดกำลังใจ จากนั้นก็ทิ้งพินัยกรรมมอบตระกูลเฟ่ยให้เธอเป็นผู้สืบทอดขึ้นมา อย่างนั้นก็เป็นเรื่องยุ่งยากจริงๆแล้ว

นั่นเพราะถึงแม้เฟ่ยซานไห่จะประสบความสำเร็จในการเป็นประธานคณะกรรมการผ่านการใช้แผนฉุกเฉินสูงสุด แต่ก็มีเพียงการใช้วิธีทางกฎหมายที่ถูกต้องและเหมาะสมเท่านั้นเขาถึงจะได้มาซึ่งอำนาจในการควบคุมตระกูลเฟ่ย

ตราบใดที่คุณท่านเฟ่ยยังมีชีวิตอยู่ หุ้นและทรัพย์สินก็จะยังคงอยู่ใต้ชื่อของเขา

หากชายชราต้องการมอบหุ้นและทรัพย์สินเหล่านี้ให้กับเฟ่ยเข่อซิน อย่างนั้นเฟ่ยเข่อซินก็จะเป็นผู้สืบทอดที่สมเหตุสมผลและถูกต้องตามกฎหมาย

หากเฟ่ยเข่อซินนำพินัยกรรมกลับมาจริงๆ ถึงตอนนั้นตนเองก็จะถูกเล่นงานแล้ว

ดังนั้น เฟ่ยซานไห่ที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พยักหน้าและกล่าวว่า "หาพวกเขาให้เจอ จากนั้นก็จัดการพวกเขาทั้งหมด! นำยอดฝีมือไปหลายคนหน่อย รวมถึงหยวนจื่อซูนั่นก็อย่าเว้นเอาไว้!"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฟ่ยซานไห่ก็มองไปที่ลูกชายของเขาเฟ่ยเสวปิง จากนั้นก็เอ่ยกำชับ "เสวปิง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้ติดตามตระกูลน้องหกอย่างใกล้ชิด จำกัดไม่ให้พวกเขาออกไปนอกประเทศ หากวันไหนเข่อซินยัยนั่นกลับมาแล้วจริงๆ เราก็ยังมีวิธีรับมือฉุกเฉินเพิ่มขึ้นอีกทาง!"

ในขณะนี้ ณ โรงแรมป๋ายจินฮ่านกง

การประมูลสิ้นสุดลงแล้ว แต่เย่เฉินกลับยังไม่ได้จากไปในทันที

เดิมทีเขาเตรียมยาอายุวัฒนะทั้งเม็ดเอาไว้สำหรับแขกวีไอพีทั้งสามคนในคืนนี้ ครึ่งเม็ดมอบให้คุณปู่เย่โจงฉวน และอีกครึ่งหนึ่งถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เขาเตรียมจะมอบมันให้กับท่านล่าย ล่ายชิงหวาและควีนแห่งยุโรปเหนือหลังการประชุม

ทั้งสามคนเองก็ต้องการลุกขึ้นยืนเช่นกัน แต่เย่เฉินรีบพูด “ทั้งสามท่านโปรดนั่งลงเถอะครับ ไวน์แก้วนี้เป็นการแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสจากผู้เยาว์ ทุกท่านอย่าได้เกรงใจ”

ล่ายชิงหวารีบพูด “คุณชายเย่ กระผมคือดวงชะตาหม่าง…”

ทันทีที่เย่เฉินก็รู้ทันทีว่าเขาคิดจะพูดเคลื่อนดวงชะตาเกิดอีกครั้งก็รีบขัดจังหวะเขาและเอ่ยว่า “ท่านล่าย เรื่องดวงชะตาเกิดนั้นพวกเราไม่พูดกันบนโต๊ะอาหารนี้ ต่อให้ผมไม่รู้จักคุณ หากเจอบนรถเมล์ก็ยังต้องลุกขึ้นให้คุณนั่งอยู่ดีครับ ตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจผมขนาดนี้”

เย่โจงฉวนที่นานๆถึงจะได้รับการแสดงความเคารพจากเย่เฉินเห็นดังนั้นจึงรีบกล่อมล่ายชิงหวา “ท่านล่าย คุณแค่นั่งลงเถอะ อย่าได้ทำให้เฉินเอ๋อลำบากใจเลย"

ล่ายชิงหวาถึงค่อยพยักหน้า และประสานมือเอ่ยว่า “คุณชายเย่ อย่างนั้นผมได้แต่ต้องเสียมารยาทแล้ว!”

เย่เฉินยิ้มน้อยๆและมองดูควีนเฒ่าข้างๆตน ตอนนี้ควีนเฒ่ายิ่งประหม่ามากขึ้นไปอีก เธอรู้สึกว่าเธอจะนั่งก็ไม่ได้ยืนก็ไม่ถูก ขาของเธอออกแรงเล็กน้อย ก้นอยู่ห่างจากเก้าอี้เพียงเล็กน้อย ลักษณะกึ่งยืนครึ่งนั่งดูซึ่งทำให้เธอดูแก่ขึ้นไปอีก

เย่เฉินรีบพูด “ท่านผู้หญิงอีเลียด คุณเองก็ไม่ต้องเกรงใจขนาดนี้ รีบนั่งลงเถอะครับ”