ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3873
ซ่งหวั่นถิงถามอีกว่า:"อาจารย์เย่ คุณไม่คิดที่จะให้โอกาสเขาอีกสักครั้งเลยเหรอคะ?"
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง:"ตอนนี้ยังไม่ได้คิด ดังนั้นเธอให้เขาตายใจ มาจากไหนก็รีบไสหัวกลับไปทางนั้น"
"ฉันเข้าใจแล้วค่ะอาจารย์เย่"ซ่งหวั่นถิงพยักหน้า และถามอีกครั้ง:"อาจารย์เย่ งั้นคุณจะไปพบเขาด้วยกันไหมคะ?"
เย่เฉินส่ายหัวและยิ้มพูดว่า:"ฉันคงไม่ไปพบ ขอบอกตามตรงเลยนะ ชื่อจริงของเขาไม่ใช่ฮั่วหย่วนเจิง แต่ชื่ออานโฉงชิว และเขายังเป็นน้าชายใหญ่ของฉันอีกด้วย แต่ว่าบางทีในการรับรู้ของเขา ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้ฉันอยู่หรือตายไปแล้ว ฉันจึงยังไม่ได้คิดที่จะพบเขา"
ซ่งหวั่นถิงตกใจกับคำพูดของเย่เฉินจนพูดไม่ออก หลังจากนั้นไม่นาน เธออุทานออกมาว่า:"อาจารย์เย่ เขา…... เขาเป็นน้าชายใหญ่ของคุณจริงๆ เหรอ? !"
"ใช่"เย่เฉินพยักหน้าและพูดว่า:"น้องชายแท้ๆ ของแม่ฉัน"
ซ่งหวั่นถิงยิ่งตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก และโพล่งออกมาว่า:"แล้ว…...ถ้าอย่างนั้น…...เมื่อวานคุณยังให้ฉันไล่เขาออกจากงาน……"
เย่เฉินพูดนิ่งๆ:"ตอนนั้นฉันยังไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของเขา และแม้ว่าฉันจะรู้ ในสถานการณ์แบบนั้นก็ต้องไล่เขาออกไปอยู่แล้ว"
หลังจากนิ่งไป เย่เฉินก็พูดอีกครั้ง:"ที่ฉันจัดงานประมูลนี้ ไม่ได้ทำเพื่อให้ญาติของฉันใช้เส้นสาย แต่เพื่อให้คนรวยระดับสูงเหล่านี้ ไม่สนตัวตนและภูมิหลัง ก็ต้องเสนอราคาประมูลยาอายุวัฒนะตามกฎของฉันซะดีๆ ไม่อนุญาตให้พวกเขาใช้เงินมาเหนือกว่ากฎของฉัน และหากฉันเปิดทางนี้ คุณสมบัติของทั้งเรื่องจะเปลี่ยนไป"
ซ่งหวั่นถิงพยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า:"ฉันเข้าใจแล้วค่ะอาจารย์เย่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันจะให้เลขาเชิญเขาไปที่ห้องรับรอง ฉันจะไปพบเขาที่ห้องรับรอง คุณอยู่รอที่นี่สักครู่นะคะ"
เย่เฉินลุกขึ้นยืน และพูดว่า:"ให้ฉันไปรอที่ห้องรับรองดีกว่า คุณเป็นประธานของซ่งซื่อกรุ๊ป เขามาหาคุณ แต่คุณกลับไม่เจอเขาที่ห้องทำงาน มันจะทำให้เขาคิดว่าห้องทำงานของคุณมีแขกคนสำคัญยิ่งกว่า และการประมูลเพิ่งจบลงเมื่อวาน เขาจะคิดเรื่องนี้ในใจอย่างแน่นอน"
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า:"อาจารย์เย่ คุณไปพักผ่อนที่ห้องข้างหลังฉันสิ"
ทันทีที่อานโฉงชิวเข้ามา ก็พูดอย่างนอบน้อมว่า:"สวัสดีครับ คุณซ่ง เราเจอกันอีกแล้ว"
ซ่งหวั่นถิงยิ้มอย่างสุภาพ ถือว่าเป็นคำทักทาย แล้วถามว่า:"คุณฮั่วมาหาฉันที่นี่ มีอะไรหรือเปล่าคะ?"
อานโฉงชิวรีบพูดว่า:"บอกตามตรง…...ก็ยังเป็นเรื่องของยาอายุวัฒนะ…... ในงานประมูลเมื่อวานนี้ ผมไม่มีสติพอจริงๆ ถึงสร้างปัญหาให้คุณซ่ง แต่ฉันอยากซื้อยาอายุวัฒนะจากใจจริง เลยอยากจะขอให้คุณซ่งช่วยอะไรหน่อย ช่วยผมถามเจ้าของยาอายุวัฒนะ ว่าเขาสามารถขายให้ผมเป็นการส่วนตัวได้ไหม และถ้าราคาที่ผมเรียกเมื่อวานยังไม่สูงพอ ผมสามารถเพิ่มได้อีก"
ซ่งหวั่นถิงส่ายหัวและพูดว่า:"ฉันขอโทษค่ะคุณฮั่ว อันที่จริง คนที่สั่งให้ไล่คุณออกเมื่อวานนี้ ก็คือเจ้าของยาอายุวัฒนะนั่นเอง เขาควบคุมทุกอย่างเบื้องหลังตลอดงานประมูล ฉันทำตามคำแนะนำของเขาทั้งหมด"
อายโฉงชิวถามด้วยความประหลาดใจ:"เมื่อวานเขาก็อยู่ในงานเหรอ? !"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...