ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3865
ในเวลานี้ อานโฉงชิวกำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องพักของโรงแรม ในมือถือยันต์ขลังที่เย่เฉินเป็นคนทำขึ้นเองเอาไว้อยู่ จากนั้นก็มองไปที่ฉากยามค่ำคืนของจินหลิงนอกหน้าต่างและรู้สึกเศร้าใจ
การมาครั้งนี้ ไม่ได้ยาอายุวัฒนะกลับไปด้วย นี่ถือเป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่งของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ก่อนที่เขาจะเข้าร่วมการประมูล เขาได้ลงทะเบียนโดยใช้ตัวตนของ "ฮั่วหย่วนเจิง" ผู้จัดงานประมูลได้ผูกเอาใบหน้าของเขาเข้าไว้กับตัวตนของ "ฮั่วหย่วนเจิง" อย่างแน่นหนา อีกทั้งยังถูกลิดรอนสิทธิ์ในการเข้าร่วมการประมูลยาอายุวัฒนะในปีหน้าอีกด้วย
แม้ว่าปีหน้าเขาจะกลับมาด้วยตัวตนอื่น แต่ใบหน้านี้ก็ไม่มีทางที่ผู้จัดงานจะไม่จดจำเอาไว้
กล่าวคือ จากนี้ไปเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการประมูลอีกในอนาคต
หากในอีกไม่กี่ปี เขากำลังจะตายและต้องการยาอายุวัฒนะเพื่อต่อชีวิตเช่นกันขึ้นมา เขาก็ไม่มีทางมาเข้าร่วมการประมูลด้วยตนเองได้ ซึ่งนี่หมายความว่าไม่ว่ามีเงินจำนวนมากเท่าใดก็ไม่มีโอกาสได้รับยาอายุวัฒนะ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็แทบอยากจะไปหาซ่งหวั่นถิงของซ่งซื่อกรุ๊ปคนนั้นอย่างยิ่ง และร้องขอต่อหน้าเธอให้เธอช่วยบอกต่อแก่เจ้าของยาอายุวัฒนะสักครั้ง
แต่เมื่อคิดว่าตนได้เสนอเงินสดมูลค่าสามแสนเจ็ดหมื่นล้านดอลลาร์ไปในงาน แต่เจ้าของยาอายุวัฒนะกลับยังคงไม่หวั่นไหว เขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะหาเรื่องมาดูหมิ่นตนเองลง
หลังจากครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน เขาก็ตัดสินใจเริ่มต้นจากเย่โจงฉวนเพื่อหาช่องว่าง
ท้ายที่สุดแล้ว ในครั้งนี้ตระกูลเย่ก็เป็นหนึ่งในผู้จัดงานประมูลยาอายุวัฒนะ อีกทั้งคุณท่านเย่ก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมในฐานะแขกวีไอพีและยังได้รับยาอายุวัฒนะครึ่งเม็ดต่อหน้าทุกคน ดังนั้นเขาจึงน่าจะคุ้นเคยกับเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังยาอายุวัฒนะอย่างยิ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลอานและตระกูลเย่เองก็เคยเกี่ยวดองกัน หากเย่โจงฉวนยังเห็นแก่ความสัมพันธ์ครั้งเก่าอยู่บ้างและช่วยพูดจากับเจ้าของยาอายุวัฒนะหน่อยก็ถือว่าเป็นประโยชน์
ดังนั้นเขาจึงพูดกับผู้ติดตามของเขาทันทีว่า "ไปถามข้อมูลติดต่อของเย่โจงฉวนมาทันที!"
สำหรับคนทั่วไปโดย หากคิดจะหาข้อมูลติดต่อของมหาเศรษฐีระดับท็อปอย่างเย่โจงฉวนก็คงจะเป็นเรื่องยากอย่างยิ่ง
อย่างไรก็ตาม สำหรับอานโฉงชิว การหาข้อมูลติดต่อของเย่โจงฉวนไม่ใช่เรื่องยากอะไร
ในไม่ช้าเขาก็ได้หมายเลขโทรศัพท์มือถือของเย่โจงฉวน
จากนั้นเขาก็เปิดลำโพงและถามว่า "คุณเป็นใครกัน"
อานโฉงชิวกล่าวอย่างนอบน้อม "ลุงเย่ ผมคืออานโฉงชิว อานเฉิงซีเป็นน้องสาวของผม"
"อา?" เย่โจงฉวนแสร้งทำเป็นประหลาดใจและถามว่า "นาย...นายเป็นพี่ชายของเฉิงซี?"
"ใช่ครับ" อานเฉิงซีรีบพูดขึ้น "พวกเรามีกันห้าพี่น้อง ผมเป็นคนที่สอง"
เย่โจงฉวนกระจ่างในทันใด "ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง...แล้วนายมีเบอร์โทรศัพท์ของฉันได้ยังไง?"
อานโฉงชิวเอ่ยอธิบาย "ฉันเป็นคนขอให้คนไปหาเบอร์โทรศัพท์ของคุณ จากนั้นก็โทรหาคุณ หากเป็นการละลาบละล้วงได้โปรดอย่าถือโทษผมเลยนะครับ”
"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร" เย่โจงฉวนถอนหายใจ "ยังไงเสียเฉิงซีก็เป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเย่เรา นายเป็นพี่ชายของเธอ อย่างนั้นก็คือญาติในตระกูลเย่ของเราเช่นกัน ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันมากนัก"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...