ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3868

อานโฉงชิวจำได้ว่าในตอนแรกนั้นเย่โจงฉวนคิดอยากจะรีบร่วมมือกับตระกูลอานมากขึ้นมาโดยตลอด แต่ทุกครั้งที่เขายื่นข้อเสนอที่ดีมาก็ถึงคุณท่านปฏิเสธไปโดยไม่ลังเล คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ตนเองที่เป็นตัวแทนตระกูลอานยื่นข้อเสนอออกไปให้เย่โจงฉวน แต่เย่โจงฉวนกลับไม่รับมัน

ขณะที่เขาคิดว่าเย่โจงฉวนกำลังทำกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับกับเขา และคิดจะเปลี่ยนวิธีพูดใหม่นั้นเอง เย่เฉินก็ส่งสัญญาณให้เย่โจงฉวน วางสายลง ดังนั้นเย่โจงฉวนจึงพูดกับอานโฉงชิวทันทีว่า "อานโฉงชิว ฉันมีธุระนิดหน่อย พวกเราค่อยคุยกันวันอื่นแล้วกันนะ"

พูดจบ เขาก็วางสายไปโดยไม่รอให้อานโฉงชิวตอบกลับ

อานโฉงชิวที่ปลายสายถึงกับทำอะไรไม่ถูกไปอยู่บ้าง

ดูเหมือนว่าคนที่วางสายอย่างหยาบคายใส่เขาแบบนี้ ยกเว้นคุณท่านแล้วยังไม่เคยมีใครอีก

ขณะที่เขากำลังโกรธและลังเลตัดสินใจไม่ถูกอยู่บ้างในเวลาเดียวกันนั้น เย่โจงฉวนที่อยู่อีกด้านหนึ่งก็เก็บโทรศัพท์มือถือของเขากลับเข้าไปในกระเป๋าและพูดกับเย่เฉินว่า “ตระกูลอานช่างหยิ่งยโสจนเคยตัวแล้วจริงๆ ก่อนหน้านี้ก็ถือว่าฉันเป็นญาติเกี่ยวดองจนๆและรหลีกเลี่ยงอย่างรังเกียจ มาตอนนี้ขอให้ฉันช่วยเหลือ แต่ในกระดูกก็ยังคงยิ่งยโสไม่เปลี่ยนแปลง”

เย่เฉินเอ่ยเรียบๆ "น้าชายใหญ่ขงผมคนนี้ตะโกนในงานว่าต้องการซื้อยาอายุวัฒนะกลับไปด้วยเงินสามแสนเจ็ดหมื่นล้านดอลลาร์ นี่ก็พอเห็นได้แล้วว่าพวกเขาหยิ่งจริงๆ หยิ่งมากจนไม่สนใจกฎเกณฑ์ที่คนอื่นกำหนดอยู่ในสายตา คิดเพียงแค่ว่าตราบใดที่มีเงินมากเพียงพอ กฎเกณฑ์ใด ๆ ก็ล้วนสามารถเปลี่ยนแปลงสำหรับพวกเขา”

พูดถึงตรงนี้ เย่เฉินก็ยิ้มน้อยๆและพูดอย่างสบายๆ "ไม่เป็นไร ในเมื่อพวกเขายังคิดว่าตัวเองใจดีอยู่ อย่างนั้นก็ปล่อยพวกเขาไปเถอะ”

จากนั้นเย่เฉินก็เอ่ยอีกว่า “ใช่สิคุณปู่ อีกสองวันผมจะไปสหรัฐอเมริกาสักหน่อย อาจต้องใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนกว่าจะกลับมา ทางด้านเรื่องของตรุกูลแย่ จะต้องลำบากคุณช่วยจัดการกับสิ่งต่าง ๆ

เย่โจงฉวนถามด้วยความสงสัย “เฉินเอ๋อ ทำไมจู่ๆ นายถึงได้คิดไปสหรัฐอเมริกาล่ะ? คงไม่ใช่คิดจะไปดูตระกูลอานหรอกนะ?”

เย่เฉินส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "จะไปได้อย่างไร ผมแค่ไปอบรมเป็นเพื่อนชูหรัน"

เย่โจงฉวนพยักหน้าและพูดว่า "ได้ นายไม่ต้องกังวลเรื่องตระกูลเย่ สำหรับเรื่องน้าชายของนาย ยังไงฉันก็ไม่รีบไปหาเขาอยู่แล้ว ถ้าเขาคิดจะมาหาฉัน ฉันก็จะไม่เจอเขา"

และบังเอิญเช่นกันที่วันนี้เย่เฉินก็ไปซ่งซื่อกรุ๊ปในตอนเช้าตรู่ เขาต้องการพบกับซ่งหวั่นถิงสักหน่อยเพื่อพูดคุยกับเรื่องหลังการประมูล

เมื่อเธอมาที่ห้องทำงานของซ่งหวั่นถิง ซ่งหวั่นถิงก็ได้ยื่นเอกสารที่เตรียมไว้ให้เย่เฉินและพูดกับเขาว่า “อาจารย์เย่ ในการประมูลเมื่อวาน ในส่วนของการประมูลยาอายุวัฒนะ มีรายได้จากการประมูลสุทธิอยู่ที่ หนึ่งแสนสี่หมื่นแปดพันล้านดอลลาร์และยังมีอีกสองหมื่นแปดพันล้านดอลลาร์ซึ่งเป็นการผ่อนชำระของเบอร์นาร์ด อาร์โนลต์”

“ถัดมาคือยันต์ขลังที่คุณสร้างสี่อัน ซึ่งมีมูลค่าประมูลรวมห้าร้อยสามสิบล้านดอลลาร์”

"และอันสุดท้ายก็คือของสะสมของเราที่ถูกปล่อยออกไปซึ่งมีมูลค่ารวมสามร้อยหกสิบห้าล้านดอลลาร์"

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซ่งหวั่นถิงก็พูดอย่างอึกอักอยู่บ้าง “อาจารย์เย่ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ทรัพยากรของจี๋ชิ่งถังยังคงขาดแคลนอยู่บ้างในด้านงานศิลปะทั่วไป ของดีที่สุดที่หาได้พวกเราล้วนได้นำออกมาหมดแล้ว แต่เมื่อเทียบกับงานประมูลชั้นนำอย่างSotheby'sและChristie's ก็ยังมีช่องว่างอยู่ขนาดใหญ่ ดังนั้นมูลค่าการซื้อขายจึงไม่ถือสูงเท่าไหร่..."