ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3870
แม้ว่าเย่เฉินจะไม่ใช่คนจินหลิง แต่เขาก็ถือว่าจินหลิงเป็นบ้านเกิดหลังที่สองของเขามานานแล้ว
เขาอาศัยอยู่ที่จินหลิงมาเกือบ 20 ปีแล้ว ตอนนี้เขามีกำลังบ้างแล้ว และต้องการทำอะไรให้กับจินหลิงบ้างจริงๆ
โดยเฉพาะสำหรับเด็กกำพร้าในจินหลิงและเมืองโดยรอบ
สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและโรงเรียนการศึกษาต่อเนื่อง12 ปีเป็นความฝันที่เย่เฉินต้องการทำให้เป็นจริง
อันที่จริง เขามักจะนึกถึงชีวิตของตนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและเพื่อนตัวน้อยของเขาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเหล่านั้น
เขามักจะคิดถึงตัวเองในอดีต น้องสาวของเขาหลี่เสี่ยวเฟินซึ่งก่อนหน้านี้เคยอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พี่น้องที่ดีของเขาเห้าจื่อยังมีจ้าวโจ๋วเยว่ที่ทั้งน่าเศร้าและน่าโมโห รวมถึงเจี่ยงหมิงที่เดินหลงทางและถูกตนฆ่ากับมือ
ก่อนที่ถังซื่อไห่จะพบตัวเอง ทุกคนล้วนไม่ได้มีความโดดเด่นอะไร
ในหมู่พวกเขา เหตุผลที่ใหญ่ที่สุดก็คือ ทุกคนล้วนไม่เคยได้รับการศึกษาระดับอุดมศึกษาที่ดี
แน่นอนว่าเรื่องนี้ไม่โทษสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและไม่โทษถังซื่อไห่
ท้ายที่สุดแล้ว การที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสามารถให้ที่พักพิงแก่เด็กๆ เหล่านี้จากลมและฝน ให้พวกเขากินอิ่มตัวอุ่น ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงแล้ว ไม่มีสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าใดที่ยังคงจัดการให้เด็กเหล่านี้ไปเรียนที่วิทยาลัยเมื่อโตขึ้น
แม้ว่าถังซื่อไห่จะมีความสามารถในการจัดการ แต่เขาก็ทำงานทุกอย่างอย่างเงียบๆ ไม่กล้าทำให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าออกนอกหน้าจนเกินไป
เย่เฉินพยักหน้าและเอ่ยกำชับ "สถานที่นี้อาจอยู่ห่างไกลไปหน่อยได้ แต่พื้นที่ต้องใหญ่ สิ่งที่เราต้องการที่จะแก้ไขคือความยากลำบากในชีวิต การศึกษา และชีวิตประจำวัน ศิลปะการกีฬาของเด็กมากกว่า 10,000 คน นอกจากนี้ เรายังต้องแก้ปัญหาเรื่องที่พักและการใช้ชีวิตของคณาจารย์ที่เกี่ยวข้องได้ ดังนั้นพื้นที่ควรมีขนาดเท่ากับมหาวิทยาลัยที่มีคน 10,000 คนเป็นอย่างน้อย หรืออาจใหญ่กว่านั้น”
ซ่งหวั่นถิงรีบเอ่ย “อาจารย์เย่วางใจได้ ฉันจะหารือเรื่องนี้กับทางในเมืองอย่างละเอียด คุณต้องการทำบุญครั้งใหญ่เช่นนี้ ทางเมืองจะต้องสนับสนุนคุณอย่างยิ่งแน่”
เย่เฉินถอนหายใจ "ฉันหวังว่าการประมูลยาอายุวัฒนะในครั้งนี้จะช่วยให้ความนิยมและการพัฒนาเศรษฐกิจโดยรวมของจินหลิงในระดับนานาชาติเพิ่มขึ้นในระดับสูงได้ รอให้ตงเสวี่ยนกำหนดโครงการระดับไฮเอนด์เหล่านั้นเสร็จเมื่อไหร่ ถึงเวลานั้นเราจะเรียกคนรวยเหล่านี้กลับมาที่จินหลิง และปล่อยให้พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่ในการลงทุนและซื้ออสังหาริมทรัพย์ในจินหลิง ถึงตอนนั้นจินหลิงก็จะกลายเป็นที่นิยมโปรดปรานระดับนานาชาติ!"
ซ่งหวั่นถิงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "รอให้ความนิยมของยาอายุวัฒนะแพร่กระจายออกไป ถึงเวลานั้นเกรงว่าเหล่ามหาเศรษฐีทั่วโลกจะมาที่จินหลิงเพื่อลงทุนกันหมด..."
เย่เฉินกล่าวอย่างมั่นใจ “ไม่ต้องกังวล วันนั้นจะมาถึงในไม่ช้าแน่”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...