ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3862

จากนั้นควีนเฒ่าก็กลับไปนั่งบนเก้าอี้ของเธอและกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณคุณเย่สำหรับคำเชิญพิเศษนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงจะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้”

เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ผมเห็นคุณเองก็แข่งขันประมูลไปหลายรอบในตอนแรก รู้สึกอย่างไร?”

ควีนเฒ่าพูดอย่างอึดอัด "นั่นเป็นเพราะฉันประเมินความสามารถตัวเองสูงไป...เดิมฉันคิดว่าหากทุ่มเทสมบัติทั้งหมดที่มี บางทีก็อาจจะสามารถประมูลยาอายุวัฒนะชุดแรกมาได้ คิดไม่ถึงว่าชุดแรกจะมีราคาสูงถึงสองพันล้านดอลลาร์ นี่มากกว่าความมั่งคั่งของตระกูลอีเลียดเราทั้งหมดไปแล้ว... "

เย่เฉินยิ้มน้อยๆและกล่าวว่า “อันที่จริงที่ผมเชิญคุณมาเป็นแขกวีไอพี ก็แค่หวังว่าคุณจะมาคอยสนับสนุนผมในงาน การที่คุณไปประมูลด้วยตัวเอง นี่ถือเป็นการลดตัวคุณไปอยู่บ้างแล้ว”

ควีนเฒ่าหัวเราะสองที ในใจกลัวคิดว่า “ลดตัวแล้วจะถือเป็นอย่างไรกัน หากฉันสามารถประมูลยาอายุวัฒนะชุดแรกมาได้ ต่อให้ล้มละลายฉันก็ยินดี"

ต่อให้คิดแบบนั้นแต่ไหนเลยเธอจะพูดออกมาได้ เธอได้แต่พูดด้วยใบหน้าถ่อมตนว่า “คุณเย่พูดถูก เป็นฉันที่หุนหันไปเล็กน้อย”

เย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้หมายความว่าคุณหุนหัน ผมหมายความว่าคุณไม่จำเป็นต้องไปแข่งขันกับพวกเขา นั่นเพราะคุณเป็นแขกวีไอพีไม่ว่าคุณจะมีทรัพย์สินมากกว่าพวกเขาหรือไม่ก็ตาม แต่ตำแหน่งของคุณในที่นี้ของผมก็ล้วนสูงกว่าคนสองร้อยกว่าคนนั้น"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดความรู้สึกต่ำต้อยในใจของควีนเฒ่าก็คลายลงไปบ้างแล้ว

แม้ว่าความแข็งแกร่งของตนจะต่ำต้อย แต่ในเมื่อเย่เฉินไว้หน้าเธอมากขนาดนี้ อย่างนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอนั่งหลังตรงอย่างเชิดหน้าชูตาได้แล้ว

ในความเป็นจริง แม้ว่าเธอจะล้มเหลวในการประมูลยาอายุวัฒนะในการประมูลคืนนี้ แต่การปรากฏตัวของเธอในฐานะแขกวีไอพีก็ทำให้เธอรู้สึกมีหน้ามีตาอย่างยิ่ง