ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3862
จากนั้นควีนเฒ่าก็กลับไปนั่งบนเก้าอี้ของเธอและกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบคุณคุณเย่สำหรับคำเชิญพิเศษนี้ ไม่อย่างนั้นฉันคงจะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลครั้งนี้”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า “ผมเห็นคุณเองก็แข่งขันประมูลไปหลายรอบในตอนแรก รู้สึกอย่างไร?”
ควีนเฒ่าพูดอย่างอึดอัด "นั่นเป็นเพราะฉันประเมินความสามารถตัวเองสูงไป...เดิมฉันคิดว่าหากทุ่มเทสมบัติทั้งหมดที่มี บางทีก็อาจจะสามารถประมูลยาอายุวัฒนะชุดแรกมาได้ คิดไม่ถึงว่าชุดแรกจะมีราคาสูงถึงสองพันล้านดอลลาร์ นี่มากกว่าความมั่งคั่งของตระกูลอีเลียดเราทั้งหมดไปแล้ว... "
เย่เฉินยิ้มน้อยๆและกล่าวว่า “อันที่จริงที่ผมเชิญคุณมาเป็นแขกวีไอพี ก็แค่หวังว่าคุณจะมาคอยสนับสนุนผมในงาน การที่คุณไปประมูลด้วยตัวเอง นี่ถือเป็นการลดตัวคุณไปอยู่บ้างแล้ว”
ควีนเฒ่าหัวเราะสองที ในใจกลัวคิดว่า “ลดตัวแล้วจะถือเป็นอย่างไรกัน หากฉันสามารถประมูลยาอายุวัฒนะชุดแรกมาได้ ต่อให้ล้มละลายฉันก็ยินดี"
ต่อให้คิดแบบนั้นแต่ไหนเลยเธอจะพูดออกมาได้ เธอได้แต่พูดด้วยใบหน้าถ่อมตนว่า “คุณเย่พูดถูก เป็นฉันที่หุนหันไปเล็กน้อย”
เย่เฉินส่ายหัวและพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้หมายความว่าคุณหุนหัน ผมหมายความว่าคุณไม่จำเป็นต้องไปแข่งขันกับพวกเขา นั่นเพราะคุณเป็นแขกวีไอพีไม่ว่าคุณจะมีทรัพย์สินมากกว่าพวกเขาหรือไม่ก็ตาม แต่ตำแหน่งของคุณในที่นี้ของผมก็ล้วนสูงกว่าคนสองร้อยกว่าคนนั้น"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดความรู้สึกต่ำต้อยในใจของควีนเฒ่าก็คลายลงไปบ้างแล้ว
แม้ว่าความแข็งแกร่งของตนจะต่ำต้อย แต่ในเมื่อเย่เฉินไว้หน้าเธอมากขนาดนี้ อย่างนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอนั่งหลังตรงอย่างเชิดหน้าชูตาได้แล้ว
ในความเป็นจริง แม้ว่าเธอจะล้มเหลวในการประมูลยาอายุวัฒนะในการประมูลคืนนี้ แต่การปรากฏตัวของเธอในฐานะแขกวีไอพีก็ทำให้เธอรู้สึกมีหน้ามีตาอย่างยิ่ง
หลังจากนั้น เขาก็มองไปที่ควีนเฒ่า และมองไปที่ล่ายชิงฮวาอีกครั้ง จากนั้นก็พูดอย่างจริงจังว่า “อ้อใช่ ครั้งนี้ผู้อาวุโสทั้งสองเดินทางมาจากแดนไกลอย่างยุโรปและอเมริกา ทำให้ผู้เยาว์รู้สึกซาบซึ้งอย่างมากจริงๆ ดังนั้นผู้เยาว์จึงเตรียมสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ไว้ให้ทั้งสองท่าน ทั้งสองท่านอย่าได้รังเกียจ”
พูดจบ เย่เฉินก็หยิบกล่องไม้จันทน์สีแดงสองกล่องออกจากกระเป๋าของเขาและส่งให้ล่ายชิงหวาและควีนเฒ่าตามลำดับ
ดูเหมือนทั้งคู่จะเดาออกว่าเป็นไปได้อย่างยิ่งที่ในกล่องจะมียาอายุวัฒนะอยู่ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอยู่บ้างในทันที
แม้แต่ล่ายชิงฮวาชายชราผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายร้อยปีก็ยังยากที่จะควบคุมตนเองเอาไว้เช่นกัน
ในเวลานี้เองเย่เฉินก็เอ่ยขึ้น “ในกล่องไม้สองกล่องนี้ แบ่งออกเป็นหนึ่งในสี่ของเม็ดยาอายุวัฒนะ ถือเป็นน้ำใจเล็กน้อยแก่ท่านผู้อาวุโสทั้งสอง ถือเป็นของติดไม้ติดมือสองชิ้นเท่านั้น ทั้งสองท่านอย่าได้หัวเราะเยาะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...