ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3876
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:"หวั่นถิง เธอทำถูกต้องสุดแล้ว และควบคุมให้พอดีแล้ว ในสถานการณ์นี้ ห้ามเกรงใจเขาเด็ดขาด และห้ามแสดงปฏิกิริยาที่รุนแรงมากเกินไป แบบนี้พอดีแล้ว ระงับความมั่นใจของเขา หักเหลี่ยมเขา และอีกอย่างทำลายความหวังของเขาในการต่อสู้ไปโดยสิ้นเชิง"
ซ่งหวั่นถิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และพูดอย่างจริงจังว่า:"แค่คุณไม่มีความเห็นก็พอ……"
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย และพูดต่อ:"จริงสิหวั่นถิง ออกประกาศให้ทุกคนที่เข้าร่วมการประมูล เตือนไม่ให้ใครตามหาเจ้าของยาอายุวัฒนะโดยไม่ได้รับอนุญาต หากพบเจอ พวกเขาจะถูกยกเลิกสิทธิ์ในการเข้าร่วมงานประมูลอย่างถาวรเช่นกัน"
ซ่งหวั่นถิงพูดทันทีว่า:"ได้ค่ะอาจารย์เย่ ฉันจะให้คนแจ้งพวกเขาทีละคน"
เย่เฉินตอบอืม และพูดว่า:"การแจ้งทีละคนนั้นลำบากเกินไป ให้ช่างเทคนิคพัฒนาโปรแกรมอื่นอีกจะดีที่สุด โปรแกมก่อนหน้านี้ใช้สำหรับการลงทะเบียนโดยเฉพาะ และอีกโปรแกรมพัฒนาให้คนที่เคยเข้าร่วมงานประมูลยาอายุวัฒนะ ลงทะเบียนสำเร็จโดยเฉพาะ รวมถึงโปรแกรมของผู้สมัครที่มีภูมิหลังและความแข็งแกร่งทางเศรษฐกิจตรงตามข้อกำหนดเรา หากต่อไปพวกเรามีข่าวสำคัญอะไรที่จะเผยแพร่ สามารถแชร์ให้พวกเขาโดยตรงผ่านโปรแกรมนี้"
"โอเค!"ซ่งหวั่นถิงพูดโดยไม่ลังเล:"เรื่องนี้ฉันจะเริ่มจัดการวันนี้เลย"
พูดไป เธอรีบถามอีกครั้ง:"อาจารย์เย่ คุณยังมีข้อกำหนดด้านการใช้งานอื่นๆ สำหรับโปรแกรมนี้หรือไม่?"
เย่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็มีความคิดใหม่ขึ้นมา และพูดว่า:"ฉันอยากพัฒนาฟังก์ชันการประกาศภารกิจบนโปรแกรมนี้"
"การประกาศภารกิจ?"ซ่งหวั่นถิงรีบถามว่า:"คุณช่วยบอกฉันตรรกะโดยพื้นฐานคร่าวๆหน่อยได้ไหม?"
เย่เฉินพูดว่า:"ในฐานะเจ้าหน้าที่ ฉันสามารถใช้โปรแกรมนี้เพื่อประกาศภารกิจให้พวกเขาแต่ละคน แต่ละงานจะมีรางวัลที่เหมาะสม ใครก็ตามที่ทำภารกิจที่ฉันให้สำเร็จ ก็จะได้รับรางวัล"
เมื่อถึงนี้ เย่เฉินพูดต่อ:"คนเหล่านี้มีอยู่ทั่วโลก และแต่ละคนก็มีทรัพยากรและความเชี่ยวชาญของตัวเอง หากมีอะไรที่ต้องการความช่วยเหลือจากบุคคลเหล่านี้ในอนาคต ฉันสามารถเผยแพร่งานบนโปรแกรมนี้ได้โดยตรง ตัวอย่างเช่น หากฉันต้องการให้ใครตรวจสอบอะไรบางอย่าง ก็จะให้ชิ้นส่วนยาอายุวัฒนะร้อยชิ้นเป็นรางวัล และถึงตอนนั้นใครที่ช่วยฉันตรวจสอบให้ชัดเจนก่อน งั้นเขาก็จะได้รับชิ้นส่วนยาอายุวัฒนะร้อยชิ้น"
ดวงตาของซ่งหวั่นถิงเป็นประกาย และโพล่งออกมาว่า:"ในกรณีนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกเขาในทุกๆ วันก็คือ รับงานในโปรแกรมนี้…..."
เย่เฉินพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง:"ถ้าอยากให้คนเหล่านี้ถูกฉันใช้ ก็ต้องให้โอกาสที่พวกเขาจะได้รับยาอายุวัฒนะ จากการทำงานหนักเพื่อฉัน ความปรารถนาของพวกเขาสำหรับยาอายุวัฒนะเป็นเรื่องเร่งด่วนมากในตอนนี้ ราวกับว่าหิวมาก หนูที่วนเวียนอยู่ในคลังอาหารอย่างสิ้นหวัง"
"แค่ว่าคลังอาหารของฉันแข็งแรงเกินไป จึงไม่ให้พวกเขามีรูเข้ามาได้เลย ขอแค่ฉันเปิดรูเล็กๆ สักนิด พวกเขาก็จะทุ่มสุดตัวเพื่อมุดเข้ามา แม้ว่ารูนี้จะเล็กมากจนทำให้ระหว่างที่พวกเขามุดเข้ามาบาดเจ็บสาหัส แต่ตราบใดที่ยังสามารถให้พวกเขารอดจนมุดเข้าไปได้ รอดจนได้กินอาหารที่อยู่ข้างใน พวกเขาก็จะทำทุกวิถีทาง"
"มีแต่แบบนี้ ถึงจะให้คนเหล่านี้ทิ้งตัวตน สถานะ หลักการ และศักดิ์ศรี และให้ฉันใช้จนไม่สนอะไร"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...